ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΠΑΛΑΙΑ
ΕΝΑ ΛΟΓΟ ΚΙΝΟΥΡΓΙΟ
γιά τα παιδία του Βούα καί γιά όλα τα παιδία Γραίκα της Καλαβρία
ένα χρόνο κινούργιο μβαίννει, σας χαιρετάω, καί με την
γλώσσα την δική μα, παιδία τι κανουνάειτε τον ήλιο που γέρρεται.
Με τούν τον ήλιο, περάννοντα τη(ν ) θάλασσα, ήρτασι ώδε,
στην “ Εσπέρια ”, οι πρωτινοί γονέοι μα καί εφέραι τα γράμματα
γιά όλο τον κόσμο καί τούν τη γλώσσα παλαία τι άρτε εγώ γράφω
καί πρέπει να πλατέτσωμε, άρτε καί πάντα, με την κεφαλή σηκωμένη.
Το σίδερο της Ρώμη δεν έζβηε τον λόγο αν την Μεγάλη
Γραίκια: τούτο λόγο ήτο τόσσο μέγα τι έμεινε ώδε δύο χιλιάδε
Χρόνου καί μένει ακομή με τους άθρωπου της οτσεία.
Πεντήντα χρόνους απίσσου, μία άχαρο τυραννία έκοτσε
τούν τη γλώσσα καλή: άφηκε τα παιδία στα καλύβια με τα γαλάρια
πρόβατα καί με τα γίδια ορτοκέρατα, έσπειρε τους άνδρου στον κόσμο.
Άρτε, παιδία, έχομε να μαθαίωμε μεταπάλε την μάγνη (magni) = όμορφη
γλώσσα δική μα, να μη χάωμε την πρωτινή καρδία, την παλαία
τσυχή την δική μα.
Η νύστα ήτο μακρύα. Μεθέ σα, παιδία, σώννει γεναστή
κάλλιο ο κόσμο: σας χαιροτάω, κανουνώνδα τον ήλιο που απογέρρεται.
Γιαλό της Χώρα : 1, οττωβρίου, 1975.
Γ. Α. Κρούπη.
Giovanni Andrea Crupi.
Μετεγγραφή του Bruno Traclò.
