Ο ΛΟΓΟΣ – Ο ΑΓΩΝΑΣ
– Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ
ΤΙΜΟΥΜΕ
ΤΑ ΑΜΦΙΒΙΑ ΜΑΟΥΤ ΧΑΟΥΖΕΝ ΤΗΣ ΕΥΞΕΙΝΙΑΣ
ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
ΣΤΙΣ
ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΡΟΥ – ΔΟΥΝΑΒΗ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Απέναντι
στην Ύβρι αυτού που σχεδιάστηκε από
επίσημους και ανεπίσημους και ονομάστηκε
“εκδηλώσεις”, “εκθέσεις” για τα “100
χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή”
προτάξαμε την Διανοητική Ακεραιότητα
και τον Πολιτικό Αυτοσεβασμό μας.
Τον
αληθινό πολιτικό επιστημονικό λόγο.
Τον ορθό λόγο των Ελλήνων.
Αυτός
δίνει άλλο όνομα στην πλέον ανήθικη
στιγμή της Παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας.
Στην κατακρεούργηση ενός κεντρικού
ιστορικού τόπου και των αυτόχθονων
κατοίκων του αλλά και στην επανάληψη
αυτής της αγριότητας σήμερα.
Το
θέμα μας προς συζήτηση και δράση σήμερα
100 χρόνια μετά, είναι και θα συνεχίσει
να είναι την επόμενη δεκαετία το εξής:
“Το Παλιό και το Νέο Ανατολικό Ζήτημα
– Η Λύση του Τουρκικού Προβλήματος
σήμερα – Ανθρωπιστική Ελλάδα –
Ανθρωπιστική Ευρώπη”.
Αυτές
οι λέξεις αποδίδουν το παλιό και το νέο
επώδυνο Μικρασιατικό γίγνεσθαι και την
σύγχρονη απελευθερωτική προέκταση του.
Αυτό
είναι το πεδίο, η γεωγραφία της δικής
μας διανοητικής πολιτικής οντότητας,
του ανθρωπισμού μας και της απελευθέρωσης
των λαών από τον Έβρο έως τον Ευφράτη.
Με
το νέο έτος το 2023 θα συνεχίσουμε αυτήν
την αθλητική διαδρομή αρχίζοντας από
την Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη είναι
η πόλη των ολοκαυτωμάτων.
Στην Ύβρι όμως της επαναλαμβανόμενης
άναρθρης, υποκριτικής, θεμελιοκρατικής,
“ψευτοπολιτικής και ψευτοακαδημαικής”
κομπογιαννίτικης ψαλτικής για την Μικρά
Ασία και της απραξίας που την συνοδεύει,
θα προβάλουμε ένα άλλο χαρακτηριστικό
στοιχείο της κληρονομιάς μας: ΤΟΝ
ΑΓΩΝΑ. Όπως κάνουν οι Λαοί, τα Έθνη
που μπαίνουν σε τροχιά αναγέννησης,
αυτοσεβασμού, ανάκτησης της Μνήμης και
της Αξιοπρέπειας τους.
Το παράδειγμα που πρόβαλα από την αρχή
του κύκλου ανάκτησης της μνήμης μας και
του αυτοσεβασμού μας με το μήνυμα
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ήταν η σύνθεση,
η συνύπαρξη του λόγου και του αγώνα.
Ούτε κλαυθμούς, ούτε οδυρμούς, ούτε
επαναλαμβανόμενη ψαλτική γα την
γενοκτονία αλλά διαρκής ανανέωση και
εμπλουτισμός των μορφών του αγώνα μας.
Όχι πληκτικές επαναλήψεις.
Αυτό θα κάνουμε τις προσεχείς ημέρες,
την Παγκόσμια ημέρα της γενοκτονίας.
Θα τιμήσουμε με μια συμβολική και
αξιοπρεπή παρουσία τα θύματα του πρώτου
κακού του 20ου αιώνα του Κεμαλοσιλαμισμού,
κοντά στις πηγές του Ίστρου των Ελλήνων
του Δούναβη.
Την 19η Μαΐου του 2022 το κάναμε στο Δέλτα
του Ποταμού. Στην Αρχαία Πόλη Ίστρια.
Ταυτόχρονα θα τιμήσουμε τα θύματα του
δεύτερου κακού του 20ου αιώνα του ναζισμού
στο παραπλήσιο του Ίστρου στρατόπεδο
εξόντωσης στην περιοχή της πόλης Ούλμ
στην Γερμανία.
Οι Έλληνες είμαστε ο μόνος Λαός, το μόνο
Έθνος της Ευρώπης που γνώρισε, που υπέστη
και τις δύο αυτές ιδεολογίες και
μηχανές θανάτου όπως τις ονόμασα κατά
την ομιλία μου στους μαρτυρικούς
οικισμούς Πύργων και Μεσόβουνο στην
Μακεδονία το 2007.
Η ροή του Ίστρου θα μεταφέρει τα στεφάνια,
τις ανθοδέσμες, των παιδιών, των γυναικών,
των γερόντων, των ανδρών στην Ευξείνια
θάλασσα, την θάλασσα μας. Αυτήν που από
Άξενο την κάναμε Εύξεινο.
Θα τιμήσουμε, θα στεφανώσουμε με αυτόν
τον τρόπο τα θύματα των αμφίβιων Μάουτ
Χάουζεν της Αμισού, της Τρίπολης, των
Κοτυώρων, της Κερασούντος, της Αμάσειας
του Στράβωνα.
Εμάς μας εξόντωναν, μας έπνιγαν στα νερά
της Ευξείνιας θάλασσας και των ποταμών
της ενδοχώρας.
Με αυτόν τον τρόπο, η πολλών προελεύσεων
κεμαλοισλαμική ρατσιστική κάστα της
Άγκυρας, έκανε τα νερά κόκκινα. Όπως
έκαναν κόκκινα τα νερά της Σμύρνης. Η
Σμύρνη όμως θέλει σήμερα, περιμένει
τους αγωνιστές της.
Οι
“Τούρκοι” ιστορικά κάνουν τις γαλάζιες
θάλασσες κόκκινες.
Η πράξη μας αυτή, η πολιτική ταφική
τελετουργία μας άρχισε από ομάδες
Ελλήνων και Ελληνίδων , όχι μόνον
Ποντίων, τον συμβολικό Μάιο του 2019 στον
Σαρωνικό, το Αιγαίο, τον Αλιάκμονα, τον
Δούναβη στην Βουδαπέστη και θα συνεχίσει
τους επόμενους χρόνους σε όλες τς
Ηπείρους του Πλανήτη μας.
Τις προσεχείς ημέρες θα είμαι εκεί. Μαζί
με τα Παιδιά, τις Γυναίκες, τους Γέροντες,
τις Γερόντισσες, τους Άντρες της
“Δωδεκάπολης” της Βάδης Βυρτεμβέργης
όπως την ονόμασα.
Οφείλω μία αναφορά σε έναν ειλικρινή,
ευγενή, ελεύθερο όχι εξαρτημένο αθλητή
της Ιερής Ποντιακής υπόθεσης. Στον
αείμνηστο Διαμαντή Λαζαρίδη. Ήταν
Ιούλιος του 2019 όταν μαζί με έναν άλλο
φίλο του ζήτησα κατά το ταξίδι τους στον
Πόντο να στεφανώσουν τα θύματα μας στο
Ιασώνειο Ακρωτήριο όπου βρίσκεται ο
Ναός του Αγίου Νικολάου και στα ποτάμια
της διαδρομής προς την επί του όρους
Μελά Μονή της Θεοτόκου εξ ου και το
Σουμελά.
“Θα είναι η πλέον ευγενής πράξη της
ζωής σας” τους είπα και το έκαναν. Αυτή
ήταν η αρχή μιας μεγάλης εκστρατείας
την οποία θα γράψει η ιστορία. Η οποία
θα αλλάξει την ιστορία.
Το παράδειγμα τους θα ακολουθούν, θα
συνεχίζουν τα επόμενα χρόνια όλοι οι
προσκυνητές του Ιστορικού Πόντου από
την Ελλάδα, την Γερμανία, την Ρωσία, την
Γεωργία, τις Η.Π.Α. αλλά και τα δέρφια
μας που έμειναν εκεί, στεφανώνοντας,
τιμώντας τους νεκρούς μας. Στο Ιασώνειο
ακρωτήριο, την Τρίπολη, την Αμάσεια του
Ίριδος ποταμού, την Σάντα, το Τσεβισλίκ
στην Ματσούκα. Ήταν στρατόπεδο εξόντωσης
των Ποντίων νότια της Τραπεζούντας.
“Ήταν χειρότερο του Άουσβιτς”
τόνισα.
Δεν αναφέρονται σε αυτό τα σχολικά, τα
κομματικά εγχειρίδια ούτε ο τύπος.
Οι άναρθροι, φλύαροι υποκριτές των
“εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την
Μικρασιατική καταστροφή” δεν μπορούν
να μας σταματήσουν. Δεν μπορούν να
σταματήσουν την ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ,
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ. Να απαγορεύσουν εκ νέου
την μνήμη μας.
Μιχάλης
Χαραλαμπίδης
Αιξωνή,
Δεκέμβριος 22
.JPG)
