Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Από συνέντευξη σε Ρ/Σ απαντώντας σε ερωτήσεις για την (κλοπή ιδεών – επεξεργασιών και προτάσεων του) από το ΚΚΚΑΣΟΡ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΛΟΥΜΠΕΝ

Πρόκειται για αναμάσημα μηρυκασμό της διανοητικής και πολιτικής παραγωγής άλλων και ιδιαίτερα της δικής μου. Πάντοτε ευτέλιζαν τις ιδέες μου υιοθετώντας τες φραστικά, αφού προηγουμένως τις πολεμούσαν, τις δαιμονοποιούσαν. Και τι δεν έχω ακούσει. Τους τελευταίους χρόνους δεν υπάρχει διανοητική και πολιτική παραγωγή άξια λόγου από το ΚΚΚΑΣΟΡ και τον Γ. Παπανδρέου. Δεν υπήρξε ποτέ. Μιλούν για να νομιμοποιούνται - κοινώς να φαίνονται στον κόσμο – για παραγωγή ιδεών αλλά αυτή είναι ανύπαρκτη γιατί είναι ανεπαρκείς να την κάνουν, γιατί πάντοτε ήθελαν την εξουσία και όχι την ουσία. Έτσι καταφεύγουν στον διανοητικό παρασιτισμό. Αναρωτιέμαι γιατί τους χρηματοδοτεί το δημόσιο. Μια σοβαρή και αξιοπρεπής πολιτική δύναμη θα έβαζε αυτό το ζήτημα. Μετά το 2007, ειδικά από τον Σεπτέμβριο του 2008 βρήκαν κοίτασμα στη δική μου διανοητική πολιτική και προγραμματική παραγωγή που ως γνωστόν δημιουργώ με μεγάλη προσπάθεια, χαρά και κόπο. Βρήκαν τον θησαυρό. Θα μπορούσε να ασχοληθεί με αυτό ένας ερευνητής, ένας δικηγόρος, νομικός, τα δικαστήρια. Στις Η.Π.Α. ασχολούνται οι θεσμοί. Λόγω του ότι το προϊόν τους είναι ξένο, το λεξιλόγιο τους είναι φτωχό και αυτό συλλαβιζόμενο.

Η Ελλάδα που γέννησε τον λόγο μπήκε σε μαγνητόφωνο. Παρατηρείται το φαινόμενο, το θέαμα έχει ενδιαφέρον. Η πλειοψηφία των νέων λέξεων είναι αντιγραφή κλοπή δικών μου λέξεων. Προχθές έκαναν πειρατική επίθεση σε αυτό που ονόμασα εδώ και χρόνια μια νέα Θεσμική Αρχιτεκτονική. Χειραγωγούν, καταστρέφουν τις λέξεις, τις μεταβάλουν σε πέτρες. Πρόκειται για τη ουσία του ολοκληρωτισμού. Μιλώ για αυτό στο νέο βιβλίο μου « Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ – Ο Εκφυλισμός ενός Ιστορικού Εγχειρήματος». Δεν κυβερνάται όμως έτσι μια χώρα ούτε γίνονται με αυτόν τον λαθραίο τρόπο μεταρρυθμίσεις. Το φαινόμενο είναι κωμικό, χαρακτηρίζει υποανάπτυκτες κοινωνίες.

Με ρωτάτε για την αντιγραφή, την κλοπή. Ακόμη όμως και η αντιγραφή έχει κάποιες σταθερές, κάποια όρια. Εδώ έχουμε κακοποίηση, πειρατεία, αρπαχτή.

Μια συμπεριφορά Λούμπεν. Ποντάρουν στην άγνοια μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης γιατί ελέγχουν την πληροφόρηση. Ζήτησα από τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής να παρέμβει. Όπως και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ήταν μεγάλο λάθος που δεν το έκαναν και δεν το κάνουν.

Η Δημοκρατία είναι κατ’ αρχάς ζήτημα ήθους, ατομικού, συλλογικού, θεσμικού, Εθνικού.

Νομίζω ο Γεώργιος ο Τραπεζούντιος – Κρητικός και Πόντιος – που δίδαξε το 1400 στους Φλωρεντίνους την διανοητική εντιμότητα, τους ηθικούς δημοκρατικούς κανόνες του διαλόγου θα ήταν πολύ αυστηρός μαζί τους. Όπως ήταν αυστηρός με τους πρωτόγονους κουτοπόνηρους – αλάνια θα λέγαμε σήμερα – μαθητές του στην Φλωρεντία. Πολλά επίθετα χρησιμοποίησε τότε για να τους Εκπολιτίσει. Είμαι σίγουρος ότι σήμερα μπροστά σε αυτές τις λούμπεν συμπεριφορές θα τους αποκαλούσε «διανοητικά λαμόγια». Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν θα επιτρέπονταν αυτή η τύπου λούμπεν πειρατεία.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΗΘΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΗΘΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η περίπτωση των λιμανιών είναι μια μεγάλη απόδειξη της απουσίας διευθυνουσών ομάδων στην χώρα, της αδυναμίας του Πολιτικού της προσωπικού. Είναι γνωστό και δεν θα ήθελα να το επαναλάβω ότι από το 1985 η πολιτική μου διαδρομή είναι συνδεδεμένη με αυτό το στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα ζήτημα.

Τα Λιμάνια είναι μια μεγάλη απόδειξη όχι μόνον της ανεπάρκειας της σημερινής όπως την χαρακτήρισα Κυβέρνησης σε κείμενο μου πριν δύο μέρες, αλλά, θα πρόσθετα και της ανευθυνότητας της. Δεν έχουν εδώ και χρόνια μια σύγχρονη αναλυτική προγραμματική προσέγγιση. Κοινώς δεν έχουν μια πολιτική για τα Λιμάνια που να εξυπηρετεί το κοινό καλό, το μέλλον του συστήματος Ελλάδα. Είναι ακόμη νωπές οι εικόνες των Λαϊκών αγωνιστών των Λιμανιών, υπουργών σήμερα, στην Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά. Εικόνες που στην Ευρώπη θα χαρακτηρίζονταν όπως τις αξίζει. Εδώ υπάρχει σιωπή. Το 1999 έγραψα στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ένα κείμενο για τον ρόλο των λιμανιών(1). Τότε στην εφημερίδα υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Λέων Καραπαναγιώτης. Το έκανε ιδιαίτερη παρουσίαση αναγνωρίζοντας την στρατηγική για την χώρα σημασία του. Τώρα δυστυχώς το επίπεδο της δημόσιας και της πολιτικής ζωής υποβαθμίζεται διαρκώς. Είναι το πέρασμα όχι στο νέο όπως προπαγάνδιζαν αλλά στην κακιστοκρατία.

Ένα μάθημα άλλων διανοητικών πολιτικών και ηθικών σταθερών έδωσε και ο Ισπανός Αρχιτέκτονας. Ένα οποιοδήποτε σχέδιο πρέπει να στηριχθεί στις αυτόχθονες, ενδογενείς δυνάμεις είπε. Θεμελιώδες αξίωμα για ανθρώπους, πολιτικούς ή επιστήμονες. Όχι για τους επαρχιώτες, τους αμαθείς και χειραγωγούς της κοινής γνώμης.

Η γνώμη μου είναι ότι αν γνώριζε την διανοητική μου προσπάθεια και τον πολιτικό μου αγώνα για την Ολυμπία και το Φάληρο,(2) επόμενα και την χρήση, την χειραγώγηση που του έγινε, για να καλυφθούν εγκληματικές πολιτικές του παρελθόντος και προγραμματικά κενά του σήμερα, δεν θα έρχονταν. Δεν θα δέχονταν την ολοκληρωτικού τύπου προσωπική χειραγώγησή του. Πολύ περισσότερο αν γνώριζε ότι φανατικοί αντίπαλοι του αγώνα μου ήταν οι σημερινοί οικοδεσπότες του.

Γράφω για αυτά τα ολοκληρωτικού τύπου χαρακτηριστικά του ΚΚΚΑΣΟΡ στο νέο μου βιβλίο(3). Ας θέσω όμως ορισμένα ερωτήματα. Θα έκανε αυτό το show ο αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ αν υπήρχαν στην χώρα συνθήκες ισότιμου Πολιτικού, Ακαδημαϊκού διαλόγου; Ισηγορία την ονόμαζαν στην Αθήνα. Όχι. Μπορούν να σταθούν αυτοί οι άνθρωποι σε μια ουσιαστική δημοκρατική συζήτηση για το τι έγινε στην Ολυμπία και το Φάληρο; Όχι. Αυτοί μπορούν να σταθούν στο δια βοής ναι ή όχι του γκάλοπ και τον ολοκληρωτικό έλεγχο της τηλεόρασης. Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατικός διάλογος. Είμαι σίγουρος, ότι ο Ισπανός Αρχιτέκτονας, αν δεν τους το είπε, θα το σκέφθηκε. «Μα σχεδιάσατε έτσι, στο πόδι, τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, ώστε να γίνουν τόποι σκουπιδιών». Στο Λονδίνο με αφορμή τους Ολυμπιακούς έχουν την εξής προγραμματική αφετηρία. Να μην μιμηθούμε την Αθήνα. Εδώ προπαγανδίζουν, με ολοκληρωτικό, τρόπο, ότι έκαναν τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρόκειται για διαφορετικούς πολιτισμούς, για διαφορετικές αισθητικές. Υπάρχει όμως ένα ουσιαστικότερο ζήτημα. Αυτές οι συμπεριφορές, αυτές οι νοοτροπίες, αυτά τα ήθη, αυτή η πολιτική αισθητική χαρακτηρίζουν κεντρικές κοινωνίες, εκφραστές της κεντρικότητας των κοινωνιών, τις Ελίτ ή είναι συμπεριφορές περιθωρίου και των ανθρώπων του;

(1). Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη. Εκδόσεις Στράβων
(2). Τα Θαλάσσια Προπύλαια της Ακρόπολης, στο Πόλεων και Τόπου Παιδεία. Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Εκδόσεις Στράβων.
(3). Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο Εκφυλισμός ενός Ιστορικού Εγχειρήματος. Μιχάλης Χαραλαμπίδης Εκδόσεις Στράβων.

Γλυφάδα 14 Οκτωβρίου 2009

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Ο ΕΝΟΧΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

Ο ΕΝΟΧΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ
Μια πρόταση αποκατάστασης του λόγου απέναντι στον εκβαρβαρισμό.
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τόσο η καταστροφή από τις πυρκαγιές στην Ολυμπία όσο και το τσιμέντο του Φαλήρου είναι αποκαλυπτικά της Πολιτικής ως ηλεκτρονικός λαϊκισμός, ως εμπαιγμός, ως απάτη που αναλύω στο νέο μου βιβλίο «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος» και αναφέρεται στις ολοκληρωτικού τύπου μεταλλάξεις αυτού του μορφώματος.

Η πυρκαγιά, η καταστροφή, το τσιμέντο οι πράξεις τους δηλαδή αποκαλύπτουν την υποκριτικότητα, το ψέμα, τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα του προπαγανδιστικού λόγου τους. Είναι μια γνωστή μεθοδολογία αυτού του τύπου των ομάδων που θέλουν να συντηρηθούν στην εξουσία. Σε αυτές υπάρχει χάσμα λόγου και πράξης.

Η ηγεσία του ΚΚΚΑΣΟΡ έρχεται στην Ολυμπία μετά το δράμα, μετά τα καταστροφικά και εγκληματικά αποτελέσματα των πράξεων της, της αδράνειας, της αδιαφορίας, της ολιγωρίας της. Έρχεται «Κατόπιν εορτής».

Πολύ αργά «σκέφθηκαν» την Ολυμπία. Την «σκέφθηκαν» μετά την περιχαρή επίσκεψη τους την στιγμή της καταστροφής. Οφείλουν μάλιστα να πουν στον Ελληνικό λαό γιατί ήταν περιχαρής όταν καίγονταν η Ολυμπία; Αυτό προκύπτει από την εικόνα στην τηλεόραση κατά την επίσκεψη τους.

Όπως αργά σκέφθηκαν το πρότυπο της Βαρκελώνης. Το σκέφθηκαν μετά την μεγαλύτερη διεθνώς συσσώρευση ασχήμιας και τσιμέντου σε έναν όρμο. Όχι οποιοδήποτε όρμο. Στα «θαλάσσια Προπύλαια της Ακρόπολης» όπως τα ονόμασα το 1995(1). Τον όρμο του Φαλήρου. Ένα έγκλημα που βρίσκει τους ίδιους ενόχους απέναντι στην παγκόσμια κοινότητα η οποία θεωρεί την Ελλάδα πνευματική και αισθητική της πατρίδα.

Τόσο η Ολυμπία όσο και το Φάληρο μπορούσαν να ενταχθούν σε άλλου τύπου σχεδιασμούς με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 αλλά και πριν. Αυτό που πρότεινα ως σχέδιο αλλά και αντιστεκόμενος στην επερχόμενη καταστροφή τους(2).

Αυτοί όμως οι άνθρωποι της γκρίζας όχι της πράσινης ταυτότητας ήταν απέναντι μου, πολέμιοι. Οι ίδιοι υπονόμευσαν την ιδέα των νέων πόλεων όπως της Ρωμανίας και όχι μόνον. Στην Ολυμπία μάλιστα ακυρώθηκε με παρέμβαση τους η συμφωνημένη με τον τότε Δήμαρχο της Γιάννη Σκουλαρίκη ομιλία παρουσίασης του γνωστού σχεδίου μου(3). Αν είχε προϋπάρξει από τότε μέριμνα, αν την σκέφτονταν το 2004 ο ιερός αυτός τόπος δεν θα ήταν ανοχύρωτος από παράξενες επιβουλές, όπως συνέβη το καλοκαίρι του 2007.

Το θέαμα όμως του διευρυμένου περιφερόμενου ένοχου θιάσου προχθές στην Ολυμπία, όπως ένας παρόμοιος, ορισμένους μήνες μετά την πυρκαγιά, αναδεικνύει ζητήματα στα οποία αναφέρθηκα τότε με δήλωση μου που απευθύνονταν προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο της Βουλής. Η ηγεσία του ΚΚΚΑΣΟΡ εισάγει νέα ήθη, μάλλον αντί - ήθη τα οποία υποβαθμίζουν την πολιτική και δημόσια ζωή. Αναφέρομαι για αυτά τα χαρακτηριστικά, την ταυτότητα της στο νέο βιβλίο ως φαινόμενα που υπονομεύουν την Δημοκρατία.

Η διανοητική κλοπή, η πειρατεία, η αρπαχτή, η κουτοπονηριά, το ψέμα δεν έχουν να κάνουν με τα Ολυμπιακά ιδεώδη, με το πνεύμα της Ολυμπίας, ούτε τα ήθη μιας πολιτισμένης Ευρωπαϊκής Δημοκρατικής χώρας που αντλεί τα πρότυπα της από την κλασική Ελλάδα. Ανήκουν σε άλλες σφαίρες και άλλες Περιφέρειες.

Ποτέ όμως οι αντί - αξίες , οι φορείς, οι εκφραστές τους δεν ήταν παραγωγοί επινοήσεων, αυθεντικότητας, δημιουργιών, αναγεννητικών πράξεων, ατμόσφαιρας πολιτισμού, ομορφιάς και όχι Κιτς.

Απόδειξη και η χθεσινή εικόνα του θιάσου της Ολυμπίας. Μια νομενκλατούρα που διάβαζε συλλαβίζοντας άναρθρα και ακατέργαστα – πέτρες παρά λόγια - τα κλοπιμαία της σε μια επιχείρηση εικονικής γραφειοκρατικής διακυβέρνησης.

Για ζητήματα όπως αυτά της Ολυμπίας, του περιβάλλοντος, της υπαίθρου, των αγροτών της περιφέρειας(4) που η ιστορία την βρίσκει ένοχη.

Δεν νομίζω ότι αυτό το θέαμα είναι αντιπροσωπευτικό της ποιότητας, των δυνατοτήτων, των προσδοκιών της χώρας και του ήθους μας.

Ένας κύκλος διαλόγου με κινήσεις πολιτών και τοπικούς θεσμούς της Πελοποννήσου μπορεί να αποκαταστήσει τον λόγο απέναντι στις πέτρινες λέξεις των γραφειοκρατών, αυτό το είδος του εκβαρβαρισμού. Προσκαλώ λοιπόν σε αυτόν τον διάλογο όλους τους συντελεστές του θιάσου. Μπορούν να έρθουν με τους συμβούλους τους Έλληνες ή Αλλοδαπούς. Είναι γνωστό όμως ότι φοβούνται τον διάλογο. Ιδιαίτερα μαζί μου.


(1). ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑ 2η Έκδοση. Εκδόσεις Στράβων.
(2). Στο ίδιο
(3). Αγροφιλία Αγροτική Αναγέννηση – Νέα Αγροτικότητα 4η Έκδοση. Εκδόσεις Στράβων και Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη η Νέα Συμμαχία.
(4). Όπως (3)

Γλυφάδα 12 Οκτωβρίου 2009

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, ΝΟΜΕΒΡΙΟΣ 2009

ΠΡΙΝΤΕΖΙ – ΑΠΟΥΛΙΑ – ΙΤΑΛΙΑ Σαββάτο 17 Οκτωβρίου
BIBLIOTECA PROVINCIALE
LA QUESTIONE PONTIACA COME QUESTIONE EUROPEA – (Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα)


ΙΘΑΚΗ – ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΔΡΑΚΟΥΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 25 Οκτωβρίου
ΠΟΛΙΣ ΚΑΙ ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΑΙΩΝΑ – Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΔΡΑΚΟΥΛΗ


ΡΩΣΙΑ ΡΟΣΤΟΒ – ΚΡΑΣΝΑΝΤΑΡ – ΓΚΕΛΕΝ – ΤΖΙΚ – ΜΟΣΧΑ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΖΗΤΗΜΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η ιστορία της μεταπολίτευσης έδειξε ότι οι Έλληνες δεν ξέρουν να Κυβερνούν ούτε να Κυβερνώνται. Επομένως αυτό το φιλμ της κυβέρνησης Χολιγουντιανού τώρα τύπου και την διαβαζόμενη με κόπο σήμερα ρητορεία του, το έχουμε ξαναδεί.

Ως γνωστόν από την δεκαετία του 80’ προσπάθησα να διδάξω ως θεωρία και ως προσωπικό παράδειγμα το πώς Κυβερνάται μια Χώρα. Έγραψα μάλιστα και ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο. Η ιστορία μου έδωσε δίκαιο. Δεν είχα δυστυχώς συνομιλητές. Τους προειδοποίησα ακόμη και πριν τις εκλογές του 81’. Αυτοί όμως είχαν την βουλιμία, την νεύρωση, την στέρηση με τα υπουργικά κουστούμια και τις Φώτο. Ειδικά οι συνομήλικοι μου. Αυτά συμβαίνουν συνήθως σε υποανάπτυκτα περιβάλλοντα. Πρόκειται για ένα ψώνιο. Με αυτόν τον τρόπο ανακυκλώθηκαν επί δεκαετίες από Υπουργικό κουστούμι σε κουστούμι, όπως στις πασαρέλες, παράγοντας ακυβερνησία παρά διακυβέρνηση, κρατισμό, διαφθορά, σπατάλη, διόγκωση του χρέους.

Έσπασαν όλα τα ρεκόρ. Δεν άφησαν ούτε ένα που δεν κατέρριψαν.

Τελικά μετέβαλαν τον Ελληνικό λαό σε Σίσυφο που αγωνίζεται δεκαετίες τώρα να ανεβάσει την πέτρα του χρέους αλλά αυτή κατρακυλά. Μιλώ στο νέο μου βιβλίο* για τον Σίσυφο επαναφέροντας γνώμες που ανέπτυξα αρχές της δεκαετίας του 80’. Όταν άρχισε το δράμα του Σίσυφου.

Παρατηρώντας κάτω από αυτό το πρίσμα την Κυβέρνηση δεν διακρίνει κανείς το νέο, την επάρκεια, την ικανότητα, μια άλλη πολιτική ηθική. Έχουμε επανάληψη, ανακύκλωση για να χρησιμοποιήσουμε μια οικολογική λέξη αιωνόβιων πλέον κουστουμιών, όπως περίπου στην παλιά Κίνα. Το παράδειγμα σε αυτό έδωσε εδώ και δεκαετίες, ως φανατικός ζηλωτής ο αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ Γ. Παπανδρέου. Αυτή είναι η αλήθεια και η αλήθεια δεν παραχαράζεται στις δημοκρατίες. Μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως παρατηρείται και στα μέρη μας τους τελευταίους καιρούς.

Έχουμε μια συνάθροιση ανεπαρκειών, του παλιού, του υπόλογου για το πρόσφατο παρελθόν, συν τις νέες στρατολογήσεις και προσηλυτισμούς που στερούνται των χαρακτηριστικών της αυθεντικότητας και της αθωότητας του νέου. Αυτήν την κατηγορία περιγράφω στο νέο μου βιβλίο. Έχει ενδιαφέρον και για τις Πανεπιστημιακές σχολές.

Η αναζήτηση «οικολόγου» είναι για να συμπληρωθεί το Look όχι η ουσία. Μπορεί να ονομασθεί ο εκφυλισμός της οικολογίας. Αυτή η επιχείρηση ως γνωστόν επαναλήφθηκε στο παρελθόν. Ήταν αναμενόμενο να διαφωνώ με τις δαιμονοποιήσεις, τις ανθρωποθυσίες για να ντυθεί το εναπομείναν πρώτο παλιό, καινούργιο, νέο και άφθαρτο. Τις θεωρώ κανιβαλισμό και όχι χαρακτηριστικό μιας πολιτικής κοινωνίας.

Αν δούμε και άλλους συμβολισμούς, την σημειολογία της σύνθεσης των προσώπων, των πράξεων, των αληθινών ταυτοτήτων τους, αναδεικνύονται πολλά αρνητικά και προσβολές της αξιοπρέπειας μας. Ένα χαρακτηριστικό είναι η υπερβολική υποκρισία, η θρασύτητα, ο εμπαιγμός, το ψέμα.

Πολύ πρακτικά όμως αναδεικνύεται το εξής ερώτημα; Ποιο είναι το πολιτικό, μορφωτικό, γνωστικό, τεχνοκρατικό βιογραφικό αυτών των ανθρώπων; Η εμπειρία λέει ότι αυτό που ξέρουν να κάνουν είναι να κατέχουν το κράτος, να παρκάρουν στην κυβέρνηση, να δανείζονται και να διορίζουν. Όχι να κυβερνούν.

Είναι οι πρώτοι στην Ευρώπη σε αυτό. Είναι πλέον πολύ γνωστό. Κρίθηκαν ήδη πολλές φορές και απέτυχαν. Αποτελούν πλέον μια κυβέρνηση της κάστας.

Βεβαίως η διανοητική κλοπή και η ολοκληρωτικού τύπου χρήση, προπαγάνδιση με ξύλινες λέξεις και συλλαβισμούς της διανοητικής και πολιτικής παραγωγής άλλων και ειδικά της δικής μου, δεν αποτελεί εφόδιο, πόρο διακυβέρνησης. Πρόκειται για την αυτοσυντήρηση μιας νομενκλατούρας, της κάστας, του λόμπυ όπως γράφω στο βιβλίο.

Η χώρα όμως αρχές του 21ου αιώνα το 2009 δεν μπορεί να διαιωνίζει το δράμα του Σίσυφου. Ούτε εναλλασσόμενοι διαδοχικά στου κασίδη το κεφάλι, να μαθαίνουν διάφοροι μπαρμπέρηδες.

Σε μια ιστορική περίοδο που οι συνθήκες ήταν και είναι πολύ ευνοϊκές για τον Ελληνισμό. Από το 1985 υποστηρίζω ότι μπήκαμε στην ευτοπία. Αντιμετωπίστηκα για αυτά με απόψεις, μεθόδους πεζοδρομίου και όχι μόνον.

Πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια ανακύκλωσης της ανεπάρκειας, της παρακμής, του εμπαιγμού, της κακιστοκρατίας. Είμαστε εκτός παραμέτρων σε όλους τους τομείς με ευθύνη αυτού, με όνομα και επίθετο, παλιού και ανίκανου πολιτικού προσωπικού που αποτελεί όχι μόνο τον μεγάλο ασθενή της χώρας αλλά τον σύγχρονο Γόρδιο Δεσμό της. Οι Πολίτες αρχίζουν να εντοπίζουν την αιτία του κακού παρ’ όλες τις συνθήκες ολοκληρωτισμού.

Τα τελευταία χρόνια αποδείχθηκε ότι η χώρα στερείται Πολιτικών οικονομικών, Πνευματικών Ελίτ. Είναι όμως πλέον η στιγμή αυτών που οφείλουν να στέκονται ως διευθύνουσες ομάδες της χώρας, να σκεφθούν με αίσθημα ευθύνης ιστορικές πρωτοβουλίες άλλων διαστάσεων και επιπέδων. Μέχρι σήμερα δεν έδειξαν ένα παρόμοιο αίσθημα. Αυτή μπορεί να πάρει την μορφή της συγκρότησης μιας κυβέρνησης ειδικών, με τεχνοκράτη Πρωθυπουργό που θα έχει την υποστήριξη όλων των πτερύγων της Βουλής και την συγκατάθεση των Πολιτών.

Ένα πράγμα παραδείγματος χάριν που θα κάνει αυτή η κυβέρνηση, εκτός των άλλων μαθημάτων Διακυβέρνησης, είναι μια ολοκληρωμένη πολιτική για την ναυτιλία. Η ναυτιλία ειδικά σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης είναι η ΩΚΕΑΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.

Τους μίλησα για αυτό στην Χίο. Ένα στάσιμο, γραφειοκρατικό, ανεπαρκές μυαλό, η κυβέρνηση της ανεπάρκειας στερείται αυτής της λέξης, της οπτικής.

Το δεύτερο πεδίο αφορά την επιστροφή της πολιτικής ως ιδέες, ως αξίες και όχι ως αντιαξίες, ως εκπαίδευση και όχι ως αντιεκπαίδευση, ως αλήθεια και όχι ψέμα, ως πολιτικό κίνημα και όχι λόμπυ και κάστα. Ως σχέδιο και όχι εκφυλισμό της έννοιας του σχεδίου, της προοπτικής που χρόνια επεδίωξα να εισαγάγω.

Αυτό σημαίνει πρωτοβουλίες για την δημιουργία ενός αυθεντικά, νέου μεγάλου Δημοκρατικού Κόμματος. Οι συνομιλητές και οι συμπρωταγωνιστές του βρίσκονται πλέον παντού. Η δημιουργία του είναι αίτημα της περιόδου, των αναγκών και των Εθνικών οριζόντων μας.

Η ανακυκλωνόμενη σύγχυση εμποδίζει την χώρα και τους Έλληνες να συγχρονισθούν με την ιστορία που αυτή την φορά είναι με το μέρος μας.


*Μιχάλης Χαραλαμπίδης «ΑΠΟ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΣΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ Ο ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ». ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΡΑΒΩΝ. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009.


Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΕΝΟΧΟ ΣΥΝΤΗΡΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΖΩΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΕΝΟΧΟ ΣΥΝΤΗΡΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΖΩΗ

Ο Κ. Καραμανλής οφείλει να πει στον Ελληνικό λαό εάν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα έχουμε ανάδειξη κυβερνήσεων ή παράδοση της κυβέρνησης και εξωθεσμικά διαπραγματευμένη επετηρίδα πρωθυπουργών. Προϋπόθεση για την λειτουργία της Δημοκρατίας και ειδικά της καθολικής ψηφοφορίας είναι η εγγύηση των δικαιώματος των πολιτών να γνωρίζουν. Αυτό το δικαίωμα στερούνται οι Έλληνες πολίτες. Δεν γνωρίζουν.

Είχαμε μια μεθοδευμένη συστηματικά αντιδημοκρατική επιβολή και όχι δημοκρατική εκλογή. Επεβλήθηκαν οι εξωθεσμικές κινήσεις με όργανα την τηλεκρατία, την γκαλοποκρατία, την ελεγχόμενη δημοσιογραφία. Μικρό παράδειγμα η συνέντευξη του αργηγού του ΚΚΚΑΣΟΡ Γ. Παπανδρέου στην έκθεση Θεσσαλονίκης. Επέστρεψε ό,τι πιο παλιό, ένοχο για το παρελθόν και το παρακμιακό παρόν της χώρας συντηρήθηκε αντιδημοκρατικά στην δημόσια ζωή. Πρόκειται για μεθοδεύσεις που προσβάλουν την Ελλάδα και τους Έλληνες και συνιστούν την Ελληνική σύγχρονη ανωμαλία. Μια κοινωνία συντηρούμενης σύγχυσης είναι μια εύκολα χειραγωγήσΙμη κοινωνία.

Οι χειραγωγημένες κοινωνίες στερούνται την κινητήρια δύναμη της αυτοπεποίθησης. Γιατί η αυτοπεποίθηση προϋποθέτει την αυτοεκτίμηση η οποία απουσιάζει. «Το Μηδέν εις το Πηλίκιον» δεν είναι εφόδιο για το μέλλον.

Γλυφάδα 5 Οκτωβρίου 2009

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Ο ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΓΚΑΛΟΠΟΚΡΑΤΙΑ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας σε Ρ/Σ

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΓΚΑΛΟΠΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΛΛΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ – ΚΡΑΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΟ
ΔΙΑΜΟΙΡΑΣΜΟΣ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΛΟΜΠΥ

Ο Γ. Παπανδρέου αφού πρωτοστάτησε φανατικά στον κρατικίστικο εκφυλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στο επόμενο στάδιο στην μετάβαση στο εικονικό κόμμα, παραμονές εκλογών του 2009, έβγαλε από το καπέλο τον διαχωρισμό Κράτους – Κόμματος. Το ΚΚΚΑΣΟΡ όμως είναι πλέον μια κάστα, ένα λόμπυ. Θέλει να κάνει διαχωρισμό, διαμοιρασμό ρόλων, προνομίων, απολαβών στο εσωτερικό του λόμπυ γιατί κόμμα δεν υπάρχει.

Αυτούς τους μετασχηματισμούς του μη κόμματος αναλύω στο νέο μου βιβλίο «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ». Είναι χρήσιμο γιατί αποκαλύπτει αυτήν την ολοκληρωτικού τύπου αντιπαιδεία, αντιεκπαίδευση και τις αντιαξίες, φορέας των οποίων είναι ο Γ.Π. μεταμορφωνόμενος.

Περιγράφω στο βιβλίο αυτές τις μεταλλάξεις. Τολμά να τις παρουσιάζει γιατί ξέρει, συμμετέχει στην καταστροφή του Διαλόγου, της Δημοκρατίας. Στην Γαλλία, την Γερμανία, την Σουηδία δεν θα το τολμούσε. Ούτε στις Η.Π.Α. Τον διαχωρισμό έπρεπε να τον σκεφθεί το 81’ όχι το 2009. Είναι πολύ αργά πλέον.

Θεωρεί τους Έλληνες Πορτορικανούς ή υπηκόους Βαλκανικών ναρκοκρατιδίων.

Οι Έλληνες πρέπει να τον δείξουν ότι δεν είναι Πορτορικανοί. Το δίλημμα των εκλογών είναι Δημοκρατία ή Γκαλοποκρατία, προϊόν της οποίας είναι ο Γ.Π..

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη