ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*

Είναι γνωστόν ότι καλούνται να πληρώσουν το χρέος κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συμμετείχαν στην συσσώρευση εισοδημάτων που επέτρεπε μια οικονομία εξωτερικού δανεισμού, μια οικονομία πληρωμής χρεών και εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα από την δεκαετία του 80’. Τότε μίλησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου.

Αντίθετα κατά ένα θρασύ και προκλητικό τρόπο δεν πληρώνουν οι ομάδες, οι κατηγορίες – το πλουτοκρατία είναι πολύ γενικό και αθωωτικό – που συσσώρευσαν μεγάλα εισοδήματα δια μέσου αυτού του πολιτικού – οικονομικού πρότυπου που έφθασε σε υψηλά επίπεδα λειτουργίας, ανευθυνότητας, ανομίας και ανηθικότητας. Όταν αναλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί όχι με όρους και χρόνους λογιστικής έρευνας που είναι αργοί, αλλά με πολιτικούς που είναι σύντομοι και αποτελεσματικοί προκύπτουν πολλές κατηγορίες ομάδων και προσώπων που είναι υποχρεωμένες να κληθούν με το καλό να πληρώσουν. Μιλώ για τις πολλές υποδιαιρέσεις της Κάστας όπως τις αναλύω στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» αλλά και στο άρθρο μου στην «Εφημερίδα Επενδυτής» Ιανουάριος 2010 με τίτλο «το Χρέος να το Πληρώσει η Κάστα».

Ας μείνουμε αρχικά σε δύο σημαντικές κατηγορίες που οφείλουν να πληρώσουν. Όχι μόνο λόγο της οικονομικής ύλης που συσσωρεύθηκε αλλά και λόγο της ηθικής σημασίας της για την διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής, οικονομικής και ηθικής συνοχής στην χώρα. Δια μέσου αυτού του δρόμου θα υπάρξει συγκέντρωση όχι μόνο οικονομικού για τα Κρατικά μας ταμεία αλλά και ηθικού κεφαλαίου για την χώρα.

Η πρώτη αφορά το Πολιτικό, Διοικητικό προσωπικό από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Επί δεκαετίες αυτή η γραφειοκρατία και ψευτοτεχνοκρατία είχε την διαχείριση της Επιχείρησης – Χώρα, της Επιχείρησης – Ελλάδα. Για την διαχείριση αυτή, ουσιαστικά το παρκάρισμα τους στις καρέκλες των θεσμών και οργανισμών, αμείφθηκαν πολύ πλούσια. Παρ’όλη την ανύπαρκτη πολιτική, σχεδιαστική, λειτουργική παραγωγικότητα τους και την καταστροφική για την χώρα διαχείριση τα εισοδήματα τους – εισοδήματα όχι μισθοί – ήταν πολύ υψηλά. Το κόστος του πολυάριθμου πολιτικού και γραφειοκρατικού προσωπικού ήταν και παραμένει υψηλό. Το κόστος της πολιτικής στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο. Γίνεται μεγαλύτερο επειδή είναι μη παραγωγικό, καταστροφικό αλλά και γιατί το πολιτικός κατήντησε να έχει την ίδια σημασία που είχε η λέξη Πολιτικές στο Ηράκλειο (Χάνδακα) της Ενετοκρατίας. Έτσι μετά από δεκαετίες δανειοδοτούμενης Dolce Vita και κάλυψης των «Βασικών Ενστίκτων» αυτό το προσωπικό αντί να παραδώσει μια κερδοφόρα ανεπτυγμένη χώρα, μια δυναμική επιχείρηση Ελλάδα, παραδίδει μια προβληματική και χρεωμένη χώρα. Αυτή όμως η ίδια η κάστα παρ’ όλο που δεν έκανε καλά την δουλειά της αποθήκευσε και αποθηκεύει εισοδήματα. Στα ακίνητα έως τους χρηματιστηριακούς παραδείσους.

Π.χ. ποια είναι η πολιτική ή διανοητική παραγωγικότητα, οι αποδόσεις των Ευρωβουλευτών. Ορισμένοι υπερέβησαν σε θητείες την Σοβιετική και Κινέζικη νομενκλατούρα. Ποιο μεγάλο Ευρωπαϊκό ζήτημα ανέδειξαν πολύ περισσότερο ποιο Εθνικό; Ποια η παραγωγικότητα των Βουλευτών, Υπουργών, Διευθυντών Οργανισμών, ΔΕΚΟ. Κύρια όμως των πλέον μη παραγωγικών για την χώρα θεσμών των Κομμάτων.( Νομίζω ότι πρέπει να γίνει μια εκτίμηση σε Ευρω της κλοπής που υπέστη η δική μου μορφωτική, διανοητική και πολιτική παραγωγή. Ιδιαίτερα από τις νομενκλατούρες του ΚΚΚΑΣΟΡ).

Τόσο λοιπόν με όρους επιχειρηματικούς ως κακοί μάνατζερ της Επιχείρησης - Χώρα, όσο και πολιτικούς ως κακοί πολιτικοί, ως κακιστοκρατία, οφείλουν να επιστρέψουν ένα μεγάλο μέρος των εισοδημάτων που συσσώρευσαν.

Ο πρώτος φόρος για μια θετική διέξοδο από την μεταβατική περιόδο που διανύουμε είναι ένας Φόρος Επιστροφής των Εισπραχθέντων.

Αν όμως η συσσώρευση πλούτου δια μέσου αυτής της διαδικασίας της κατοχής του Κράτους γίνονταν τυπικά κατά νόμιμο τρόπο – μια πολιτική και δημόσια ηθική αντάξια του ονόματος της την θεωρεί άνομη – η κάστα είχε ταυτόχρονα συσσωρεύσεις κλεπτοκρατικού τύπου δια μέσω της μίζας. Η γενεσιουργός αιτία του Ελληνικού χρέους είναι Κλεπτοκρατική. Στο βιβλίο μου αναφέρομαι στο ζήτημα αυτό με τους όρους της μιζοπολιτικής και της μιζοοικονομίας. Η επιστροφή αυτής της οικονομικής ύλης, του πλούτου, των κεφαλαίων που συσσωρεύθυκαν δια μέσου αυτής της οδού θα πρέπει να γίνει δια της επιβολής ενός επί πλέον Πολιτικού φόρου. Αρχίζοντας από τον σημερινό και τους πρώην Πρωθυπουργούς, Υπουργούς κ.λ.π.. Ο αποκτηθείς δια της «πολιτικής» πλούτος αυτών των ομάδων και των οικογενειών δεν κρύβεται. Είναι Αφρικανικού, Τριτοκοσμικού τύπου.

Στην ιστορία πολλών χωρών όπου είχαμε καταρρεύσεις καθεστώτων που ταυτίσθηκαν με άνομους πλουτισμούς, την διαφθορά είχαμε ανάλογες ειρηνικές βελούδινες διαδικασίες. Η εγχώρια περίπτωση παρ΄όλα τα φύλλα σύκης και τις υπεκφυγές είναι αυτή της κατάρρευσης μια πολυκομματικής κάστας, ενός διακομματικού καθεστώτος. Μια θεσμική Επιτροπή με την ανάλογη σύνθεση μπορεί να χειρισθεί την επιβολή αυτού του δεύτερου Πολιτικού φόρου. Στις περιπτώσεις αυτές είναι χρήσιμα πρόσωπα που για πολλούς λόγους είναι αποφασισμένα να μιλήσουν. Για την δομή, τις δομές, τις λειτουργίες, της πυραμίδας της διαφθοράς. Όπως π.χ. ο Θεόδωρος Τσουκάτος, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Τάσος Μαντέλης, οι ταμίες της Ν.Δ.. Στις Δημοκρατίες για να είναι δημοκρατίες, για να γίνουν δημοκρατίες κλείνουν, θέτουν εκτός νόμου τα μιζοκκόματα. Στην περίπτωση μας το ΚΚΚΑΣΟΡ και την Ν.Δ.. Δεν ρίχνουν στην αρένα επιλεγμένα κεφάλια για τον όχλο. Οι αρένες είναι το πεδίο αθώωσης των σημερινών ενόχων και διατήρησης των δομών της αυριανής επιστροφής τους, της επανάληψης της ανομίας. Όπως έγινε τις τελευταίες δεκαετίες. Γράφω στο βιβλίο μου για αυτά.

Ποτέ στην ιστορία μια συμπαγής με υψηλό επίπεδο συνοχής ένοχη κλεπτοκρατική νομενκλατούρα δεν αυτοκαταδικάσθηκε. Οι νομενκλατούρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού αποδείχθηκαν περισσότερο εύθραυστες από τις νομενκλατούρες της υπαρκτής μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας. Το επίπεδο της συνοχής και της αλληλεγγύης τους, της αλληλοκάλυψης τους είναι πολύ υψηλό. Μέχρι σήμερα δεν υπήρξαν ρωγμές. Ούτε αυτοκτόνησε κανείς. Τα θράσος τους είναι πρωτόγνωρο Παγκοσμίως. Εκτός αυτού δεν είχαμε έναν Di Pietro ή έναν Δελαπόρτα και Σαρτζετάκη.

Τα κόμματα μη κόμματα δεν διαθέτουν μηχανισμούς και εσωτερικές δυνάμεις ελέγχου και αυτοκάθαρσης. Αντίθετα δρουν ως μηχανισμοί όχι μόνο πρόκλησης αλλά και αθώωσης της διαφθοράς.

Στις συνθήκες αυτές μια νέα κοινωνία Πολιτών, των πολλών Αγορών και Εκκλησιών του Δήμου, στις Πλατείες, στο Διαδίκτυο πρέπει να θέσει στην δημόσια πολιτική και ηθική ημερήσια διάταξη το ζήτημα της διαφθοράς. Να μετεξελιχθεί σε ένα κίνημα Αντιδιαφθοράς. Όχι με όρους βίας, όρους εκτόνωσης, μούντζες, συνθήματα κλέφτες – κλέφτες, ούτε σωτηριολογικούς και μεταφυσικούς Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και Άμεσης Δημοκρατίας. Αλλά με όρους Λόγου, Παιδείας, Πολιτικής Πρότασης και Άμεσης Πολιτικής Διεκδίκησης. Καθιέρωσης δηλαδή τώρα όχι για τους μελλοντικούς ενόχους ενός πολιτικού φόρου στις δύο κατευθύνσεις που ανέφερα.

Η διαφθορά έχει μια Κεντρικότητα, προτεραιότητα στην ανάλυση, την ερμηνεία, την αντιμετώπιση της κρίσης και την οικοδόμηση ενός νέου υγιούς Συστήματος Ελλάδα. Είναι η διαφθορά που παρέλυσε την Διοίκηση, μπλόκαρε την Οικονομία, κατήργησε την Δημοκρατία και χρέωσε την Χώρα.

Παρ’ όλα αυτά τόσο στις Πλατείες , τα Πανεπιστήμια, τις σχολές Νομικών Επιστημών, στις Αντιπολιτεύσεις, στα «νέα» Κινήματα απουσιάζει η ανάλυση, η συζήτηση, τα πολιτικά μέτωπα για την γενεσιουργό αιτία της χολέρας που κτύπησε την χώρα. Ορισμένοι ανατρέχουν στον Ιμπεριαλισμό, στους ξένους κλπ. Αυτό επιτρέπει στους διεφθαρμένους του παρόντος να παραμένουν ατιμώρητοι και να παρουσιάζονται ως τιμωροί των διεφθαρμένων του μέλλοντος.

Η εικόνα αρχίζει να παραπέμπει στην ανάθεση της διαχείρισης της μεταπολεμικής μετάβασης στους Μαυραγορίτες της Κατοχής.

Ένα ώριμο κίνημα Αντιδιαφθοράς, ηθικοποίησης της Πολιτικής και Δημόσιας ζωής στο Εσωτερικό της Χώρας θα είναι νομιμοποιημένο και ηγεμονικό να κάνει τους λογαριασμούς του με την Εξωτερική διάσταση της κλεπτοκρατίας και τα χρηματιστικά δεσμά της χώρας. Ούτε οι Οθωμανοί ζητούσαν τόσο χαράτσι. Ένα κίνημα Αντιδιαφθοράς μπορεί να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια και το όνομα της Ελλάδας. Η Ένοχη Εσωτερική κακιστοκρατία δεν μπορεί λόγω της ενοχής και της ψυχικής, διανοητικής και ηθικής ανεπάρκεια της να το κάνει. Αντίθετα για να καλύψει την ενοχή της αντιδρά όπως όλοι οι ένοχοι και εγκληματίες δείχνοντας άλλους ενόχους. Δυσφημίζοντας την χώρα και τον λαό της. Ακόμη και το κομμάτι εκείνο που οι ίδιοι αντιεκπαίδευσαν, του έδωσαν το αντιπαράδειγμα.

Το κρίσιμο μέγεθος για την χώρα δεν είναι το χρέος. Είναι το ΚΑΝΕΝΑΣ.

Τι θα γίνουν τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν από αυτού του τύπου τους φόρους; Από αυτού του τύπου τις απαλλοτριώσεις. Θα κατατεθούν σε ένα Ταμείο Ανάπτυξης της Δημιουργικότητας και Επιχειρηματικότητας των νέων γενεών, των νέων ανθρώπων, των νέων μαστόρων όπως τους αποκαλώ, που έχουμε ανάγκη στην νέα δημιουργική Εθνική διαδρομή μας. Στον νέο αιώνα. Που ευτυχώς είναι πολύ φιλικός με εμάς.

*Το δεύτερο απόσπασμα από ην ομιλία μου στον Άλιμο που οργανώθηκε από το Κίνημα «Σιωπηλή Πλειοψηφία» Ελλήνων Πολιτών.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Καντάδες της «Ορχήστρας Λόγου»

Καντάδες της "Ορχήστρας Λόγου".

του Δημήτρη Κυριακόπουλου

H Κέρκυρα φημίζεται για τη μουσική της παράδοση. Συνεπώς, μια ορχήστρα δεν αποτελεί είδηση για το νησί των Φαιάκων. Εκτός κι αν δεν παράγει μουσική, αλλά λόγο και έργα… Αυτό συμβαίνει με την Ορχήστρα Λόγου, που συγκρότησαν εδώ και ένα ενάμιση χρόνο δεκάδες Κερκυραίοι από διάφορους πολιτικούς και επαγγελματικούς χώρους, με σκοπό να… ακουστεί και να αναλάβει πρωτοβουλίες προς όφελος του νησιού.
Συναντήσαμε δύο εκπροσώπους της Ορχήστρας Λόγου, τον Σπύρο Μεϊντάνη και τον Σπύρο Αβραμιώτη, στο στέκι τους, στο κέντρο της πόλης. Και μαζί με τον γραμματέα της λέσχης αρχιμαγείρων -η οποία… παίζει μαζί με την ορχήστρα- Παύλο Σουέρεφ, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Όλα ξεκίνησαν από την αγάπη για τον τόπο και τη διάθεση προσφοράς, σε μια εποχή που σοβεί κρίση θεσμών. Μας λένε χαρακτηριστικά οι εκπρόσωποι της Ορχήστρας Λόγου: «Οι φορείς -κόμματα, παρατάξεις, συνδικαλιστικά σχήματα- λόγω ενδογενών αδυναμιών δεν μπορούν να προηγηθούν της κοινωνίας. Τότε καλούμαστε εμείς, οι ενεργοί πολίτες του τόπου, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, που θα δώσουν νέα πνοή και όραμα συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξή του. Θέλουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή των αποφάσεων για τον τόπο».

Όπως σπεύδει να διευκρινίσει ο Σπύρος Μεϊντάνης, η λειτουργία της ορχήστρας γίνεται απόλυτα στα πρότυπα της αρχαίας Αθήνας, με συγκεντρώσεις, όπου κατατίθενται οι απόψεις χωρίς αποκλεισμούς. Εκεί διαμορφώνεται το πλαίσιο δράσης. «Στόχος μας είναι τα έργα» συμπληρώνει με νόημα ο Σπύρος Αβραμιώτης.

Κι από έργα η δραστήρια ομάδα Κερκυραίων έχει μέχρι τώρα σημαντικά να επιδείξει. Έτσι, απευθυνόμενη στη διοίκηση του Επιμελητηρίου Κέρκυρας και εξασφαλίζοντας τη στήριξή της, πρωτοστάτησε στη δημιουργία δικτύου τοπικών παραγωγών. Η προσπάθεια ανάδειξης των τοπικών προϊόντων, σε συνεργασία με τη λέσχη αρχιμαγείρων Κέρκυρας, βρίσκεται σε καλό δρόμο. Καταγράφονται όλοι οι Κερκυραίοι παραγωγοί, παίρνουν μέρος σε εκδηλώσεις (υπάρχει και πρόσκληση από το Πρίντεζι για έκθεση) και προβάλλονται ουσιαστικά τοπικά προϊόντα.

Η προσπάθεια αυτή αναμένεται να ενισχυθεί σημαντικά με τη δημιουργία αγοράς για τοπικά προϊόντα και επιχειρήσεις, στον παλιό χώρο εμπορίου της Κέρκυρας. Ο σχεδιασμός έχει ανατεθεί από το Επιμελητήριο στην Ορχήστρα Λόγου, η οποία συγκεντρώνει σχετικές προτάσεις μελών της. Σημαντική θεωρείται και η συμβολή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, καθώς στις δύο εκδηλώσεις όπου ο αγωνιστής πολιτικός ήταν κεντρικός ομιλητής σχηματίστηκε η μαγιά του δικτύου τοπικών παραγωγών.

Μεγάλο βάρος λοιπόν το ερχόμενο διάστημα θα δοθεί στην ενημέρωση για τα τοπικά προϊόντα, αλλά και για τον κώδικα τροφίμων, που κατά τους συνομιλητές μας επιβάλλει τον έλεγχο του πληθυσμού, μέσω της διατροφής.

Ο Σπύρος Μεϊντάνης και ο Σπύρος Αβραμιώτης θεωρούν ζωτικής σημασίας τη στροφή στην παραγωγή αγνών, τοπικών προϊόντων. Αναφέρουν δε χαρακτηριστικά ότι η Κέρκυρα έχασε τα αμπέλια της στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ο τότε υπουργός Γεωργίας Κώστας Σημίτης επέβαλε την εξαφάνισή τους, ενώ σήμερα κινδυνεύουν και οι ελιές της, που αντί να παράγουν λάδι χρησιμοποιούνται για ξύλο πατωμάτων!

Στο πνεύμα στήριξης της τοπικής παραγωγής η Ορχήστρα Λόγου προετοιμάζει πλάνο δημιουργίας συνεταιριστικής λαϊκής αγοράς. Πρόκειται για φορέα με κεντρικό, διαχειριστικό ρόλο, που θα διευκολύνει τα μέλη μικροπαραγωγούς στη διάθεση των προϊόντων τους στη λαϊκή αγορά, η οποία θα είναι μεταφερόμενη στο νησί.

Όσον αφορά τον τουρισμό, η θέση της Ορχήστρας Λόγου είναι ξεκάθαρη: «Ο τουρισμός δεν είναι μονοσήμαντη λέξη. Πρέπει να εντάσσεται σε σύστημα ανάπτυξης, που θα περιλαμβάνει την ουσιαστική βελτίωση και λειτουργία των υποδομών, την παραγωγή τοπικών προϊόντων ποιότητας και τη σύνδεσή της με τη γαστρονομική κληρονομιά, τη συντήρηση, την προβολή και την ανάδειξη των μνημείων των πολιτιστικών μας στοιχείων, των μύθων μας».

Το ίδιο σαφείς είναι οι συνομιλητές μας και για τη θεμελιώδη επιδίωξη της Ορχήστρας Λόγου: «Θέλουμε να ξαναβρεί ο συμπολίτης μας τη χαμένη του ταυτότητα και αυτοπεποίθηση, να αποκτήσει τη δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής και λόγου σε όσα μάς αφορούν».

πηγή: εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (Τρίτη 28 Ιουνίου 2011)

Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η ιδέα της δημιουργίας μιας νέας πόλης στην Θράκη με το όνομα Ρωμανία δεν ήταν μόνο μια πολεοδομική αρχιτεκτονική πρόταση. Μια απάντηση στα φαινόμενα των μεταναστεύσεων και προσφυγοποιήσεων. Μια πρόταση ανάπτυξης στην περιοχή του κόσμου με το μεγαλύτερο γεωοικονομικό ενδιαφέρον. ‘Ήταν κάτι βαθύτερο.

Ήταν η εκπαίδευση των Ελλήνων στην ομορφιά, την φιλοκαλία όταν επί δεκαετίες αντιεκπαιδεύονταν στην ασχήμια και το Κιτς.

Η εκπαίδευση, η επιμόρφωση για μια σύγχρονη παραγωγική, δημιουργική οικονομία όπου η ομορφιά του φυσικού και του αρχιτεκτονικού τοπίου θα ήταν σε διάλογο με την έρευνα, την καινοτομία, τις οικολογικές θεματικές. Την περίοδο που η πολιτική και η οικονομία ως Απάτη, τα Golden Boys της Αντιπολιτικής σας Αντιεκπαίδευαν στον τζόγο, στην οικονομία καζίνο και σας έκανα Σίσυφους.

Ήταν η εκπαίδευση στην Ελληνικότητα όταν ο εγχώριος Μισελληνισμός συκοφαντούσε και επιτίθονταν σε ένα ιστορικό πολιτισμό που εκπολίτισε και Εξανθρώπισε τον κόσμο.

Ήταν ένα μάθημα υψηλής ατομικής, συλλογικής και δημόσιας ηθικότητας.

Το πώς μια ιδέα χωρίς οικονομικά στηρίγματα, κεφάλαια εμπνεόμενη από ιδανικά αγάπης προς την Πόλη, την Πατρίδα, τον Συνάνθρωπο μπορεί να επηρεάσει και να προκαλέσει το ενδιαφέρον Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Αρχιτεκτονικών και Πολεοδομικών σχολών και να συγκεντρώσει την μεγαλύτερη πλειοψηφία που συγκέντρωσε ποτέ μια πρόταση νόμου στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ήταν το πλέον υψηλό ηθικό παράδειγμα μιας εθελοντικής, μη Κυβερνητικής προσφοράς, μίας ομάδας ανθρώπων που καταγράφει η μεταπολίτευση.

Ήταν η απάντηση στις νέες Ευρωπαϊκές συνθέσεις και οσμώσεις, στην ακρωτηριασμένη, φοβική, εγωιστική Ευρώπη του Karlo Magno.

Σε μια άλλη Ευρωπαϊκή αλλά και Αμερικανική και Ασιατική χώρα η εμπειρία, η ιδέα της Ρωμανίας θα ήταν θέμα στις εισαγωγικές για το Πανεπιστήμιο Εξετάσεις.

Εδώ Τούρκο Μπαρόκ κυνικές και αμαθείς, γελοίες ομάδες προτείνουν στα νέα παιδιά θέματα με ήρωα έναν δημιουργό μιας ιδεολογίας του θανάτου τον Κεμάλ, που παράγει ακόμη θάνατο.

Την μεγάλη αυτή ιδέα που υιοθέτησε με μεγάλο ενθουσιασμό το Ελληνικό Κοινοβούλιο – Δέστε το βιβλίο μου Πόλεων και Τόπου Παιδεία – ακύρωσε ο Κυβερνητικός λεγόμενος Θίασος του εξερχόμενου εκ του παντελονιού ενός Ευρώ και της πλαστικής σακούλας προς τον Μπούς. Το Μοιραίο για το Ελληνισμό δίδυμο Σημίτης – Γ.Α.Π..

‘Έβαλαν και έναν δύο τρεις «Ποντίους» Εσατζήδες να με συκοφαντούν. Κοινοί έμμισθοι χαφιέδες χειρότεροι από αυτούς των δεκαετιών των πέτρινων χρόνων 1950 - 1970. Ταυτόχρονα τσιμεντοποίησαν το Φάληρο, την Αττική και καταχρέωσαν την Χώρα φορώντας την για λίγες Αυγουστιάτικες μέρες «τα Αρχαία της τα Λούσα» όπως λέει ο Νίκος Γκάτσος.

Με αφορμή την προγραμματισμένη χρόνια πριν μετεγκατάσταση του οικισμού Κλείτος μπήκα σε μια συνομιλία μαζί σας, με τους Τοπικούς Θεσμούς. «Δεν έγινε η Ρωμανία σκέφθηκα αλλά ίσως μπορέσουμε μέσα από το Κλείτος να δώσουμε ένα παράδειγμα πολεοδομικών και αρχιτεκτονικών συστημάτων ποιότητας» που είναι η απάντηση στις σημερινές προκλήσεις. Κλειτούπολη ονόμασα τον Νέο Οικισμό. Ο αρχικός ενθουσιασμός χάθηκε στους σκουριασμένους μηχανισμούς και διαδρόμους του ΚΚΚΑΣΟΡ. Έμαθα δημιούργησαν τελικά ένα πρότυπο ασχήμιας.

Τα μεταπολιτευτικά Κόμματα μη Κόμματα, τα Πανεπιστήμια, τα Σχολεία εμπνέονταν από μια θεμελιώδη ιδεολογία. Την ιδεολογία της ασχήμιας. Δίδασκαν επί πενήντα χρόνια την λέξη ασχήμια όχι την λέξη Φιλοκαλία και την διδάσκούν ακόμη.

Μετά από αυτήν την κακή εμπειρία σας θεωρούσα χαμένους, πεθαμένους. Η πρόταση του Δημάρχου για την σημερινή συζήτηση με θέμα την μετεγκατάσταση της Ποντοκώμης και τον νέο οικισμό με έκανε να σκεφθώ ότι είστε ζωντανοί.

Η συζήτηση για τον νέο οικισμό δεν περιορίζεται στην Ποντοκώμη. Αν μείνετε σε αυτήν την προσέγγιση θα αντιμετωπίσετε πολλούς εγκλωβισμούς κύρια από παλαιομοδίτικες και ανεπαρκείς πολεοδομικές, αρχιτεκτονικές αντιλήψεις που προκάλεσαν πολύ κακό στην χώρα και στην περιοχή σας. Προκάλεσαν επίσης πολύ ασχήμια για την Πόλη και πλούτο για ορισμένους.

Η συζήτηση για το νέο οικισμό είναι μια συζήτηση για την Κοζάνη. Για την Πολεοδομική, Χωροταξική, Αρχιτεκτονική Επαναθεμελίωση της ώστε να ξαναγίνει Κοζάνη. Εδώ και χρόνια έχει μεγάλη αλλοίωση του αρχιτεκτονικού DNA της. Είναι μια πρώην Κοζάνη. Μια μη Πόλη - Αντίπολη λέει η σύγχρονη Πολεοδομία.

Είναι μια συζήτηση για μία Πολυκεντρική Κοζάνη. Μία Πόλη Πόλεων και Χωριών. Πολλών Κέντρων. Η δημιουργία υψηλών αισθητικά νέων Κέντρων θα επιτρέψει παρεμβάσεις στο ακρωτηριασμένο από την Ασχήμια Κέντρο της πόλης της Κοζάνης.

Είναι ένας σχεδιασμός για την ανάκτηση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και ταυτότητας της περιοχής. Μόνον οι Τόποι, οι Πόλεις που θα ανακτήσουν την κληρονομιά και την ταυτότητα τους μπορούν να σταθούν στην Παγκοσμιοποίηση. Διαφορετικά αποτελούν φτωχές, χωματερές της Παγκοσμιοποίησης.

Παγκόσμιο παράδειγμα, πρότυπο το Κέντρο της μη Αθήνας που δημιούργησε η πλέον ανίκανη και διεφθαρμένη στον Κόσμο πολιτική τάξη, πολιτική κάστα. Όλοι αυτοί οι λεβέντες του χρεοβόρου και δανειοδοτούμενου καριερισμού.

Τι θα είναι ο νέος Οικισμός; Μια αρμονική συνύπαρξη της Κληρονομιάς, της Ταυτότητας, της Φιλοκαλίας, της Τυπικότητας, της Δημιουργικότητας, των Νέων Τεχνολογιών. Δεν θα είναι μόνο Ποντιακός θα είναι και Μακεδονικός. Μία επιστροφή της Ελληνικότητας. Ιστορικά η Ελληνικότητα είναι συνώνυμη της Οικουμενικότητας, του Εκπολιτισμού και του Εξανθρωπισμού.

Κυρίως όμως θα είναι η αρχή μίας μεγάλης ηθικής αναγέννησης ενός Τόπου, μιας Πόλης, μίας Κοινωνίας. Η δική σας.

Αποτελεί έκφραση παρακμής, δουλείας να ζείτε μέσα σε αυτήν την ασχήμια. Πώς είναι δυνατόν οι απόγονοι των Κοζανιτών, των Μακεδόνων που πρωταγωνίστησαν στην Αρχιτεκτονική αναγέννηση των Πόλεων της Κεντρικής Ευρώπης να αποδέχονται, ορισμένοι θαυμάζουν και υπερασπίζονται ακόμη και σήμερα, αυτήν την ασχήμια.

Όπως και οι Απόγονοι των Αρχιτεκτόνων – Μαστόρων Ποντίων. Τι Ντροπή!!!

Τι Ύβρης!!!

Από το νέο παράδειγμα του νέου Οικισμού, από την Κοζάνη θα πάμε στην αναγέννηση του Βοίου. Αυτή ήταν η δεύτερη σκέψη μου. Δεκαετίες πριν αγωνίσθηκα, δεν είχα όμως συνομιλητές για τα «Πολλά Πήλια της Ελλάδας». Γι’ αυτό όχι απλώς χάρηκα αλλά συγκινήθηκα όταν άκουσα ότι τα αετώματα στα σπίτια των οικισμών του Βοίου ήταν Έκφραση, Εκδήλωση ελευθερίας την βάρβαρη Οθωμανική περίοδο.

Ο νέος οικισμός αποτελεί μια μεγάλη ιστορικού τύπου πρόκληση για τον τόπο σας. Απαιτεί μια Περιφερειακή, Τοπική συνείδηση. Όχι κομματική γιατί κόμματα δεν υπάρχουν. Γιατί οι εναπομείνασες κάστες είναι υπόλογες, ένοχες, κατηγορούμενες στο εδώλιο.

Αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για την Δ.Ε.Η. για μια Νέα Δ.Ε.Η. όχι την «ιδιωτικοδημόσια» όπως θα την ονόμαζε ο Κωνσταντίνος Καραβίδας.

Ο δρόμος της Τοποφιλίας και της Φιλοκαλίας όπως τον ονομάζω είναι ο δρόμος του Εκπολιτισμού και της ευημερίας.

Ανακτώντας την μνήμη σας θα συνδεθείτε με δυο μεγάλα σύμβολα, δυο συναγωνιστές και φίλους της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Τον Πόντιο Αλέξανδρο Υψηλάντη και τον Μακεδόνα Γεώργιο Λασσάνη. Όπως και έναν μεγάλο Έλληνα Μακεδόνα και Πόντιο τον Ίωνα Δραγούμη από το Βόιο ακριβώς.

Η έξοδος από την χρεοκατάθληψη, την Δανειοαρώστεια, την κακιστοκρατία θα έρθει μέσα από αυτούς τους δρόμους, τους νέους ορίζοντες. Αν ακολουθούσαμε αυτούς τους δρόμους - όπως σας πρότεινα δεκαετίες τώρα – θα είμασταν «το Πρυτανείο της Οικουμένης». Μπορούμε όμως κατά την γνώμη μου εύκολα να γίνουμε.

Ακολουθείστε ως Κοζανίτες αυτόν τον δρόμο και η ιστορία θα σας δικαιώσει. Θα αφήσετε κάτι αξιόλογο στις Νέες Γενιές. Τώρα αφήσατε ασχήμια. Δεν θα ήθελα όμως δέκα ή είκοσι χρόνια μετά να ακούσω από εσάς τις ίδιες λέξεις που άκουσα εκ των υστέρων από τους κατοίκους του Αγιόκαμπου της Θεσσαλίας.

«Αν σας ακούγαμε και σας προσκαλούσαμε στις αρχές τις δεκαετίας του 90’ τώρα θα είχαμε μια νέα όμορφη Πόλη. Δεν το κάναμε και ζούμε μέσα στην ασχήμια και την Αναρχία». Την μη πόλη θα έλεγα. Από εσάς εξαρτάται να κάνετε την Κοζάνη όπως και την Πτολεμαίδα Πόλεις .

*Απόσπασμα της ομιλίας του στην Ποντοκώμη Κοζάνης με θέμα:

Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

Η Πρόκληση του Νέου Οικισμού.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η ΑΠΟΧΗ ΠΗΓΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ‘Έχουμε μια υπευθυνοποίηση των Ελλήνων

Η ΑΠΟΧΗ ΠΗΓΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

‘Έχουμε μια υπευθυνοποίηση των Ελλήνων

του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*

Η αποχή, ή άρνηση των Ελεύθερων Πολιτών να συμμετάσχουν στις νοθευμένες, σημαδεμένες διαδικασίες της καθολικής ψηφοφορίας, τις Εκλογές μεταφέρθηκε στις ΠΛΑΤΕΙΕΣ.

Οι Θεατές, οι Απέχοντες αναδεικνύονται σε Πολίτες. Έχουμε μια υπευθυνοποίηση των Ελλήνων. Θα πρόσθετα μια ΕπαναΕλληνοποίηση τους. Επιστρέφει η Ευθύνη, η Αγάπη για την Πατρίδα μετά από δεκαετίες ανευθυνότητας, εχθρότητας, Μισελληνισμού που καλλιέργησαν κομμάτια της Αριστεράς και της Δεξιάς, ψευτοκαθηγητές και οι γνωστοί Πραιτωριανοί του ΚΚΚΑΣΟΡ.

Το μεταπολιτευτικό ψέμα, η πολιτική ως απάτη αποκαλύπτεται, καταρρέει γιατί επιστρέφει η μνήμη, η Αλήθεια δηλαδή. Πρόκειται για μια ηθική Αναγέννηση μετά από δεκαετίες ένοχης σιωπής, ανοχής της παρακμής και ανηθικότητας.

Έχουμε τις πρώτες μορφοποιήσεις των Κοινωνικών μορφωτικών κινημάτων, των πολιτικών πρωταγωνιστών του νέου ιστορικού κύκλου. Οι κρατίτες, οι καθεστωτικοί είναι παρελθόν, γεννιέται μια νέα Κοινωνία Πολιτών.

Το Κίνημα των Πλατειών σημαίνει το τέλος του ολοκληρωτισμού της Τηλεκρατίας, των Λόμπυ και των δουλικά υφιστάμενων προς αυτές παρακμιακών υπολειμμάτων ενός ανίκανου (κακιστοκρατικού) και διεφθαρμένου (κλεπτοκρατικού) πολιτικού λεγόμενου προσωπικού. Αυτοί που είχαν μόνο μια αντί ιδεολογία και αντί Αξία. Αυτήν του πρώτα ο εαυτός μας, η οικογένεια, η πάρτυ μας.

Τώρα μπροστά στα ερείπια των εγκληματικών πράξεων τους ψιθυρίζουν υποκριτικά με την χρήση μάσκας Country First. Έμαθαν στα εξήντα τους την λέξη Πατρίδα. Το πλέον αποκρουστικό θέαμα, το όνειδος της μεταπολίτευσης.

Είναι Ελπιδοφόρο που ο Λαός του Διδικτύου από εικονικός έγινε υπαρκτός, υποκείμενο της Πολιτικής και της Δημοκρατίας, οξυγόνο Δημοκρατίας.

Ήταν επόμενο σε μια χώρα που επί δεκαετίες πνίγηκε, δολοφονήθηκε, απαγορεύθηκε, εξορίστηκε ο διάλογος, οι ιδέες, η παραγωγή και διακίνηση τους, η επικρατήσασα μορφωτική λεκτική και πολιτική πενία να επιδρά επί των κοινωνικών και μορφωτικών κινημάτων.

Η Κοινωνία έχασε την Φωνή της, την διήγηση της, το νήμα της σχέσης της με το παρελθόν και το μέλλον. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο Έγκλημα της υπαρκτής μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, του μεταπολιτευτικού καθεστώτος.

Η χούντα του Γεώργιου Παπαδόπουλου μπροστά σε αυτήν αποδείχθηκε προσκοπική. Υπάρχει ένα πανό στο Σύνταγμα που το εκφράζει αυτό πολύ όμορφα.

Το μορφωτικό όμως και Πολιτικό κενό στις Πλατείες είναι ορατό και αποτελεί την κρυφή και προπαγανδισμένη μεγάλη ελπίδα σωτηρίας της ολιγαρχικής εγκάθετης κάστας.

Η θεματολογία των Πλατειών είναι περιορισμένη, μονοδιάστατη και φτωχή. Ο μεταπολιτευτικός Κύκλος δεν απέτυχε επειδή ήταν κακό το Σύνταγμα. Ένας χρόνιος Φορμαλιστικός και φτωχός νομικισμός επανέφερε κατά περιόδους την πανάκεια, την σωτήρια στιγμή του νέου Συντάγματος, της Συντακτικής Συνέλευσης. Όταν δεν έχεις μια ερμηνεία με όρους ορθού λόγου, ολοκληρωμένης και πολυδιάστατης πολιτικής παιδείας του τι έγινε από το 1974 μέχρι το 2010 και ένα σχέδιο για το παρόν και το μέλλον, τότε κάνεις το εύκολο και τεμπέλικο διανοητικά άλμα στο Σύνταγμα. Αυτό κάνει εξ΄ άλλου τις τελευταίες ημέρες και το ολιγαρχικό καθεστώς για να πετύχει την αθώωση και την σωτηρία του. Έργο , καθήκον του Νομικού Κόσμου, της Νομικής σκέψης είναι η τιμωρία των υπεύθυνων φορέων, δομών, θεσμών της διαφθοράς όπως θα αναφέρω στην συνέχεια της ομιλίας μου. Είναι προκλητική και ανήθικη η σιωπή για την υπαρκτή διαφθορά, τους υπαρκτούς ατιμώρητους σημερινούς διαφθορείς της μεταπολίτευσης που παρουσιάζονται ως εξυγιαντές.

Ούτε η Άμεση Δημοκρατία μπορεί να τροφοδοτήσει, να γεννήσει και επιταχύνει κοινωνικά κινήματα. Τα κινήματα, η ίδια η Άμεση Δημοκρατία μπορούν να υπάρξουν μόνον ως μορφωτικά υποκείμενα με μνήμη και σχέδιο. Έχουν ανάγκη Ενέργειας. Η Ενέργεια κίνησης των κινημάτων είναι οι Ιδέες, η Παιδεία, η Παιδεία Διακυβέρνησης, η Αναπτυξιακή Παιδεία, η Πολιτική Παιδεία.

Η Αχίλλειος Πτέρνα των μεταπολιτευτικών κινημάτων στην Ελλάδα ήταν ότι ήταν φτωχά στην Παιδεία τους. Είχαν πόδια, τραγούδια, φυσαρμόνικες , ανέκδοτα, συνθήματα και λίγο μυαλό. Πρόκειται για ένα χρήσιμο μάθημα του παρελθόντος.

Ένα κίνημα των Πλατειών πλούσιας ερμηνευτικής κριτικής, σχεδιαστικής και δημιουργικής πολιτικής παιδείας θα έβλεπε αρχικά την γεωγραφία της δράσης του ώστε να είναι περισσότερο δημοκρατικό, άμεσο δημοκρατικό, αντιπροσωπευτικό και αποτελεσματικό. Θα δημιουργούσε ένα ευρύτερο δίκτυο εναλλακτικών Αγορών, Εκκλησιών του Δήμου σε όλες τις Πλατείες των Δήμων της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, της Ελλάδας και της Διασποράς. Μπορείτε, οφείλετε στην Πατρίδα του Θουκυδίδη στον Άλιμο να δημιουργήσετε την δική σας Εκκλησία του Δήμου. Ένα φροντιστήριο σκέψης, παιδείας, πρωτοβουλίας, δημιουργίας. Αυτός είναι ο δρόμος για τον μετασχηματισμό της Νέας Κοινωνίας Πολιτών σε νέα Πολιτική Κοινωνία η οποία θα ωθεί τα ένοχα παρακμιακά υπολείμματα της μεταπολίτευσης στο χρονοντούλαπο , στα σκουπίδια της ιστορίας. Εκεί είναι η θέση τους.

Είναι η ανολοκλήρωτη πολιτική παιδεία ή μια άλλη σχέση με την εξουσία που επικεντρώνει μυωπικά και λανθασμένα την πολιτική διαμαρτυρία και παρουσία στο κτίριο του Κοινοβουλίου. Αθωώνει με αυτόν τον τρόπο τις ιστορικά ένοχες για την σημερινή παρακμή πολιτικές δομές που αντιπροσωπεύουν τα αραχνιασμένα άδεια γραφεία τω δύο πρώην κομμάτων του ΚΚΚΑΣΟΡ και της Ν.Δ.. Της Pepsi και της Cola. Των δύο μιζοκομμάτων. Δεν θα υπήρχαν χωρίς τις μίζες και την δημόσια χρηματοδότηση τους που φρόντισαν με ολοκληρωτικού τύπου θράσος να προεισπράξουν ως το 2018. Είναι ο εκφυλισμός τους σε μιζοκόμματα που κατήργησε την Δημοκρατία και Καταχρέωσε την Χώρα, δημιούργησε μια οικονομία πληρωμής χρεών.

Όλη αυτήν την εκφυλιστική μετάλλαξη τερατογέννεση αναλύω στο βιβλίο μου Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ. Ποια είναι η συμβολή του; Η διαμόρφωση μιας σύγχρονης Πολιτικής Παιδείας, ο εμπλουτισμός της Πολιτικής μας Παιδείας. Το μεγαλύτερο εφόδιο ενός Λαού.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε «κρίση του πολιτικού συστήματος» όπως σκόπιμα λέγεται. Έχουμε το τέλος των μετά πολιτευτικών Κομμάτων. «Ψοφίμια άθαφτα του χθες» θα έλεγε ο Αλέξανδρος Παναγούλης.

Από ενδιάμεσοι θεσμοί της Δημοκρατίας έγιναν κάστες ακύρωσης της και ελέγχου της Χώρας. Πρόκειται για εχθρικές για την Δημοκρατία ολιγαρχικές κάστες και πρόσωπα. Πρέπει να προσθέσω το εξής. Ελέγχου του Έθνους, της Ιστορικής δυναμικής του Ελληνισμού στο τέλος του 20^ου και τις αρχές του 21 ου αιώνα.

Θεμελιώδης προϋπόθεση για την αναζωογόνηση του πολιτικού συστήματος για μια Νέα Ελληνική Δημοκρατία είναι η δημιουργία νέων πολιτικών πρωταγωνιστών, νέων πολιτικών κομμάτων. Αυτό λέει η Πολιτική Επιστήμη και ιστορία. Εμποδίσθηκε, απαγορεύθηκε η δημιουργία τους την προηγούμενη δεκαετία.

Αυτοί οι νέοι Πολιτικοί πρωταγωνιστές από τις στιγμές της κυοφορίας και της γέννησης τους οφείλουν να αναδεικνύουν την Πολιτική ως την ευγενέστερη έκφραση του ανθρώπου και να θέσουν στο περιθώριο, την Πολιτική ως απάτη που κατέλαβε τους θεσμούς τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικότερα σήμερα.

Άργησαν οι Έλληνες να αγανακτήσουν. Η ιστορία όμως είναι μαζί μας. Αρκεί να είναι και η πολιτική. Η αληθινή Πολιτική.

*Από την ομιλία του που έγινε στον Άλιμο και οργανώθηκε από το Κίνημα «Σιωπηλή Πλειοψηφία» Ελλήνων Πολιτών.

Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη polis-agora.blogspot.com