ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ
Η κυβέρνηση άρχισε πολύ Μητσοτακικά. Με την σχολή του πατέρα εννοώ. «Περιμένουμε, θα δούμε τον Ερντογκάν, θα του χτυπήσουμε την πλάτη…». Ήταν ένας ζηλωτής της σχολής πριν που το προχώρησε περισσότερο. Χόρευε κιόλας, Ζεϊμπέκικο. «Σε γκαζόν μάλιστα Μιχάλη» μου σημείωσε ένας Ίωνας πρώην Υπουργός που έφυγε από αυτόν τον κόσμο.
Έτσι και ενώ με τους προηγούμενους, είχε προχωρήσει η αποσταθεροποίηση των ιστορικών νησιών, κινδυνέψαμε να χάσουμε την πατρίδα μου, τον Έβρο. Στο παρά πέντε σώθηκε. Ο Έβρος έχει βάθος χρονικό, πολιτικό. Είχα πάει πολύ καιρό πριν για να το αποτρέψω (στο βιβλίο). Η πολιτική είναι πρόλογος έχω πει.
Σταδιακά η πίεση της ιστορίας τους οδήγησε να υιοθετήσουν δικές μου οπτικές, έννοιες, Λέξεις. «Το Τουρκικό πρόβλημα», « αποσταθεροποιούν τα σύνορα», «Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα» και άλλες. Καταφεύγουν στην πηγή, το ταμείο, την δεξαμενή, τα μαθήματα της Αιξωνής.
Αυτό είναι θετικό αλλά υστερεί. Είναι αργό στους Ιστορικούς, στους Πολιτικούς χρόνους και στον Χώρο. Έμειναν, Επαναλαμβάνονται στις NAVTEX.
Υστερεί στρατηγικά και επόμενα γίνεται επικίνδυνο στο τακτικό πεδίο.
Άλλος είναι ο ρόλος της Ελλάδας. Ολικός και Βελούδινος. Αυτό είναι έργο της Πολιτικής Τέχνης, της Ανώτερης Τέχνης.
ΠΟΙΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ
Ποιά Δεκεμβριανά; Μόνο ηλίθιοι ή «δεξιοί» και «αριστεροί» χωροφύλακες του Ελληνισμού τα ονομάζουν έτσι. Διαβάστε πώς πρέπει να ονομάζονται. Το είπα πρώτη φορά σε ομιλία μου στο Δημαρχείο Καστοριάς. Προσκεκλημένος ενός εξαίρετου ανθρώπου, του Δημάρχου Ανέστη Αγγελή και των Μαστόρων της γούνας. Άρχισα την ομιλία μου αναφερόμενος «στο Γράμμο και το Βίτσι». Θα θυμάμαι πάντοτε την έκπληξη αρχικά, την συγκίνηση και τον ενθουσιασμό των Καστοριανών. Πριν μπω στην αίθουσα της ομιλίας κάθισα στην Λίμνη να πάρω έναν καφέ και είδα, παρατηρούσα ψηλά, απέναντι, το Βίτσι…
Μου έφερε Μνήμες, Εξυψώθηκε ο Νους μου, η Ψυχή μου.
Αιξωνή ΔΕΚ.2020
