ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ
ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΙΡΑ
Το αίτημα της Ιστορίας στον νέο κύκλο είναι η δημιουργία υγιούς Δημόσιας σφαίρας και όχι οι συνέχειες των παθολογιών.
Παρατήρησα αυτές τις ημέρες εκτός από τον κορωνοϊό ορισμένα κρούσματα τα οποία προσβάλουν την Μνήμη των πολιτών και την Δημόσια Σφαίρα. Τα χρόνια παθολογικά χαρακτηριστικά του μη Αθηναϊκού μαχαλά, του DaCapo στην σύγχρονη επαρχιώτικη μετεξέλιξή του.
Για την αποτροπή της επανάληψης, της συνέχειας τους οφείλω να σημειώσω.
Το πρώτο κρούσμα. Η απολογητική δειλή έστω προβολή: «Το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι δεξαμενή σκέψης». Αυτό δεν προκύπτει στην έρευνα ενός επαρκούς και έντιμου ερευνητή. Όχι έμμισθου προπαγανδιστή.
Αν μάλιστα ήταν «δεξαμενή σκέψης» θα παρουσιάζονταν σήμερα αυτοκριτικό. Είναι εκτός των άλλων ζήτημα διανοητικού πολιτισμού και διανοητικής εντιμότητας.
Το δεύτερο κρούσμα είναι γνωστό. Είχαμε επανεμφάνισή του. Η περίπτωσή του όπως και άλλων έχει απαντηθεί χιλιετίες πριν στην Αγορά της Αθήνας, όπως γράφει ο Διόδωρος Σικελιώτης. Χρησιμοποιώντας τον Διόδωρο γράφω γι’ αυτό στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία – Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη».
Ως γνωστόν προλόγισα με μεγάλη επιστημονική ακρίβεια μάλιστα για τα επερχόμενα κακά πολλές φορές πριν. Οι δράστες ήταν τότε γνωστοί οι επανεμφανιζόμενοι σήμερα .
Ένα λυμένο λοιπόν από την Ιστορία, την πολιτική κληρονομιά μας ζήτημα δεν πρέπει να μας απασχολεί, ακόμη και όταν προσπαθούν να το «σώσουν».
Θα μπορούσε όμως να παροτρύνει τον Αλέξη Τσίπρα να προτείνει στο πλήθος «να τον ψηφίσουν για να ανέβει το Χρηματιστήριο και να πλουτίσουν» όπως το αμαρτωλό 2000.
Ή να προτείνει «να κόψουμε τις ελιές» κλπ, ο κατάλογος είναι μακρύς, ώστε να είναι συνεπής, αυθεντικός με την δική του «πρακτική» και «κληρονομιά». Ως Εκσυγχρονισμό το προπαγάνδιζαν χωρίς να ξέρουν να πουν τί είναι.
Δεν μπορούμε να πορευθούμε μπροστά με το θράσος της ανεπάρκειας και της ενοχής. Την ΠΟΝΗΡΙΑ όπως έλεγαν στην Αρχαία Αγορά.
Αρκετά.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Νοέμβριος 20
