Κατά τον Νίκο Γκάτσο
Με
αφορμή το Πολυτεχνείο
Για να μην μείνει το
Πολυτεχνείο καθεστωτική ιδεολογία γραφειοκρατών μανδαρίνων, μάλλον μπέηδων και
χώρος δράσης των κόντρας ενάντια στη χώρα όπως μετεξελίχθηκε, διαβάστε το
κείμενο Η ΑΛΛΗ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ( απαγορευμένο κείμενο ) στο «Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ – Ο εκφυλισμός ενός
ιστορικού εγχειρήματος».
Για το Πολυτεχνείο
καλλιεργήθηκε συστηματικά επί δεκαετίες η καθεστωτική προπαγάνδα από την μια
μεριά, η «χρήση της συμμετοχής» και η παραμυθίαση ψευτοκινημάτων από την άλλη.
Απουσίασε και
απουσιάζει ο ορθός λόγος, η επιστήμη, η
αληθινή πολιτική.
Οι ανεπαρκείς
μορφωτικά και επιστημονικά, κοινώς
αγράμματες νεολαΐστικες γραφειοκρατικές κάστες της μεταπολίτευσης δεν
επέτρεψαν ποτέ την συζήτηση. Δεν μιλώ μόνο για το υπαρκτό ΠΑΣΟΚ όπου στη
νεολαία του τα πράγματα ήταν άγρια, βουβά, άρρωστα. Μιλώ για όλα τα μορφώματα.
Κομματικά και ψευτοκινηματικά, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, δεξιά
και «αριστερά».
Το κείμενο αποτελεί
κλειδί ερμηνείας αλλά και πυξίδα για τους Νέους
Ανθρώπους σήμερα.
Απορώ όμως γιατί όλες
οι σχολές, ειδικά αυτές των Πολιτικών, Κοινωνικών, Οικονομικών επιστημών, της
Αρχιτεκτονικής δεν ανοίγουν αυτήν την χρήσιμη σήμερα συζήτηση. Η εικόνα αυτών
των σχολών και του προσωπικού τους έχει πολλά κοινά με τις ανάλογες σχολές των
χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και άλλων γραφειοκρατικών σχηματισμών. Τελικά ποια είναι η μορφωτική και
επιστημονική τους παραγωγή; Από αυτό
το ερώτημα μπορεί να ξεκινήσει ένα νέο έξυπνο, δημιουργικό φοιτητικό κίνημα
( στο «ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ – Ο Τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία». Που θα έχει βέβαια μυαλό όχι μόνο πόδια.
Μιχάλης
Χαραλαμπίδης
