ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΙ «ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ» ΚΛΕΒΟΥΝ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Το ζήτημα είναι να απαντήσουμε στο γιατί έχουμε μιζοκόμματα – μιζοπολιτικούς. Τι είναι αυτό που τους γεννά. Ώστε να καλλιεργηθεί μια νέα πολιτική παιδεία, μια δημόσια πολιτική εξυπνάδα, μια νέα δημόσια ηθική που να αποτρέπει την δημιουργία και την αναπαραγωγή τους. Η απουσία της σήμερα εγκλωβίζει το πλήθος πλέον, όχι τον λαό, ούτε τους πολίτες, το πλήθος και το καθιστά εύκολα χειραγωγούμενο. Έτσι το πλήθος βάζει τέλη, τελωνειακούς δασμούς, στους νυν ανήθικους αλλά την ίδια στιγμή εκτελωνίζει, επιτρέπει δηλαδή την επιστροφή στην πολιτική των πρώην ανήθικων, των πρώτων ανήθικών των πρώτων διδαξάντων την ανηθικότητα. Η δημοσιογραφική κοινωνιολογία τους έδωσε ένα άλλο όνομα επίσης.
Στο ζήτημα αυτό, ποιοι πολιτικοί κλέβουν, γιατί καταφεύγουν στην μίζα στις διαφόρων τύπων εξαρτήσεις και ανομίες, πώς δημιουργείτε το μιζοκόμμα ή μιζοχώρα απάντησα στο γνωστό κείμενο μου[1] με αφορμή την υπόθεση Κοσκωτά. Αποτέλεσε εισήγηση μου στη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον Νοέμβριο του 1988 .όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η χώρα κινήθηκε στην σφαίρα της τραγωδίας. Τώρα κινείται σε αυτήν της κωμωδίας, της φάρσας. Ορισμένες φορές η ιστορία επιστρέφει με αυτήν την μορφή και με τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Προβλέποντας τις εξελίξεις αλλά και θέλοντας να εντοπίσω τις κύριες στιγμές θανάτου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το επανέκδωσα το 2004[2]. Η αφορμή ήταν η συμπλήρωση τριάντα χρόνων από τότε που το ιδρύσαμε. Τους προσκάλεσα σε ένα δημόσιο διάλογο. Αυτός όμως δεν υπάρχει στην χώρα και πολύ περισσότερο στο ΚΚΚΑΣΟΡ. Έτσι ονομάζω την σημερινή μετάλλαξη του πρώην ΠΑ.ΣΟ.Κ. στου οποίου συμμετείχα την βάπτίση. Ήμουν τότε 22 –23 ετών.
Αν υπήρχε ένα Μάαστριχ του διαλόγου δεν θα ήμασταν στην σφαίρα, στην ζώνη του διαλόγου, της Δημοκρατίας δηλαδή. Για να αποκαταστήσουμε συνθήκες Αγοράς, Λόγου και να απομακρυνθούμε από μια ατμόσφαιρα που παρ’ όλη την σύγχρονη, τηλεοπτική δηλαδή και με υψηλά ντεσιμπέλ κάλυψη, μας παραπέμπει σε άλλους υποανάπτυκτους αυταρχικούς πολιτισμούς, θα πρότεινα εκ νέου αυτό το κείμενο για μια δημόσια συζήτηση.
Είκοσι και πλέον χρόνια μετά η πολιτική παιδεία στην χώρα έχει στοιχεία βαθιάς γήρανσης παρά νεότητας. Γιατί τα επακολουθήσαντα «νέα», ντυμένα νέα ήταν, είναι στο εσωτερικό τους παλιά. Πολύ παλιά. Αυτή είναι η ουσία του ΚΚΚΑΣΟΡ ειδικά.
Μια καθυστερημένη – υποανάπτυκτη πολιτική παιδεία έχει μικρή κομμένη μνήμη και καμιά προέκταση προς το μέλλον. Έτσι επιτρέπει τα πιο παλιά και τα ανήθικα να ανακυκλώνονται και να παρουσιάζονται ως νέα. Αυτό όμως δεν μπορεί να διαμορφώσει μια πορεία της χώρας προς το μέλλον αλλά επαναλαμβάνει την στασιμότητα και το αδιέξοδο της. Πήλινα πόδια -είναι η λέξη που χρησιμοποίησα το 1985 - έχει η οικονομία δεκαετίες τώρα και δεν άλλαξε. Το ένα μέρος των υπευθύνων για την διατήρηση των πήλινων ποδιών καταγγέλλει το δημιούργημα του με πήλινες λέξεις. Με αυτόν τον τρόπο καταστρέφουν τις λέξεις, δολοφονούν το νόημα των λέξεων. Το αναφέρω ως παράδειγμα της αμνησίας και των παθολογιών της δημόσιας ζωής και της δημοκρατίας. Έγραψε για αυτά ο Τζώρτζ Όργουελ.
Μια νέα πολιτική παιδεία, οφείλουμε όμως να πούμε για να ανακτήσουν οι λέξεις το νόημα τους η ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι συνώνυμη της ΜΝΗΜΗΣ. Αυτό είναι ένα μάθημα των Παππούδων μας, των 55ων παππούδων μας προς εμάς και προς την ανθρωπότητα που διαρκώς επαληθεύεται. Οι μεταπολιτευτικοί όμως έλληνες κατάντησαν να έχουν κοντή μνήμη. Μαγεύονται και εξαπατώνται κάθε δεκαετία περίπου από τις σειρήνες και πέφτουν στα βράχια της προπολιτικής. Έχουμε διαρκείς προσαράξεις.
Η απαλλαγή της χώρας από αυτό το μεταπολιτευτικό βρώμικο ανακυκλούμενο κουβάρι με τον Κοσκωτά, τους προαγωγούς του ψευτοεκσυχρονισμού, τα επαναλαμβανόμενα ναυάγια του Αιγαίου, την πρασινομπλέ χρηματιστικόπολιτική, την SIEMENS και με κλωστές, τους υπαλλήλους, τους μετόχους, τους πελάτες, τους ενοικιαστές - δεν μπορώ να γράψω τους Πολιτικούς – προϋποθέτει την αποκατάσταση της πολιτικής ως ΑΓΟΡΑ ως ΛΟΓΟ, ως ΙΣΗΓΟΡΙΑ.
Η Αγορά μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα ποιοι πολιτικοί διαπλέκονται, συμβιβάζονται, γίνονται ενεργούμενα εξωελλαδικών κέντρων και να μας οδηγήσει σε μια άλλη σφαίρα δημόσιου πολιτισμού, υψηλής δημόσιας παιδείας, Εθνικής αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Η αγορά μπορεί να καταργήσει την μιζοπολιτική, να προτείνει δημόσιους χάρτες της πορείας μας προς το μέλλον.
Γιατί οι πεφωτισμένοι βουλευτές, όσοι υπάρχουν, δεν ανοίγουν αυτήν την συζήτηση; Γιατί δεν το κάνει ο πνευματικός κόσμος, τα πανεπιστήμια, τα κινήματα, η κοινωνία πολιτών, τα μέλη των κομμάτων μη κομμάτων; Η γκαλοποκρατία δεν είναι δημοκρατία. Δεν είναι λόγος, είναι σκοταδισμός. Απορώ γιατί η Αριστερά δεν ανοίγει αυτόν τον διάλογο. Δεν μιλώ για τους μεταμορφωμένους - καλυμμένους σταλινικούς που αποτελούν τις νέες στρατολογήσεις, την πήλινη Task Force του ΚΚΚΑΣΟΡ. Μιλώ για την άλλη Αριστερά. Το να μην ανοίγουν και αυτόν τον διάλογο επιβεβαιώνουν την άποψη μου ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε δεξιά, ούτε κέντρο, ούτε Αριστερά. Όπως στην έρημο. Μόνο στην έρημο δεν υπάρχουν αυτές οι οντότητες.
Απορώ γιατί ένας «παραγωγικός συνασπισμός», οι παραγωγικοί επιχειρηματίες συμβιώνουν με αυτό το βρώμικο κουβάρι. Έτσι όμως μεταβάλλονται οι ίδιοι σε κουρελιάρικο καπιταλισμό. Ενώ η ιστορία, η γεωγραφία όπως έλεγα από το 1985 δίνει μεγάλους ρόλους στο σύστημα Ελλάδα. «Δημιουργικοί - Μάστορες όλης της Ελλάδας και όλου του Κόσμου ενωθείτε»[3], είναι το σύνθημα σήμερα. Εδώ και καιρό είναι.
Ποια είναι η θέση μου. Οι αδύνατοι, οι ανεπαρκείς μορφωτικά και πολιτικά, οι αγράμματοι πολιτικοί κλέβουν. Αυτό περίπου έλεγε νομίζω ο Σωκράτης αιώνες πριν σε αυτήν την γη. Μεταβάλλονται σε μιζοπολιτικούς. Αλλιώς δεν μπορούν να επιβιώσουν στην ευγενή πολιτική άμιλλα, στην αγορά δηλαδή. Η κακιστοκρατία είναι συνώνυμη της κλεπτοκρατίας, της φαυλοκρατίας(τίτλος νεοεκδοθέντος βιβλίου – Κοροβίνης).
Στους θεσμούς εγκαταστάθηκε, επεβλήθηκε εδώ και καιρό, όχι με τα τανκ αυτή την φορά, η κακιστοκρατία. Στο όνομα του παρελθόντος και του μέλλοντος της χώρας πρέπει να απαλλαγούμε.
Δεν νομίζω ότι αυτή είναι η Ελληνική ποιότητα σήμερα. Δεν νομίζω ότι αυτή είναι η αληθινή Ελλάδα. Ίσως αυτό αρχίζει να διακρίνει, μέσα από την σύγχρονη φυλακή του, αυτός ο φυλακισμένος λαός, τον Απρίλιο του 2009. Δεκαετίες μετά την νύκτα του Απρίλη του 1967.


Σημειώσεις

[1] Ορισμένες διαστάσεις του φαινομένου Κοσκωτά στο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ΠΑ.ΣΟ.Κ. 1974 – 1998. Ιδέες – Αρχές και Γραφειοκρατία. Εκδόσεις «Γόρδιος».

[2] Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Δύο Διακηρύξεις και μία Κατάθεση. Εκδόσεις «Στράβων» Αθήνα.

[3] Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη η Νέα Συμμαχία. Εκδόσεις «Στράβων» Αθήνα.

Διάλεξη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στις Βρυξέλλες με θέμα "Η επικαιρότητα του Βησσαρίωνα"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Σύλλογος Ποντίων Βρυξελλών «Καμίαν Κεν Άργως »
και
Η ΒΕΛΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
σας καλούν
τη Δευτέρα 4 Μαΐου 2009, στις 7 μ.μ.,
στην αίθουσα AUDITORIUM (στο υπόγειο) του Ινστιτούτου Marie Haps
(rue d’ Arlon 5, 1050 Βρυξέλλες)
στη διάλεξη του
κ. Μιχάλη Χαραλαμπίδη,
κοινωνιολόγου και συγγραφέα
με θέμα:

Η επικαιρότητα του Βησσαρίωνα

Θα ακολουθήσει μικρή δεξίωση
Είσοδος ελεύθερη


INVITATION

L’ASSOCIATION des grecs de pontos «KAMIAN KEN ARGOS»
et
LA SOCIETE BELGE DES ETUDES NEOHELLENIQUES
vous invitent
le lundi 4 mai 2009, à 19h00,
à la salle AUDITORIUM (au sous-sol) de l’Institut Marie Haps
(rue d’ Arlon 5, 1050 Bruxelles)
à la conférence de
M. Michalis Charalambidis,
sociologue et écrivain
sur le thème:

L’actualité de Bessarione

La conférence sera suivie d’une petite réception
Entrée libre

Australian Senator apologized for doubting Armenian Genocide

13.04.2009 19:16 GMT+04:00 /PanARMENIAN.Net/

Senator Alan Ferguson has apologized for calling the Armenian and Pontian-Greek Genocides "debatable." In a speech made to the Federal Parliament's upper house two weeks ago, Senator Ferguson brought into question the historical truth of the Armenian and Greek Genocides by stating they "cannot be accurately depicted" today.

The Armenian National Committee of Australia (ANC Australia) and leaders of the Greek and Assyrian communities immediately presented objective academic material regarding the Armenian Genocide and demanded that Senator Ferguson apologize for casting doubt over the accuracy of these crimes against humanity, which have been condemned by the International Association of Genocide Scholars.

Senator Ferguson subsequently reviewed his position and in his letter of apology, stated that he was "deeply sorry" as his speech was never intended to cause "distress".

It continued: "I accept the findings of the International League for the Rights and Liberation of Peoples in relation to the atrocities that were committed against the Armenians, Assyrians and Pontian Greeks..."

ANC Australia President, Varant Meguerditchian said the community accepts Senator Ferguson's apology and looks forward to establishing a strong working relationship with him.

"We accept the Senator's remorse as genuine and believe that the Senator now realizes the great impact this crime against humanity has played in the lives of so many descendants of the Armenian and Pontian-Greek Genocides who now consider Australia their home.," said Mr. Meguerditchian, ANC Australia reports.

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΔΙΩΞΗ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Η περίπτωση των φωτογραφιών της συνάντησης του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. κ. Ομπάμα επαναφέρει στην μνήμη μας πράξεις κυνισμού και ολοκληρωτισμού που συνέβησαν στο παρελθόν. Οι φωτογραφίες στην Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη, την Ιωνία, την Μερζιφούντα (Αμερικανικό Κολέγιο Ανατόλια τώρα στην Θεσσαλονίκη), την Τραπεζούντα, την Μεσοποταμία ήταν και είναι υπό δίωξη με διώκτες τις Η.Π.Α. Αναφέρθηκα στην ιστορία των φωτογραφιών στην περιοχή που επιστρέφει σήμερα σε ομιλία μου στα Γιαννιτσά στην ημερίδα με τίτλο «Από το Κεμαλικό στο Φιλάνθρωπο Κράτος» τον Σεπτέμβριο του 2008.

Προς το παρόν θα ήθελα να επαναδημοσιοποιήσω ένα απόσπασμα της ομιλίας μου με μια πρόσθεση. Η νέα Διοίκηση των Η.Π.Α. οφείλει να είναι προσεκτική, διαβασμένη όχι αδιάβαστη. Στην Πόλη, στην Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Μεσοποταμία. Γιατί θα βρεθεί εκ νέου πολύ εκτεθειμένη, πολύ – πολύ ένοχη. Αυτό δεν ταιριάζει στις αυτοκρατορίες.

Αναφέρθηκα σε αυτά στην επιστολή μου προς τον Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα μετά τον αναχρονιστικό, φιλοκεμαλικό, φιλορατσιστικό δηλαδή ζήλο των Η.Π.Α. που εκφράσθηκε με την ακύρωση της visas που μου παραχώρησαν.

Πιστεύω να κατανοούν ότι οι αυτόχθονες λαοί της περιοχής και η ίδια η περιοχή δεν βρίσκονται στο 1915, στην 19η Μαΐου του 1919, δεν βρίσκονται στο 1922. Ούτε βέβαια στο 1944-49, ούτε το 1967, ούτε το 1974. Ούτε τέλος στο 1999, στην γραμμή Μη – Αθήνα, Ναϊρόμπι Κένυα – Ίμραλι την πρώην Καλόλυμνο που την έκαναν Κακόλυμνο.

Επαναφέρω λοιπόν τον πρόλογο των Γιαννιτσών. Η πολιτική η σοβαρή πολιτική ήταν πάντα πρόλογος. Αυτό μπορεί να μην είναι κατανοητό στις περιφερειακές δορυφορικές ηγεσίες και κράτη όπως συμβαίνει εδώ, δεν επιτρέπεται όμως για τις μητροπολιτικές ηγεσίες. Εκτός του ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι διαρκώς δορυφόρος – πελάτης ή να επιστρέψει στην παλιά δορυφορικότητα. Δεν το επιτρέπει η ιστορία της που συμβαίνει να καλύπτει και το θεμελιώδες μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας. Είπα λοιπόν στην Μακεδονία την 20η Σεπτεμβρίου του 2008:

«Είναι γνωστό ότι εκτός από το έγκλημα των γενοκτονιών υπήρξε ένα εξίσου βάρβαρο έγκλημα. Αυτό της σιωπής. Έκαναν και κάνουν τα πάντα να σκεπάσουν τα εγκλήματα να δολοφονήσουν την μνήμη των λαών μας. Αυτή η δολοφονία της μνήμης μας άρχισε με μία αντιδημοκρατική, ολοκληρωτικού τύπου, απάνθρωπη πράξη. Την αρπαγή των φωτογραφικών φιλμ που παρουσιάζουν το έγκλημα που έγινε στην Σμύρνη από τον Κεμάλ. Υπάρχουν στοιχεία για αυτό στο Αμερικανικό Πεντάγωνο ειδικά στο Ναυτικό. Υπάρχουν στοιχεία στο Υπουργείο Γεωργίας της Πολιτείας της Πενσυλβανίας. Οι εκπρόσωποι της διασποράς στις Η.Π.Α. οφείλουν να αναδείξουν αυτό το αίτημα ως δικαίωμα στην μνήμη μας στο Κονγκρέσσο και την Γερουσία. Όπως έχουν εικόνες από το έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου έτσι και εμείς έχουμε δικαίωμα στις φωτογραφίες του εγκλήματος της Σμύρνης. Οι φωτογραφίες αυτές υπάρχουν.

Όταν οι επίσημες Η.Π.Α. συνεχίζουν να ταυτίζονται με τον Κεμαλισμό τότε απονομοιμοποιούνται στην συνείδηση των απογόνων αυτών που γέννησαν την Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ιωνία στην οποία αρέσκονται να αναφέρονται. Απονομοιμοποιούνται ως δύναμη υπεράσπισης της Δημοκρατίας.

Νομίζω ότι οι Ελληνοαμερικανοί θα πρέπει να ζητήσουν την εξέταση από την αρμόδια επιτροπή των προοριζόμενων για την Αθήνα, την Άγκύρα, το Εριβάν Αμερικανών Πρεσβευτών. Η εξέταση θα αφορά τα βιβλία δύο μεγάλων Διπλωματών, Ανθρωπιστών του Μοργκεντάου και του Χόρτον που αναφέρονται στις πρώτες γενοκτονίες του 20ου αιώνα. Θα μου επιτρέψετε μια πρόσθεση. Τους προσεχείς μήνες θα παρουσιασθεί σε πολλές πόλεις των Η.Π.Α. το βιβλίο μου THE PONTIAN QUESTION IN THE UNITED NATIONS.
Λυπάμαι γιατί αυτοί, Αλλοδαποί και εγχώριοι που εμπόδισαν την είσοδο μου στις Η.Π.Α. δεν μπορούν να το αποτρέψουν. Δυστυχώς για αυτούς η Αμερική είναι πληθυντική δεν είναι όλοι οπαδοί της σκέψης του Κεμάλ».

Γλυφάδα 8 Απριλίου 2009

ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ

(ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ μιλώντας σε Ρ.Σ)

Υπάρχουν πολλοί σοβαροί λόγοι για τους οποίους η χώρα δεν πρέπει να επιστρέψει στο παλιό καθεστώς ειδικά στην σημερινή εκδοχή του. Όπως έχω αναφέρει εδώ και καιρό είναι η χειρότερη εκδοχή αυτού του μεταλλαγμένου μορφώματος. Ένας από αυτούς αφορά τον διάλογο. Η επιστροφή στο κράτος αυτών των μηχανισμών θα καταργήσει τους μικρούς έστω χώρους σοβαρού διαλόγου, δημοκρατίας που υπάρχουν σε τοπικό, περιφερειακό επίπεδο.

Ως γνωστόν τα τελευταία χρόνια αναπτύσσω έναν διάλογο για την τοπική, περιφερειακή ανάπτυξη για τοπικά αναπτυξιακά σχέδια με τοπικούς θεσμούς. Αυτός ο διάλογος θα καταργηθεί. Φοβίζοντας, διαπλέκοντας τους εκπροσώπους των τοπικών θεσμών. Ήδη σήμερα υπονομεύεται από τους επίσημους μηχανισμούς της νέας διοίκησης. Από τους πλέον οργανικά συνδεδεμένους με τον Γ.Α. Παπανδρέου.

Ενώ υπονομεύουν κατά ολοκληρωτικό τρόπο την συζήτηση, ταυτόχρονα όπως έχω καταγγείλει κλέβουν τις λέξεις, τις ιδέες, τις προτάσεις που διατυπώνω. Έχουν ένα μηχανισμό κλοπής. Όλα αυτά είναι συμπεριφορές ολοκληρωτισμού. Αναμενόμενο για εμένα που γνωρίζω αυτούς τους ανθρώπους.

Με ρωτάτε επίσης αν θα ψηφίσω ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Η ιστορία λέει ότι δεν υπήρξε κανείς ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο εγώ. Όχι βέβαια στην μεταλλαγμένη σημερινή εκδοχή του. Αυτό είναι κοινή συνείδηση των ανθρώπων που έχουν μνήμη αυτού του χώρου. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λοιπόν αλλά και ο κόσμος της μνήμης του ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν μπορεί να ψηφίσει αυτό που δεν είναι ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτό που βρίσκεται στον αντίποδα των ιδανικών που μας ενέπνευσαν για να το δημιουργήσουμε. Δεν μπορεί να ψηφίσει, να νομιμοποιήσει αυτούς που είναι οι κυρίως υπεύθυνοι, οι πρωτοπόροι του εκφυλισμού ενός ιστορικού εγχειρήματος.

Εξ’ άλλου τους κάλεσα να αλλάξουν όνομα. Δεν το έκαναν και τους έδωσα ένα όνομα που τους δίνει η ιστορία, οι πράξεις τους. Αυτούς τους μηχανισμούς, αυτό το μόρφωμα, το ονόμασα ως γνωστόν ΚΚΚΑΣΟΡ. ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. λοιπόν δεν ψηφίζει ΚΚΚΑΣΟΡ. Για πολλούς λόγους για την ιστορία αλλά κύρια για το μέλλον της Ελλάδας.

Για το μέλλον θα επανέλθουμε κάποια άλλη στιγμή.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥ MADE IN GREECE - Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΟΧΙ ΚΕΜΑΛΟΛΑΓΝΙΑΣ

(αποσπάσματα της ομιλίας του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
με θέμα: Τριλογία μιας άλλης Ανάπτυξης *
που διοργάνωσε η Τ.Ε.Δ.Κ. Ν. ΧΙΟΥ)

Το σύστημα Ελλάδα κυριαρχείται σε όλες του τις εκφράσεις από μια παιδεία, συνήθεια της κατανομής, του «δώσε και μένα», της κρατικής υποτροφίας και όχι μια παιδεία της παραγωγής, του παράγω στην Ελλάδα, του κατασκευάζεται στην Ελλάδα, του made in Greece. Απουσιάζει αυτή η λέξη από το δημόσιο λεξιλόγιο.

Ακόμη και η κοινωνική σύγκρουση που κύρια επικεντρώνεται στον Αθηναϊκό πόλο αφορά την διαπραγμάτευση μιας δημοσιουπαλληλίας με το κράτος παρά την παραγωγή και την ανάπτυξη. Την διαπερνά μια συντεχνιακή αντίληψη παρά αυτή του γενικού καλού. Έχουμε συγκρούσεις για την κατανομή όταν τα παραγωγικά θεμέλια της χώρας εξαφανίζονται. Τα ασημένια σερβίτσια της οικογένειας είναι πολύ σπάνια. Παραδείγματος χάριν γίνεται ένας καυγάς για δύο τυφλά προβληματικά λιμάνια Θεσσαλονίκης, Πειραιά όταν η χώρα μπορούσε να έχει δέκα σύγχρονα διεθνή λιμάνια. Να είναι κέντρο του παγκόσμιου συστήματος μεταφορών λέω στο ένα βιβλίο της «Τριλογίας για την Ανάπτυξη».

Ακόμη και τα χρυσά της οικογένειας τα έκαναν μπακιρένια. Όταν είχαμε ανάγκη μιας παραγωγικής παιδείας αναδιαρθρώσεων εδώ είπαν στους νέους ότι είναι πολύ in να είσαι τζογαδόρος στο χρηματιστήριο. Τώρα είναι αργά για τους εργαζόμενους στο Λαναρά. Είμαστε το πρώτο θύμα της χρηματιστηριακής βόμβας, το πρώτο παγκόσμιο εργαστήριο. Τώρα ήρθε το τσουνάμι. «Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα» λέει η λαϊκή σοφία. Αλλά δεν διακρίνεται σοφία τόσο στον λαό όσο και στους άρχοντες, τους αρχηγούς.

Χωρίς μια παραγωγική παιδεία, μια παραγωγική ατμόσφαιρα Εθνικά και τοπικά δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη ή μεταανάπτυξη. Στόχος των βιβλίων μου είναι η μετάβαση σε μια παιδεία της παραγωγής και μια παιδεία της δημιουργίας. Σήμερα το σύνθημα είναι: Δημιουργικοί, Μάστορες όλης της Ελλάδας ενωθείτε.

Στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης απαιτείται επιπλέον μια παιδεία της τοπικής ανάπτυξης, του τοπικού σχεδίου. Θα έπρεπε η Κυβέρνηση με αφορμή την κρίση να χρηματοδοτήσει τοπικά αναπτυξιακά σχέδια. Εκτός των άλλων είναι άμεσης απόδοσης. Η εποχή μας αναδεικνύει το αίτημα όχι μόνον ενός νέου σύγχρονου καταστατικού των εργαζόμενων αλλά κύρια ενός καταστατικού του εδάφους, του τόπου. Η απάντηση στην παγκοσμιοποίηση είναι η επιστροφή των τόπων. Εδώ και χρόνια υποστηρίζω ότι έχουμε επιστροφή των εδαφών, των τόπων σε αντίθεση με τους εγχώριους παπαγάλους επαρχιώτες. Έχουμε ανάκτηση της Ελληνικής ΕΥΤΟΠΙΑΣ τους έλεγα στο τότε ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 1985. Αλλά…

Φιλοδοξούσα να καταστήσουμε την Ελλάδα όχι μόνο πολιτικό αλλά και ακαδημαϊκό παγκόσμιο κέντρο αυτών των θεωρητικών επεξεργασιών. Μου το απαγόρευσε η κομματοκρατία και η τηλεκρατία. Το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα όλο το σύστημα Ελλάδα θέλει επιμόρφωση. Από την Βουλή, τους καθηγητές έως τους μαθητές. Το άλλο κενό το κάλυψαν οι πέτρες, οι φωτιές, όχι ο Λόγος. Υπάρχει και μια καριερίστικη κάστα που αντί για παραγωγή ιδεών επιδίδεται σε κανιβαλισμό των ιδεών μου. Ακόμη και σήμερα. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγή, κυοφορία ιδεών, γέννηση δράσεων σε μια χώρα αλλά δεν μπορεί να υπάρξει επίσης Δημοκρατία. Προειδοποίησα για αυτό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο της Βουλής.

Έτσι θεωρώ μεγάλης αξίας την σημερινή ΑΓΟΡΑ της ΧΙΟΥ. Την συνομιλία μου με ένα σημαντικό μέρος του συστήματος – ΧΙΟΣ που οργανώθηκε από την ΤΕΔΚ. Μπορεί να εξελιχθεί σε ένα εργαστήριο – ναυπηγείο της ανάπτυξης. Στις σημερινές προβληματικές πολιτικομματικές συνθήκες το πεδίο της παραγωγικής και θεσμικής επαναθεμελίωσης είναι το τοπικό και το περιφερειακό. Με αφετηρία το περιφερειακό μπορούμε να ανορθώσουμε την Ελλάδα. Η ΧΙΟΣ όμως αποτελεί μια πρόκληση για μια αρμονική σχέση, δημιουργική σχέση του τοπικού με το παγκόσμιο. Προϋπόθεση για αυτό είναι η ανάκτηση της φυσιογνωμίας, της ταυτότητας της Χίου και όχι η αλλοίωση της. Αν συνεχίσετε το τοποφαγικό πρότυπο την τσιμεντοποίηση όλης της ανατολικής Ιωνικής ακτής, αν φιλοδοξείτε να γίνεται κλώνος της μη Αθήνας, της Λούτσας, των Σεπολίων τότε θα εισπράξετε την τιμωρία των διαδικασιών της παγκοσμιοποίησης. Η αλλοίωση του περιβάλλοντος, του DNA σας, η πρώην Χίος είναι ο δρόμος για την υποβάθμιση, την ασχήμια. Η άσχημη Χίος θα είναι φτωχή, η όμορφη Χίος πλούσια.

Η Φιλοκαλία είναι συνώνυμη της ευτυχίας, της δημιουργικότητας. Αυτό λέει η παράδοση σας, η ιστορία σας. Υπάρχει όμως ιστορική μνήμη της Χίου; Πολύ περισσότερο υπάρχει παραγωγική μνήμη; Ποια είναι η σχέση του Ωκεανικού, του Πλανητικού η ναυτιλία δηλαδή της Χίου με το τοπικό; οι συνταξιούχοι καπετάνιοι; τα σπίτια των συνταξιούχων; Όταν η Χίος μπορεί να είναι παγκόσμιο κέντρο γνώσης και δημιουργίας για την ναυτιλία. Αυτό ήσασταν κάποτε. Για αυτό ήρθε από εδώ ο Χριστόφορος. Θα με ενδιέφερε για αυτά μια συζήτηση όλου του συστήματος ΧΙΟΣ. Μιλώ στο ένα βιβλίο μου.

Ένα δεύτερο παράδειγμα που αφορά την ταυτότητα της Χίου και το παγκόσμιο είναι η Ιωνική διάσταση της. Η διάσταση της Ιωνίας δεν είναι μόνο τοπική, περιφερειακή, είναι οικουμενική. Εδώ την περιόρισαν στον Ιωνικό και τον Πανιώνιο. Εδώ η Ιωνία δεν υπάρχει ούτε ως τοπικό ούτε ως παγκόσμιο. Δεν νομίζω ότι αυτό τιμά την χώρα, τις ηγεσίες της αλλά κύρια εσάς τους Χιώτες. Έχετε μια ακρωτηριασμένη ταυτότητα όταν η Χίος αποτελούσε μέρος του Πανιώνιου. Έχετε στην Χίο ένα διεθνές φεστιβάλ Ιωνικής Φιλοσοφίας ή συμμετοχή σας στην παγκοσμιοποίηση είναι ο φθηνός τουρισμός και η λαθρομετανάστευση; Προτείνετε το στον Υπουργό Παιδείας για να φύγουμε και από την μπανάλοποίηση του χρόνιου πλέον διαλόγου για την παιδεία . Ο διάλογος απαιτεί τον Λόγο. Αυτό απουσιάζει και έχουμε επανάληψη του παλιού, των τετριμμένων. Εδώ και χρόνια πρότεινα η περιφέρεια Αιγαίου να ονομασθεί Αιγαίου Ιωνίας. Δεν βρέθηκε ακόμη ένας Ίωνας να υπερασπισθεί την ιστορία του, την ιστορία του τόπου του, την Ιωνία. Τι παρακμή! Η Ιωνική διάσταση θα σας κάνει πλούσιους και υπερήφανους.

Ένα τρίτο παράδειγμα: Ο κόσμος σήμερα αναζητά την Πόλη, την Αγορά, μια νέα Αθήνα, μια νέα Φλωρεντία. Έναν νέο ανθρωπισμό. Την ανάδειξη μιας υπέρτατης αξίας αυτής του σεβασμού της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Γιατί η Χίος δεν είναι διεθνές ανθρωπιστικό κέντρο όταν η ιστορία, η τραγική της ιστορία της δίνει τον ρόλο της φιλανθρωπίας. Γιατί επόμενα δεν έχει ένα διεθνές Μουσείο αλλά και Άλσος της Ζωής. Νομίζω ότι οι υπεύθυνοι του Λούβρου θα παραχωρούσαν για δύο και πλέον χρόνια τον πίνακα του Ντελακρουά σε αυτό το Μουσείο.
Γιατί η ηθική Ελλάδα, η Ελλάδα ως ηθική δύναμη όπως την ονόμασα, την σχεδίασα δεν έχει στην Χίο μια «Διεθνή Σχολή για τα ανθρώπινα Δικαιώματα και την Γενοκτονία». Το πρότεινα το 1992 σε ομιλία μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου στην συνδιάσκεψη. Μετά λίγα χρόνια είχαμε τις ανατριχιαστικές εικόνες ζεϊμπέκικων στο γκαζόν, το πράσινο γκαζόν, στην Σμύρνη. Τι φρίκη. Τι ντροπή. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει κέντρο ενός νέου ανθρωπισμού. Την έκαναν κέντρο Κεμαλολαγνίας. Η Χίος από την ιστορία της είναι μια ανθρωπιστική ψηφίδα.

Στο τέλος της εισαγωγής του ενός βιβλίου μου λέω ότι ήθελα να χαρίσω μια πυξίδα στους Έλληνες. Πρέπει να προσθέσω. Τι πιο φυσιολογικό να χαρίζεις μια πυξίδα στους Χιώτες, τις γυναίκες της Χίου, τις νέες γενιές της, στην ΧΙΟ.

Χίος 4 Απριλίου 2009


*Τα τρία βιβλία του Συγγραφέα:

• «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη η νέα Συμμαχία»
• «Πόλεων και Τόπου Παιδεία»
• «Αγροφιλία Αγροτική Αναγέννηση Νέα Αγροτικότητα»

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΩΦΕΛΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΙΟΧΕΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ (μιλώντας στο Βερολίνο)

Η ερώτηση σας μου δίνει την ευκαιρία να πω ορισμένα πράγματα τα οποία οφείλω να πω ώστε να υπάρξουν στον Ποντιακό χώρο ορισμένες ηθικές και πολιτικές σταθερές. Αυτές στις περιπτώσεις όπως η δική μας είναι απαραβίαστες. Είναι προϋποθέσεις για την προώθηση και επιτυχία του αγώνα μας.

Όσον αφορά την οικονομική συμβολή του Κράτους, των Κυβερνήσεων στον αγώνα μας. Συμβαίνει να γνωρίζω όλες τις αποφασιστικές στιγμές που συνέβαλαν στην ανάδειξη και προώθηση της υπόθεσης μας. Δεν προκύπτει πουθενά μια Κυβερνητική συμβολή. Αντίθετα είχαμε πόλεμο. Μου έκαναν χυδαίο πόλεμο.

Υπήρξε μια ροή, μεγάλη ροή χρημάτων προς συλλόγους, ομοσπονδίες, ιδρύματα, συνέδρια, σεμινάρια, εταιρείες, και πρόσωπα. Αυτή όμως αποσκοπούσε στην δημιουργία και τροφοδότηση πελατειακών μηχανισμών ψηφοθηρίας αλλά και ελέγχου, αλλοίωσης, αλλοτρίωσης και διαφθοράς των Ποντίων. Έτσι εξηγείται η απουσία αντιδράσεων στην υπονόμευση που υπέστη η υπόθεση μας από το πράσινο καθεστώς. Κανείς «εκπρόσωπος» όπως λέει και ο Σαββόπουλος δεν διαμαρτυρύθηκε.

Η Ποντιακή νεολαία, ένας νέος έντιμος, σοβαρός, ερευνητής επιστήμονας μπορεί να μελετήσει σε επίπεδο Πανεπιστημιακό τους μηχανισμούς εξανδραποδισμού των Ποντίων την περίοδο του πράσινου καθεστώτος και να τις συγκρίνει με άλλες σκοτεινές περιόδους της ιστορίας μας.

Παρατηρώ τελευταία ότι η Ν.Δ. έλκεται από αυτό το πρότυπο. Δεν νομίζω όμως ότι τιμά την χώρα που θέλει να λέγεται Ελλάδα μια πολιτική εξανδραποδισμού των Ποντίων και πελατειακής σπατάλης του δημοσίου χρήματος. Γίνονται σε διάφορους μαχαλάδες ανά την επικράτεια πράγματα τα οποία είναι ανώφελα, άχρηστα, αλλοτριωτικά της υπόθεση μας. Δεν γίνονται χρήσιμα πράγματα, αυτά που πρέπει να γίνουν. Πρόκειται για μια ηθική εκτός από την πολιτική κατάπτωση.

Θα πρότεινα ένα επίπεδο πολιτισμού. Την συγκρότηση μιας Επιτροπής της Βουλής η οποία θα κρίνει την ωφελιμότητα, την χρησιμότητα των διοχετευόμενων δημοσίων χρημάτων προς τους Ποντίους.

Εκτός από τους Βουλευτές θα πρέπει να συμμετέχουν και πρόσωπα αποδεδειγμένου υψηλού ήθους όπως ο Χριστόφορος Χριστοφορίδης, ο ταμίας της μη κερδοσκοπικής εταιρείας που δημιουργήσαμε για την προώθηση του σχεδίου της νέας πόλης της ΡΩΜΑΝΙΑΣ. Της πλέον ευγενούς υπόθεσης των τελευταίων δεκαετιών. Οφείλω να το πω εκτός των άλλων, γιατί οι μηχανισμοί του πράσινου κράτους – παρακράτους επιβεβαίωσαν αυτό που λέει ο λαός μας. «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Αν η Ν.Δ. διανύσει τον ανήθικο πράσινο δρόμο χειρότερα για αυτούς. Έχουμε ήδη τις όψεις του ιδίου νομίσματος. Αντικατέστησαν την ΠΟΠΣ Τανιμανίδη κ.λ.π. με την ΠΟΕ Παρχαρίδη + πράσινο παρακράτος.

Όσον αφορά τους Πόντιους χορηγούς, ευεργέτες. Δεν παρατηρείται μια σοβαρή ανταποκρινόμενη στην ιστορία ηθική και πολιτική στάση. Απουσιάζει η συνείδηση, η ευθύνη, η ικανότητα. Υπάρχουν μάλιστα συμπεριφορές που δεν είναι άξιες σχολιασμού.

Είναι γνωστό ότι συνέβαλα στην προώθηση της υπόθεσης και άλλων λαών που υπέστησαν πολιτικές βίας. Δεν θα κάνω συγκρίσεις. Θα έλεγα όμως προς τους Ποντίους να ξεκινήσουν να βάζουν ένα ευρώ τον μήνα για την ιερή υπόθεση τους. Η οικονομική αυτονομία είναι το θεμέλιο της αξιοπρεπούς παρουσίας τους στον νέο αιώνα.

Επειδή παρατηρώ μεγάλη υποκρισία και απόπειρες ιστορικών παραχαράξεων οφείλω να πω το εξής. Δυστυχώς εκτός από την διανοητική, επιστημονική και πολιτική προσπάθεια μου για την γέννηση και οικοδόμηση αυτής της ιστορικής υπόθεσης η ιστορία λέει επίσης ότι το νέο Ποντιακό Ζήτημα είχε έναν μεγάλο ευεργέτη την οικογένεια μου, τους Γονείς μου. Τα άλλα όπως προανέφερα δεν αξίζουν σχολιασμό. Αυτή είναι η αλήθεια την καταθέτω γιατί είναι γνωστή η αλλεργία, η εχθρότητα μου προς το ψέμα, την ανηθικότητα, την υποκρισία, την καπηλεία. Αλλά και γιατί η Ελλάδα έχει ανάγκη αξιών και όχι αντί - αξιών.