ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας σε Ρ/Σ)
Ο ΑΜΠΤΟΥΛΑΧ
ΟΤΖΑΛΑΝ - ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ
Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΕΚ
ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
Ο Αμπτουλάχ Οτζαλάν είναι μια από
τις προτεινόμενες προσωπικότητες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2014. Νομίζω το
ίδρυμα που χειρίζεται τα βραβεία Ειρήνης άργησε πολύ να κάνει ένα ανθρωπιστικό
άλμα. Να υπερασπισθεί τους Λαούς, τους ανθρώπους και τους Πολιτισμούς της
Μικράς Ασίας. Δεν θα πω ότι για την συμπεριφορά του αυτή, θα είναι πολύ
κριτικοί οι Καππαδόκες Πατέρες της Εκκλησίας. Να μην θεωρηθεί ότι τους
προβάλλω. Θα προβάλλω όμως τον Κικέρωνα που τον ξέρουν και ίσως γνωρίζουν τι έλεγε για την Μικρά Ασία.
Αν ζούσαν ο Γεώργιος Σεφέρης και
ο Οδυσσέας Ελύτης θα μιλούσαν για αυτό το ανθρωπιστικό και ηθικό κενό. Ο
κάτοχος του βραβείου Ορχάν Παμούκ δεν φαίνεται να είναι ώριμος και ελεύθερος να
το κάνει. Κινείται ακόμη στο γνωστό πονηρό ανατολίτικο κλισέ «οι κακοί
στρατιωτικοί, οι καλοί ισλαμιστές». «Οι κακοί ισλαμιστές, οι καλοί Κεμαλικοί».
Η Σκύλα και η Χάρυβδη.
Τους πείραξε πολύ όταν το
πρωτοείπα κατά τα εγκαίνια του μνημείου της γενοκτονίας των Ποντίων στην
Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. το 2006. Έτσι μου έκοψαν την βίζα για τις Η.Π.Α. χωρίς
να με ενημερώσουν μάλιστα το 2008. Τι Πολιτισμός!
Μια μεγάλη υψηλής ηθικής και
διανοητικής ακεραιότητας προσωπικότητα
που μπορεί να μιλήσει είναι ο Αργεντινός Αδόλφο Πέρεζ Εσκιβέλ. Κάτοχος του
βραβείου Νόμπελ Ειρήνης. Επί χρόνια πρόεδρος της Ένωσης μας. «Της Διεθνούς
Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών».
Από την αρχή της εμφάνισης του
νέου Κουρδικού Απελευθερωτικού Κινήματος υποστήριξα ότι είναι ένα κίνημα
ειρήνης. Ο εδώ Κεμαλοφασισμός «δεξιός» και «αριστερός» ήταν πεζοδρομιακά,
τραμπούκικα για να ακριβολογώ εχθρικός μαζί μου. Όταν αργότερα σε μια
συνέντευξη μου στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία το 1994 πρότεινα τον Αμπτουλάχ
Οτζαλάν για βραβείο Νόμπελ ειρήνης υπήρξε μεγάλη αντίδραση της Πρεσβείας των
Η.Π.Α.. Ο μεγάλος κριτής όμως είναι η Ιστορία. Ούτε το πεζοδρόμιο, ούτε η
Πρεσβεία.
Η πρώτη ανθρωπιστική ειρηνιστική
πράξη του Αμπτουλάχ Οτζαλάν ήταν η Αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως
Ημέρας Μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων το 1995. Ήταν και Είναι η Αναγνώριση
με την μεγαλύτερη σημασία. Όπως θα είχε μια ανάλογη σημασία η αναγνώριση από
την Δημοκρατία της Αρμενίας. Αυτές οι αναγνωρίσεις έχουν μεγάλη σημασία για το
παρελθόν αλλά προμηνύουν ταυτόχρονα ένα ειρηνικό και ανθρώπινο μέλλον για την
περιοχή μας.
Τρίτη 29 Απριλίου 2014
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
