ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - ( Από την ομιλία του στην Στοκχόλμη με θέμα «Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα» )

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Θέλω να πιστεύω ότι η στάση των μελών  του γερμανικού Κοινοβουλίου κατά την ψηφοφορία της 2ας Ιουνίου θα είναι προϊόν αγαθών και όχι πονηρών σκέψεων.

ΠΟΝΤΙΑΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΒΑΔΗΣ – ΒΥΔΕΜΒΕΡΓΗΣ

Στουτγάρδη  21.05.2016

Αγαπητέ πρόεδρε  των Πρασίνων

Bündnis 90/ Die Grünen

Herr Cem Özdemir,

Πολλές φορές είναι η ιστορία η οποία επαναφέρει ζητήματα τα οποία σκεπάστηκαν, κρύφθηκαν, έμειναν χωρίς κανένα σεβασμό καμία ιερότητα κανένα Σήμα. Αυτή νομίζουμε είναι η ιστορική περίοδος που διανύουμε. Είναι η ιστορία η οποία πιέζει την πολιτική να μιλήσει, να βάλει Σήματα Μνήμης, πολιτικής Μνήμης και Δικαίου στους Άταφους νεκρούς των γενοκτονιών της Μικράς Ασίας και της Μεσοποταμίας.

Πριν τρία χρόνια (2/5/13) με επιστολή μας προς τις ηγεσίες των Γερμανικών πολιτικών κομμάτων τόσο σε επίπεδο Βάδης-Βυδεμβέργης όσο και εθνικό εκθέσαμε  τις πολλές διαστάσεις του ποντιακού Δράματος. Κυρίως το αίτημα  του σεβασμού προς τους νεκρούς μας οι οποίοι γνώρισαν την συστηματικά οργανωμένη γενοκτονική βία των Νεότουρκων και των Κεμαλικών. « Κόψαμε τα κριθάρια » έλεγαν οι Κεμαλικοί στον πόντο αναφερόμενοι στους Αρμενίους  « και τώρα θα κόψουμε τα σιτάρια », αναφερόμενοι στους ποντίους. Το έκαναν με μεγάλη επιτυχία.

Στη Βάδη – Βυρτεμβέργη την επιστολή μας ακολούθησαν συναντήσεις με αντιπροσωπίες ορισμένων πολιτικών κομμάτων.

Με αφορμή την προσεχή συνεδρίαση και το ψήφισμα αναγνώρισης των γενοκτονιών της Μικράς Ασίας και της Μεσοποταμίας του Γερμανικού κοινοβουλίου επαναφέρουμε την διατυπωμένη τότε επιστολή μας. Τα αποστελλόμενα συνοδευτικά της νέας επιστολής μας βιβλία αναφέρονται σε πολλές πλευρές του ποντιακού δράματος αλλά και στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του πλέον μαρτυρικού κομματιού του ελληνισμού, των ποντίων. Περιέχουν επίσης κατάλογο ψηφισμάτων περιφερειακών και εθνικών κοινοβουλίων και διεθνών  θεσμών οι οποίοι αναγνώρισαν το έγκλημα το οποίο διαπράχθηκε είς βάρος των απογόνων του Διογένη, του Ηρακλείδη, του Στράβωνα, του Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου, της Μαρίας Κομνηνής.

Η αναγνώριση της γενοκτονίας των ποντίων δεν αποτελεί μόνον έκφραση σεβασμού προς τους νεκρούς μας δεν αποτρέπει μόνο την συνέχεια της προς τους ζώντες σήμερα στον πόντο εξισλαμισμένους ποντίους. Είναι ο σεβασμός προς την ιστορία, των πολιτισμό ενός επώνυμου και όχι ανώνυμου   κομματιού του ελληνισμού του οποίου η ατομική και συλλογική πολιτισμική επωνυμία όχι μόνο επηρέασε αλλά  επέδρασε καταλυτικά στην διαδρομή και διαμόρφωση  του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Η αναφορά επομένως στους νεκρούς μας αποτελεί έκφραση σεβασμού προς την ίδια την Ευρώπη και τις  αξίες οι οποίες αποτελούν τα θεμέλια της οικοδόμησης της.

Μεγάλος εκφραστής, σε μια μάλιστα ιστορική μεταβατική περίοδο, αυτήν της Αναγέννησης, αυτών των ανθρωπιστικών αξιών ήταν ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος.

Πολλά σημεία της Ευρώπης , Ιστορικοί χώροι, Μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς,   έργα τέχνης, ιστορικές Ευρωπαϊκές Βιβλιοθήκες συντηρούν την μνήμη, την παρουσία, το πρόσωπο του.  ( Michalis Charalambidis: The Pontian Question In The United Nations)

Στον Πόντο οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί δεν δολοφονούσαν  μόνο τους ανθρώπους, δολοφονούσαν έναν Ευρωπαϊκό και οικουμενικό πολιτισμό.

Με αυτές της διαστάσεις κρίνεται, μετριέται, η στάση, το ψήφισμα των μελών του Γερμανικού Κοινοβουλίου.

Εκ μέρους των Δώδεκα Ποντιακών Συλλόγων:

Δημήτριος Οξιζίδης                      Πέτρος Τσακιρίδης                      Ιωάννης Ιντζές

« Ποντιακή Εστία «                      «Ένωσης Ποντίων»                     « Αργοναύτες «

  Stuttgart                                         Esslingen                                     Waiblingen

 

*Η επιστολή γράφθηκε από τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη

  μετά από αίτημα των δώδεκα συλλόγων της Βάδης - Βυδεμβέργης 

VEREINE DER GRIECHEN AUS PONTOS IN BADEN WURTTEMBER

Stuttgart den 21.05.2016

 Sehr geehrte Bundeskanzlerin Dr. Angela Dorothea Merkel,

Oftmals ist es die Geschichte die Fragen zurückbringt, die gedeckt oder verheimlicht waren, die überhaupt respektlos, ohne Heiligkeit und ohne ein Zeichen geblieben sind. Gemeint ist die historische Zeit in der wir uns befinden.

Es ist die Geschichte die Druck auf die Politik ausübt um darüber zu sprechen, um Gedenkzeichen zu setzen, ein politisches und gerechtes Zeichen für die unbeerdigten Toten der Völkermorde Kleinasiens und Mesopotamiens.

Vor drei Jahren (2.5.2013), haben wir in unserem Brief an alle deutschen politischen Parteien, in einem Baden-Württembergischen aber auch nationalen Rahmen, die Ausmaße des pontischen Dramas dargestellt. Vor allem die Forderung nach Respekt um unsere Toten die eine systematische und organisierte Völkermordgewalt von den Jungtürken und den Kemalisten erlebt haben. "Wir haben die Gerste abgeschnitten" sagten die Kemalisten über die Armenier in der Region Pontos. Und nun "schneiden wir den Weizen ab" sagten sie über die Pontosgriechen und das taten sie mit großem Erfolg.

Unserem Schreiben folgten in Baden-Württemberg Treffen mit Repräsentanten politischer Parteien.

Anlässlich der kommenden Tagung und Entschließung zur Anerkennung des Völkermords Kleinasiens und Mesopotamiens im deutschen Bundestag, kommen wir auf unseren formulierten Brief zurück. Die zugesandten Beilagen (Bücher) im neuen Brief nehmen Bezug auf viele Seiten des pontischen Dramas aber auch auf die reiche kulturelle Hinterlassenschaft des am meisten qualvollen Teil des Griechentums, der Pontosgriechen.

Sie beinhalten ebenfalls eine Auflistung der Entschließungen der regionalen und nationalen Institutionen die das Verbrechen an die Nachkommen von Diogenes, des Heraklides, des Strabon, des Bessarion aus Trapezunt, der Maria Komnene anerkannt haben.

Die Anerkennung des Genozids an die Pontosgriechen stellt nicht nur einen respektvollen Ausdruck dar, es wendet nicht nur seine Kontinuität gegenüber islamisierten Pontiern in der Region Pontos ab.

Es ist der Respekt vor der Geschichte und vor der Kultur eines namentlich bekannten und nicht anonymen Teil des Griechentums, dessen individueller und kollektiver Kulturname den Weg und die Bildung der europäischen Kultur und europäischen Identität nicht nur beeinflusst sondern auch auf sie gewirkt hat.

Die Erwähnung an unseren Toten ist folglich der erwiesene Respekt an Europa selbst basierend auf ihre Werte mit denen sie geschaffen wurde.

 

Und zwar in einer historischen Übergangsphase dieser Renaissance ist es Bessarion aus Trapezunt der diese humanistische Werte zum Ausdruck gebracht hat. Zur seiner Erinnerung, seiner Erscheinung und zu seiner Person sind viele Orte in Europa wie historische Orte, Monumente des Weltkulturerbes, Kunstwerke und europäische Geschichtsbibliotheken erhalten. ( Michalis Charalambidis: The Pontian Question In The United Nations)

Die Jungtürken und die Kemalisten haben in der Region Pontos nicht nur die Menschen ermordet, sie haben auch eine europäische und ökumenische Kultur zerstört.

Anhand dieser Dimensionen wird die Haltung und die Entschließung des deutschen Bundestages beurteilt und gemessen.

Von Seiten der zwölf Pontischen Vereinen aus Baden Württemberg

Το Ποντιακό ως ευρωπαϊκό ζήτημα - 19η Μαΐου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ( Από την εκδήλωση Μνήμης των Δημοτικών Σχολείων και του Δήμου Κιλκίς ) - ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΛΕΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

  Αυτό που είδα στο Κιλκίς είναι μία μεγάλη μαρτυρία του πόσο υψηλά μπορεί να φθάσει η ανθρώπινη ψυχή, η ανθρώπινη ευαισθησία και δημιουργικότητα, του πόσο υψηλά μπορεί να σηκωθεί, να ανέβει ο άνθρωπος.

Ποιοι το έκαναν; Μαθητές και μαθήτριες των δημοτικών σχολείων του Κιλκίς. Οι δασκάλες και οι δάσκαλοί τους. Δεν ήταν μόνο Πόντιοι/ες. Ήταν μία μαρτυρία του πόσο πολύ υψηλά μπορεί να φθάσει το Σχολείο, οι Δάσκαλοι. Του πώς μπορούν να προκαλέσουν, να εμπνεύσουν τον σεβασμό.

Ήταν μια μαρτυρία του πώς η Ζωή νικά τον θάνατο, η Ομορφιά την ασχήμια, ο Σεβασμός την ασέβεια, ο Άνθρωπος την βαρβαρότητα, η Φιλανθρωπία τον μισανθρωπισμό.

Ποτέ δεν έγινε κάτι καλύτερο την Ημέρα της Μνήμης, την ημέρα της Νίκης του Διγενή επί του Χάροντα, της Αλήθειας επί του ψέματος, όπως την ονόμασα μια ιστορική στιγμή κατά την ομιλία μου σε έναν επιλεγμένο συμβολικό τόπο, το Χαϊδάρι την 19^η Μαΐου του 1990 *.

Σπάνιες φορές στην ζωή λες με αυτόν τον τρόπο Ευχαριστώ όπως έγινε όταν τους ευχαρίστησα κατά την διάρκεια της εκδήλωσης. Αν το έβλεπαν οι υπεύθυνοι πολιτισμού και παιδείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα τους βράβευαν. Αν οι άνθρωποι των βραβείων Νόμπελ καθιέρωναν ένα βραβείο Ζωής για το 2016, θα το έδιναν στους μαθητές και τους δασκάλους του Κιλκίς. Δεν είχε προϋπολογισμό γραφειοκρατικής φιέστας, είχε ψυχές, υψηλή ανθρώπινη αισθητική και ποιότητα. Ήταν προάγγελος, οι Άγγελοι του μέλλοντος μας.

*«Η σημασία της 19^ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας» στο Μιχάλης   Χαραλαμπίδης , ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ, Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα, 7^η έκδοση, Στράβων, 2014, και στο Michalis Charalambidis The Pontian Question in the United Nations, Geneve Athens 2009, Enlarged Edition.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - Η ΣΥΓΝΩΜΗ

Αν δημιουργηθεί σήμερα ένα νέο Πανελλαδικό – Πανελλήνιο, ιστορικού τύπου, σοβαρό πολιτικό κίνημα, το όνομα που του δίνει η ιστορία είναι ΣΥΓΝΩΜΗ. Αλλά και οι Πόντιοι για την δική τους υπόθεση οφείλουν μια μεγάλη  ΣΥΓΝΩΜΗ στους νεκρούς τους και τις νέες γενιές. Στο «ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ – Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα» μιλώ για μία σύγχρονη εκδοχή της Αντιγόνης όπου βλέπεις τις Ισμήνες, τους φρουρούς , τους Εσατζήδες. Εσατζήδες  δεν είχε μόνο η Χούντα. Είχε και η Μεταπολίτευση.

*από την ομιλία του στην Θεσσαλονίκη