ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
ΜΝΗΜΕΙΑ ΧΟΡΤΟΝ ΚΑΙ ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ Η.Π.Α.
Είναι καταγραμμένη πλέον ιστορικά η γονιμότητα της διανοητικής, πολιτικής μου διαδρομής και η συμβολή της στο γίγνεσθαι του τόπου μας και της ευρύτερης περιοχής μας. Έτσι θα αποτελούσε ύβρι προς τον εαυτό μου αλλά και προς εσάς μια σχέση ιστορικίστικης ψαλτικής ή δικηγορίστικης, συνταγματολογίστικης (έχουμε και αυτούς) φλυαρίας κατά την συνομιλία μας.
Για την κρίση του Λόγου στην μεταπολιτευτική Ελλάδα και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες αναφέρομαι στα βιβλία μου. Ήθελα λοιπόν εξαρχής να σας πω ότι ήρθα σήμερα να σας κάνω μια πρόταση. Να σας κάνω συνδημιουργούς μιας πράξης, ενός πράγματος, ενός έργου.
Το κίνητρο μου αυτό έχει ακόμη μία αφετηρία. Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι λόγοι μεθοδολογίας και λογικής, ιδιαίτερα πολιτικής λογικής, επέβαλαν η διαχείριση της εκατονταετίας για την Μικρά Ασία να καταλήγει σε ορισμένες προτάσεις, σε έργα οικοδόμησης συμβολισμών της σύγχρονης ιστορικής της προέκτασης. Στο βιβλίο “Η Δολοφονία της Πολιτικής” αναφέρομαι στην διαχείριση των εκατονταετιών. Αυτό όμως δεν έγινε με ευθύνη όλων των εμπλεκόμενων για την εκατονταετία της Μικράς Ασίας, για να μείνουμε σε αυτήν. Λίγες ημέρες πριν όμως εισήλθαμε σε μία νέα εκατονταετία 1923 – 2023. Η ρατσιστική κάστα της Άγκυρας προετοιμάζετε για αυτήν. Η πρόταση μου λοιπόν συνδέεται με το 1923 και το 2023.
Τις ημέρες εκείνες του 1923 στις διεργασίες υπογραφής της συνθήκης, στην Λοζάνη “μύριζε αίμα και πετρέλαιο”. Το αίμα ήταν των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και το πετρέλαιο των Κούρδων. Ανταλλάχθηκε η Ανατολική Θράκη των Ελλήνων και του Χαίμην Γουέιν με τα πετρέλαια της Μοσούλης, του Κιρκούκ, της Νότιας Κουρδίας.
Σε αυτήν την ατμόσφαιρα της καπιταλιστικό μπολσεβίκικης ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, ξεχώρισαν δύο Αμερικανοί Διπλωμάτες Ανθρωπιστές, ο Χόρτον και ο Μόργκεντάου.
Το 2006 μιλώντας στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της Γενοκτονίας των Ποντίων στην Φιλαδέλφεια, πρότεινα την ανέγερση δύο μνημείων προς τιμήν τους. Ένα στην Ελλάδα και ένα στις Η.Π.Α.. Στο “Michalis Charalampidis THE PONTIAN QUESTION IN THE UNITED NATIONS”. Δεν υπήρξε τότε η απαιτούμενη πολιτική εξυπνάδα και ωριμότητα τόσο εδώ όσο και στην Διασπορά.
Η διπλωματία των Η.Π.Α. φέρνει μαζί της και μία ανθρωπιστική κληρονομιά. Αυτήν θα αναδείξουμε με την ενέργεια μας. Ιδιαίτερα σήμερα περίοδο μεγάλων επανακαθορισμών, φαίνεται να κινείται ανάμεσα στον δρόμο της φιλανθρωπίας, του ανθρωπισμού και της αιματοφορούσας, αιματοβαμμένης γεωπολιτικής κρατικής, κυνικής ψευδαίσθησης για την χρησιμότητα του διαχρονικού Τουρκικού σφαγείου. (Στο Νέο Ανατολικό Ζήτημα Το Τουρκικό Πρόβλημα Η Ανθρωπιστική Ελλάδα).
Η ιστορική περιοχή μας εκατό χρόνια μετά σκεπάζεται από μία ατμόσφαιρα, διαπερνάται εκ νέου από μία ροή αίματος. Οι αιμοδιψείς όμως είναι πλέον μειοψηφικοί. Μία ρατσιστική κάστα της Κεμαλικής Σκύλας και της Ισλαμικής Χάρυβδης. Της Γκρίζας και της Πράσινης Εργκένεκον.
Οι Η.Π.Α. δεν μπορούν πλέον ως χώρα, ως Δημοκρατία, ως Κοινωνία Πολιτών να ταυτίζονται με αυτούς. Θα έχουν μεγάλο κόστος.
Σήμερα λοιπόν από αυτό το βήμα του Δήμου σας και του Πανεπιστημίου σας θέλω να επαναφέρω την πρόταση μου. Αυτήν πλέον την θέλει, την ζητά η Ιστορία. Διακρίνω μια άλλη ωριμότητα.
Το μνημείο θα πρέπει να ανεγερθεί στην Πόλη της Θεσσαλονίκης.
Έχω ονομάσει την Θεσσαλονίκη Πόλη των ολοκαυτωμάτων.
Το μνημείο θα κοσμήσει μια πλατεία της πόλης που θα ονομασθεί πλατεία ζωής.
Η Θεσσαλονίκη είναι πόλη ζωής όχι πόλη θανάτου.
Υπάρχουν καλλιτέχνες, γλύπτες άξιοι συνεχιστές των υψηλότερων εκφράσεων που πήρε η γλυπτική τέχνη Παγκοσμίως στον τόπο μας που μπορούν να συνθέσουν αυτό το μνημείο.
Τα αποκαλυπτήρια του μπορούν να γίνουν ακόμη και μέσα στο 2023 ώστε στην περιοχή μας να κυριαρχεί το πνεύμα, η ροή της ζωής και όχι του αίματος και του θανάτου.
Αυτά μπορούν να γίνουν από έναν ευγενή Γερουσιαστή, άξιο και προνοητικό συνεχιστή της ανθρωπιστικής παράδοσης, της διπλωματίας των Η.Π.Α. που εκφράσθηκε από τους Χόρτον και Μόργκενταου. Τον Πρόεδρο της Γερουσίας των Η.Π.Α Μπομπ Μενέντες.
Προσωπικά ήθελα να δώσω την σκυτάλη στον Δήμο σας, στον Δήμαρχο σας. Αυτό οφείλει να είναι έργο των Δήμων της Μητροπολιτικής Θεσσαλονίκης.
Ο Δανιηλίδης λόγω οικογενειακής προέλευσης φέρνει μαζί του φορτία ενός μεγάλου ιστορικού ανθρωπιστικού ρεύματος που έσωσε την ανθρωπότητα, υπερασπίστηκε τον ανθρωπισμό της σε μια περίοδο ιστορικής μετάβασης.
Η Καππαδοκία και ο Πόντος αποτελούσαν τόπους, ζώνη της Humanitas, του ανθρωπισμού, όχι της βαρβαρότητας.
Είναι ο τόπος των πουλιών όχι των λύκων. Γράφω στην εισαγωγή του βιβλίου “PONTOS ANTIK BIR KIMLIGIN GERI DONUSU., Το Μικρά Ασία Ενώνει το Τουρκία Εκβαρβαρίζει” στην Ελληνική του έκδοση.
Εκεί λοιπόν πρέπει να επιστρέψουν τα Πουλιά και να φύγουν οι λύκοι.
Δήμος Νεάπολης Συκεών - Λαϊκό Πανεπιστήμιο
Δεύτερα 9 Ιανουαρίου 2023
