ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Του Περικλή Νεάρχου, πρέσβη ε.τ.
Ήμουν εκτός Αθηνών όταν έμαθα την απίστευτη είδηση ότι ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης δεν είναι πια μαζί μας. Ήταν πραγματικός κεραυνός. Τον είχα δει δύο εβδομάδες πριν. Ήθελε να μου δώσει το νέο του βιβλίο " Αγροφιλία ". Πήγαμε και φάγαμε μαζί και ήπιαμε μετά καφέ.
Συζητήσαμε επί ώρες. Δεν μου παραπονέθηκε για θέματα υγείας. Αντιθέτως, με συμβούλευε να προσέχω την υγεία μου , όπως , υποτίθεται , έκανε και αυτός.
Το τελευταίο βιβλίο του ηταν μια αφορμή για να κάνουμε μεγάλες αναδρομές στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ αλλά και των άλλων Κυβερνήσεων στον αγροτικό τομέα. Πίστευε βαθιά ότι πρέπει τώρα να επικεντρωθούμε σε μια νέου τύπου αγροτική ανάπτυξη, η οποία θα συνδέει και θα συνθέτει την αγροτική ανάπτυξη με την ιστορία και τον πολιτισμό, το περιβάλλον , την παιδεία , την τεχνολογία και τη δημογραφική αναστροφή. Απέναντι στο παλαιό ρεύμα της αστυφιλίας , πρέπει να αντιτάξουμε τώρα την αγροφιλία.
Παρέπεμπε στη θεά Δήμητρα, στην Αρτέμιδα, τη μεγάλη οικολόγο θεά που τιμώρησε σκληρά τον Αγαμέμνονα γιατί είχε σκοτώσει ένα ελάφι στο ιερό άλσος της. Στο Αρκαδικό ιδεώδες, που το επικαλείται σήμερα για προβολή η Τοσκάνη.
Περπατούσαμε κοντά στην Μητρόπολη. Θυμήθηκε αυτό που του είχα δείξει στο μικρό εκκλησάκι της Παναγίας της Γοργοεπήκοου, ενώ συζητούσαμε για τη θεά Δήμητρα, θεά της γεωργίας αλλά και της αναγέννησης, που εκφραζόταν συμβολικά με τον σπόρο που πεθαίνει και δίνει νέα ζωή. Του έδειξα τα εντοιχισμένα αρχαία γλυπτά που παριστάνουν τον ιερό κέρνο, λατρευτικό σκεύος των Ελευσίνιων Μυστηρίων και τις ιερές διασταυρούμενες λαμπάδες της Δήμητρας. Ενθουσιάστηκε. Τις περιέλαβε στο νέο του βιβλίο.
Ηταν πολύ ενθουσιασμένος και για το νέο του βιβλίο ,όπως ηταν και για το προηγούμενο , που μου είχε χαρίσει και είχε ως θέμα την Καλαυρία. Είχε γυρίσει τότε από την Κάτω Ιταλία, όπου είχε κάνει πολλές ομιλίες και συναντήσεις." Δεν μπορείς να πιστέψεις " ,μου ειπε ," τι γίνεται εκεί. Υπάρχει μια απίστευτη αφύπνιση για τη Μεγάλη Ελλάδα, σε μαζικό επίπεδο. Αισθάνονται Έλληνες και θέλουν να έχουν στενούς δεσμούς , αν όχι Ένωση , με την Ελλάδα." Τα ίδια μου περιέγραψε και ένας άλλος φίλος ζωγράφος από την Τρίπολη. Ήθελα να τους φέρω σ' επαφή αλλά , δυστυχώς , δεν πρόλαβα. Του έδωσα από πλευράς μου μια δική μου τραγωδία, με θέμα τον Κορίνθιο στρατηγό Τιμολέοντα ,που ειχε πρωτοστατήσει σε αγωνες κατά των τυράννων και των Καρχηδονίων στις Συρακούσες και σ' όλη τη Σικελία.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν πέρα από την καθημερινή και συμβατική πολιτική. Ηταν ο άνθρωπος των μεγάλων οραμάτων και των ιδεών για μια βαθειά αλλαγή και επανασύνδεση των θραυσμάτων του μεγάλου μωσαϊκού του οικουμενικού Ελληνισμού. Αυτού , που το Ελληνικό κράτος απεδείχθη , δυστυχώς , ανάξιο να εκφράσει και να εκπροσωπήσει.
Επανερχόταν συχνά στις συζητήσεις μας στο θέμα της Ρωμανίας , της νέας πόλεως που είχε προτείνει να ιδρυθεί στη Θράκη για να υποδεχθεί δημιουργικά τους Έλληνες Ποντίους της Μαύρης Θάλασσας, που είχαν εξαναγκασθεί να ξεριζωθούν από τις πανάρχαιες πατρίδες τους. Αντί το κράτος να αγκαλιάσει την ιδέα αυτή και να τη συνδέσει με τα δικά της προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας και παραγωγής, την αγνόησε εχθρικά και δεν ήρθε αρωγός για την πραγματοποίησή της.
Ειχα τότε υποβάλει και ο ίδιος στον Πρωθυπουργό μια έκθεση για την εγκατάσταση στη Θράκη 50 000 Ποντίων .Θα ηταν ένας τρόπος να ενισχυθεί το δημογραφικό της Θράκης και ν' αντιμετωπισθούν, σε δομικό επίπεδο , οι Τουρκικές υπονομευτικές δραστηριότητες. Θα ηταν επίσης ένας τρόπος να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο αυτό δυναμικό για τις σχέσεις με τη Μαύρη Θάλασσα και τις Παραδουνάβιες περιοχές. Αυτούς τους στόχους είχε και η Ρωμανία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που εντασσόταν σε μια πανάρχαια Ελληνική παράδοση; τη δημιουργία νέων πόλεων, ως κέντρων δημιουργικής παρουσίας, εμπορίου και πολιτισμού.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης υπηρετούσε και πολλά άλλα μέτωπα; την αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Η συμβολή του στον αγώνα αυτό ηταν εμβληματική και καταλυτική. Τον αγώνα γι' απελευθέρωση του Κουρδικού λαού, τον οποίον ενέτασσε σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο χειραφετήσεως και απελευθερώσεως των λαών της Μικράς Ασίας, τους οποίους υποδούλωσε, κατέσφαξε, αλλοτρίωσε και καταπίεσε ο Τουρκικός φασισμός , με την Ισλαμιστική, Οθωμανική εκδοχή του, αλλά και τη Κεμαλική εκδοχή του. Μόνιμη έγνοια και αγωνία του ηταν τα εθνικά θέματα, η Κύπρος , η Μακεδονία , το Αιγαίο και η αναμόρφωση της πολιτικής ζωής , με όρους οικουμενικού Ελληνισμού, αξιοκρατίας ,παιδείας και πολιτισμού.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ηταν ένας μεγάλος Έλληνας , που μπορούσε να δώσει πολλά ακόμη, με τις ιδέες και τα οράματά του για μια άλλη Ελλάδα, επάξια της ιστορίας και του πολιτισμού της. Συνέδεε, με βαθυστόχαστο τρόπο , τον Αρχαίο Ελληνισμό με την Ορθοδοξία και αντιμετώπιζε με την ίδια συγκίνηση τα Ελευσίνια Μυστήρια και τον Επιτάφιο.
Έφυγε , δυστυχώς , νωρίς. Άφησε όμως , με το παράδειγμα και το ήθος του ,πολύτιμη παρακαταθήκη. Αγωνίσθηκε σ' όλη του τη ζωή τον καλό αγώνα και του αξίζει ο έπαινος και ο στέφανος της δικαιώσεως της ζωής του. Οι μυροφόρες της λαϊκής μας παραδόσεως θα τον προϋπαντήσουν στις πύλες τ' ουρανού και θα τον ράνουν με ροδοπέταλα και ροδόσταμο. Αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένε φίλε.
