ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Με αφορμή την επιστολή προς τους Αρχηγούς των Γερμανικών Κομμάτων και τους Βουλευτές)

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΛΑΚΗ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Η Επιστολή του Προέδρου της Ομοσπονδίας των Ποντιακών Συλλόγων στην Γερμανία Γιάννη Μπουρσανίδη προς τους αρχηγούς των Γερμανικών Κομμάτων, την Καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, το Περιφερειακό Κοινοβούλιο της Βάδης Βυτεμβέργης έχει μεγάλη ιστορική και πολιτική σημασία. Είναι πολλοί οι ερχόμενοι από την ιστορία και το παρελθόν λόγοι που οδηγούν την Γερμανική Δημοκρατία στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, στην αναγνώριση των γενοκτονιών των αυτόχθονων λαών της Μικράς Ασίας. Περισσότερο όμως πιεστικοί, φορτισμένοι με προσδοκίες ενός ανθρωπιστικού μέλλοντος για την Μικρά Ασία, είναι οι λόγοι που έρχονται από το παρόν, από το σήμερα.

Δεν μπορεί η Γερμανία να είναι μια δεύτερη φυλακή αυτών των Λαών. Να τρομοκρατούνται από τους γκρίζους Κεμαλικούς μηχανισμούς χθες, τους πράσινους Ισλαμικούς σήμερα ή την νέα σύνθεση τους*.

Η αναγνώριση των γενοκτονιών από τα Περιφερειακά και το Κεντρικό Γερμανικό Κοινοβούλιο θα είναι το πρώτο, ιστορικό, μεγάλο βήμα για μια Ευρωπαϊκή πολιτική Αρχών όσον αφορά την Μικρά Ασία. Στον αντίποδα των εφιαλτικών μνημών των αποικιακών τυχοδιωκτισμών του παρελθόντος όπως έγραφε η Ρόζα Λούξεμπουργκ.**

*Το Μικρά Ασία Ενώνει - το Τουρκία Εκβαρβαρίζει. Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ.

**Περιοδικό ΛΑΟΙ. 1^ο τεύχος Μάιος 1987. Έκδοση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών. Παράρτημα της Διεθνούς Ένωσης. Μ.Κ.Ο. για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Αναγνωρισμένης από τον Ο.Η.Ε..

Πέμπτη 09 Μαΐου 2013

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

VERBAND DER VEREINE DER GRIECHEN AUS PONTOS IN EUROPA

Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών Ehrenpreisträger der Athener Akademie

Backnang, της 02.05.2013

Αξιότιμε Πρόεδρε του κόμματος Bündnis 90/ Die Grünen , κύριε Cem Özdemir

Τις τελευταίες δεκαετίες Εθνικοί, Ευρωπαϊκοί και Διεθνείς Ακαδημαϊκοί και Πολιτικοί Θεσμοί δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για μία από τις πρώτες γενοκτονίες του 20^ου αιώνα την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Σε μια δεκαετία 1914 - 1924 οι Πόντιοι του ιστορικού Πόντου από την Σινώπη έως την Τραπεζούντα και την Πόλη Αθήνα της Ευξείνιας θάλασσας υπέστησαν μια συστηματική Πολιτική γενοκτονίας. Τα περισσότερα θύματα ήταν γυναίκες και παιδιά. Ιδιαίτερα η Ποντιακή γενοκτονία καταγράφεται ως μια γυναικοκτονία.

Οι φυσικοί αυτουργοί, οι εκτελεστές αυτού του εγκλήματος ενάντια στην Ανθρωπότητα ήταν το ρατσιστικό κίνημα των Νεότουρκων και η Κεμαλική συνέχεια του.

Μετά από ολιγωρίες δεκαετιών, υπήρξαν αναγνωρίσεις της γενοκτονίας των απόγονων του Φιλόσοφου Διογένη, του γεωγράφου και ιστορικού Στράβωνα και των Κομνηνών από σημαντικά Εθνικά Κοινοβούλια. Τελευταία αυτή του Σουηδικού Κοινοβουλίου.

Η Σουηδία του Όλαφ Πάλμε συνέχισε την Εθνική κληρονομιά αυτού του μεγάλου Πολιτικού ηγέτη.

Οι περισσότερες Πολιτείες των Η.Π.Α. έχουν εκδώσει ψηφίσματα με αφορμή την 19^η Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων.

Νομίζουμε ότι τα Γερμανικά περιφερειακά Κοινοβούλια με πρώτο αυτό της Βάδης Βυτεμβέργης, όπως και το Κεντρικό Κοινοβούλιο οφείλουν για λόγους ιστορικούς, πολιτικούς και ηθικούς να απομακρυνθούν από την μέχρι σήμερα στάση σιωπής και αδιαφορίας για αυτό το μεγάλο έγκλημα.

Στους πολλούς λόγους που μπορεί να ανακαλέσει η ιστορική και πολιτική μνήμη μας οφείλουμε να προσθέσουμε και άλλους, άμεσους, σημερινούς.

Στην Γερμανία και ειδικά στην Βάδη Βυτεμβέργη ζουν σήμερα μεγάλοι αριθμοί Χριστιανών Ποντίων που ήρθαν ως μετανάστες από την Ελλάδα. Η μετανάστευση στην Γερμανία είναι συνέχεια της μεγάλης βίαιης εξόδου τους από τον Πόντο.

Μια αναγνώριση της γενοκτονίας από το περιφερειακό και το κεντρικό Κοινοβούλιο θα απάλυνε έστω και λίγο την τεράστια ηθική βλάβη που υπέστησαν αυτοί οι πληθυσμοί.

Στην Γερμανία ζουν επίσης μεγάλοι πληθυσμοί Εξισλαμισμένων Ποντίων που έφθασαν εδώ ως μετανάστες από τον ιστορικό Πόντο. Η μεγάλη έξοδος τους από τον Πόντο είχε την αιτία της στις πολύμορφες πολιτικές αποδιάρθρωσης των Ποντιακών Κοινοτήτων στον Πόντο από το Τουρκικό Κράτος. Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στην Γενεύη και την Νέα Υόρκη ασχολήθηκε με τις πολιτικές καταστροφής αυτής της ιστορικής αυτόχθονης ομάδας και ταυτότητας. ( Στο The Pontian Question in the Unites Nations. Michalis Charalambidis Ed. International League for the Rights and Liberacion of Peoples)

Ακόμη και εδώ, στην Γερμανία, περισσότερο από ότι στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες οι Εξισλαμισμένοι Πόντιοι και Κρυπτοχριστιανοί υφίστανται σήμερα πολιτικές ελέγχου, καταπίεσης και τρομοκράτησης από τους πολιτικούς και θρησκευτικούς μηχανισμούς του Τουρκικού Κράτους.

Η αδιαφορία, η άγνοια, η ανοχή των Γερμανικών Θεσμών, η ολιγωρία τους να αναγνωρίσουν το αρχικό μεγάλο έγκλημα των ετών 1914 – 1924 αποθρασύνει αυτούς τους ολοκληρωτικούς, βίαιους μηχανισμούς.

Η αναγνώριση όμως της Γενοκτονίας των απογόνων του Διογένη, του Στράβωνα, του Ηρακλείδη, του Πατέρα της Ευρώπης, του Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου, αποτελεί υποχρέωση των Γερμανικών αντιπροσωπευτικών θεσμών για έναν επιπλέον ιστορικό και πολιτικό λόγο.

Η διεύρυνση της Ευρώπης στα Ανατολικά, στην Μικρά Ασία βάζει το ζήτημα της Άνθησης αυτών των Ευρωπαϊκών Πολιτισμικών Ψηφίδων όπως είναι ο Πόντος και όχι η συνέχεια της δολοφονίας τους.

Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει στην Μικρά Ασία μια αρμονία ανάμεσα στους Λαούς, τα Έθνη, τις Κοινωνικές και Θρησκευτικές ομάδες, τους άνδρες και τις γυναίκες.

Αυτός είναι ο δρόμος για την ειρηνική και αρμονική συμβίωση μιας νέας Δημοκρατικής Τουρκικής Ταυτότητας με τις άλλες ιστορικές, αυτόχθονες και μη ταυτότητες.

Αυτός είναι ο δρόμος της Ευρωπαϊκής Ενσωμάτωσης της Μικράς Ασίας.

Αυτό είναι το παράδειγμα της ίδιας της Γερμανίας.

Η αναγνώριση από το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αλλά και αυτό της Βάδης Βυτεμβέργης της γενοκτονίας των Ποντίων θα αποτελέσει μια μεγάλη συμβολή στην επιστροφή των Ανθρωπιστικών ιδανικών, αξιών και αρχών στον Πόντο, την Καππαδοκία, την Μικρά Ασία. Εκεί που αυτές γεννήθηκαν αλλά σήμερα απουσιάζουν.

Μια μαρτυρία της απουσίας τους, της φυγής τους είναι οι κατεστραμμένες Ελληνικές Ορθόδοξες Εκκλησίες του Πόντου και της Καππαδοκίας που επισκέφθηκε πρόσφατα η Καγκελάριος Άγγελα – Δωροθέα Μέρκελ.

Μετά τιμής

\   

ο Πρόεδρος

της Ο.Σ.Ε.Π.Ε

Ιωάννης Μπουρσανίδης

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

VERBAND DER VEREINE DER GRIECHEN AUS PONTOS IN EUROPA

Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών Ehrenpreisträger der Athener Akademie

Backnang, den 02.05.2013

Sehr geehrte Parteivorsitzende der CDU, Frau Dr. Angela Dorothea Merkel

In den letzten Jahrzehnten schenkten nationale, europäische und internationale akademische und politische Institutionen einem der ersten Genozide des 20. Jahrhunderts große Beachtung, dem Genozid an den Griechen des Pontos.

In der Dekade von 1914 - 1924 waren die Pontier des historischen Pontosgebiets von Sinope bis Trapezunt und der Stadt Athen des gastfreundlichen Meeres einer Politik des systematischen Genozids ausgesetzt. Die meisten Opfer waren dabei Frauen und Kinder. Besonders der Pontische Genozid wird daher als ein Frauenmord „Gynäkoktonia“ aufgefasst.

Die Täter, die Ausführenden dieses Verbrechens gegen die Menschlichkeit stammten aus der rassistischen Bewegung der Jungtürken und des Kemalismus in der Nachfolge.

Nach Jahrzehnten der Nichtbeachtung kam es zu Anerkennungen des Genozids an den Nachfahren des Philosophen Diogenes, des Geographen und Historikers Strabon und der Komnenen durch maßgebliche nationale Parlamente, zuletzt durch das schwedische Parlament.

Schweden, das Land des führenden Politikers Olaf Palme hat dessen politisches Erbe weitergetragen.

Die meisten Bundesstaaten der USA veröffentlichten entsprechende Resolutionen aus Anlass des 19.Mai, des Tages des Gedenkens an den Genozid an den Pontiern.

Wir sind der Meinung, dass die deutschen Landtage - allen voran Baden-Württemberg – ebenso wie der Bundestag sich aus historischen, politischen und ethischen Gründen von dem bis heute andauernden Zustand des Schweigens und der Gleichgültigkeit gegenüber diesem großen Verbrechen abwenden sollten.

Zu den vielen Gründen, die unsere historische und politische Erinnerung wachrufen können, müssen noch andere hinzugefügt werden, unmittelbare und aktuelle.

In Deutschland, und besonders in Baden-Württemberg, lebt eine große Anzahl pontischer Christen, die als Einwanderer aus Griechenland kamen. Und diese Einwanderung nach Deutschland ist eine Folge der gewaltsamen Vertreibung aus dem Pontosgebiet.

Eine Anerkennung des Genozids durch die Landesparlamente und den Bundestage würde zumindest die immense moralische Verletzung abmildern, die diese Bevölkerungsgruppe erfahren hat.

In Deutschland lebt auch eine große Anzahl zum Islam übergetretener Pontier, die direkt vom historischen Pontosgebiet aus als Einwanderer hier ankamen. Deren Ausreise aus dem Pontos in erheblichem Ausmaß hat seine Ursache in vielgestaltigen Umstrukturierungen der pontischen Gemeinden im Pontosgebiet durch den türkischen Staat. Diesbezüglich befasste sich die Menschenrechtsorganisation der Vereinten Nationen in Genf und in New York mit der kulturellen Ausrottung dieser autochthonen Gemeinschaft und Identität. („The Pontian Question in the Unites Nations. Michalis Charalambidis Ed. International League for the Rights and Liberacion of  Peoples“)

Sogar hier in Deutschland, mehr als in anderen europäischen Ländern, erfahren die islamischen Pontier und Kryptochristen auch heute eine Politik der Kontrolle, der Unterdrückung und der Einschüchterung durch die politischen und religiösen Apparate des türkischen Staats.

Die Gleichgültigkeit, die Unkenntnis, die Toleranz der deutschen Institutionen und ihre Nachlässigkeit bei der Anerkennung des ursprünglichen großen Verbrechens der Jahre 1914 - 1924 bestärkt noch diese totalitären gewaltsamen Mechanismen.

Die Anerkennung des Genozids an den Nachkommen des Diogenes, des Strabon, des Heraklidis, Vater Europas, des Bessarion von Trapezunt aber stellt besonders aus historischen und politischen Gründen eine Verpflichtung der entsprechenden deutschen Institutionen dar.

Die Erweiterung Europas nach Osten, nach Kleinasien, wirft die Frage nach der Blüte dieser europäische Mosaiksteine -in dem auch Pontos gehört- auf und nicht nach der Fortsetzung deren Zerstörung.

Auf diese Weise wird es in Kleinasien eine Harmonie geben zwischen den Völkern, den Nationen, den Gesellschaften und Religionsgruppen, zwischen Männern und Frauen.

Dies ist der Weg zu einem friedlichen und harmonischen Zusammenleben einer neuen demokratischen türkischen Identität mit den anderen Individuen, seien sie historisch autochthon oder nicht.

Dies ist der Weg zur Aufnahme Kleinasiens in Europa.

Deutschland selbst ist hierfür Beispiel.

Die Anerkennung des Genozids an den Pontiern durch den Bundestag, aber auch durch den Landtag Baden-Württembergs wird einen großen Beitrag darstellen für die Rückkehr der humanistischen Ideen, Werte und Prinzipien in den Pontos, nach Kappadokien, nach Kleinasien. Dorthin, wo sie entstanden, aber heute fehlen.

Ein Zeugnis für diese Abwesenheit sind die zerstörten griechisch-orthodoxen Kirchen des Pontos und Kappadokiens, die Kanzlerin Angela Dorothea Merkel kürzlich besuchte.

Mit freundlichen Grüßen

Vorstandsvorsitzender Ioannis Boursanidis

Verband der Vereine der Griechen aus Pontos in Europa e. V. (O.S.E.P.E)