Το 1940 – 41 στην Βόρειο Ήπειρο
συγκρούσθηκε ο ανθρωπισμός με την βαρβαρότητα. Είχαμε την πρώτη νίκη του στην
Ευρώπη.
Οι αυτόχθονες ελληνικοί πληθυσμοί
της Βορείου Ηπείρου αποτέλεσαν μέρος του μετώπου του ανθρωπισμού.
Οι Τσάμηδες ως πιστοί συνεχιστές
μίας ληστρικής και εγκληματικής παράδοσης, εκτός των άλλων αγριοτήτων έσφαζαν
τους Έλληνες τραυματίες στρατιώτες επάνω στα κρεβάτια τους στα νοσοκομεία των
Ιωαννίνων.
Παντού η βαρβαρότητα τιμωρείται.
Όχι όμως στην Σκιπερία.
Αυτά τα μαυροντυμένα ΕΣ-ΕΣ συμμετέχουν
σήμερα στην κυβέρνηση των Τυράννων του σοσιαλιστή Ράμα. Μόνιμου φωτογραφικού
συντρόφου του εκφραστή σήμερα ενός γενοκτονικού καθεστώτος, του
Ερντογάν. Η συχνότητα υπερέβη και τους αληθινούς παλιούς οθωμανικούς χρόνους.
Δεν νομίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση
μπορεί να συνομιλεί διακρινόμενη από ελαφρότητα και ανοχή με μία παρόμοιας
σύνθεσης και συμπεριφοράς κυβέρνηση. Ο αυστριακός Χάνς το ξέρει αυτό. Το ίδιο
ισχύει και με την εδώ κυβέρνηση, αριστερή μάλιστα.
Υπάρχει όμως κάτι βαθύτερο, στο
οποίο αναφέρθηκα καιρό πριν. Η Ελλάδα, οι Έλληνες δεν μπορούν να υφίστανται την
αλβανική σύγχρονη προβληματικότητα, παθολογία και εγκληματικότητα. Όσοι όπως ο
Χάνς και άλλοι έχουν ολοκληρωτικές και αυτοκρατορικές νοσταλγίες και αναζητούν
μισθοφόρους μελανοχίτωνες και τουρκοσκιπτάρ όπως τους αποκαλούν στην Κορυτσά,
ας το κάνουν. Έχουν παράδοση.
Θα θυμίσω αυτό που είπαν οι
επιζήσαντες Έλληνες μετά την μεγάλη σφαγή των Ελλήνων της Πελοποννήσου από τους
Αλβανούς το 1770. Τα ψέματα και οι
μπαμπεσιές τελείωσαν.