ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ( Από την εκδήλωση Μνήμης των Δημοτικών Σχολείων και του Δήμου Κιλκίς ) - ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΛΕΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

  Αυτό που είδα στο Κιλκίς είναι μία μεγάλη μαρτυρία του πόσο υψηλά μπορεί να φθάσει η ανθρώπινη ψυχή, η ανθρώπινη ευαισθησία και δημιουργικότητα, του πόσο υψηλά μπορεί να σηκωθεί, να ανέβει ο άνθρωπος.

Ποιοι το έκαναν; Μαθητές και μαθήτριες των δημοτικών σχολείων του Κιλκίς. Οι δασκάλες και οι δάσκαλοί τους. Δεν ήταν μόνο Πόντιοι/ες. Ήταν μία μαρτυρία του πόσο πολύ υψηλά μπορεί να φθάσει το Σχολείο, οι Δάσκαλοι. Του πώς μπορούν να προκαλέσουν, να εμπνεύσουν τον σεβασμό.

Ήταν μια μαρτυρία του πώς η Ζωή νικά τον θάνατο, η Ομορφιά την ασχήμια, ο Σεβασμός την ασέβεια, ο Άνθρωπος την βαρβαρότητα, η Φιλανθρωπία τον μισανθρωπισμό.

Ποτέ δεν έγινε κάτι καλύτερο την Ημέρα της Μνήμης, την ημέρα της Νίκης του Διγενή επί του Χάροντα, της Αλήθειας επί του ψέματος, όπως την ονόμασα μια ιστορική στιγμή κατά την ομιλία μου σε έναν επιλεγμένο συμβολικό τόπο, το Χαϊδάρι την 19^η Μαΐου του 1990 *.

Σπάνιες φορές στην ζωή λες με αυτόν τον τρόπο Ευχαριστώ όπως έγινε όταν τους ευχαρίστησα κατά την διάρκεια της εκδήλωσης. Αν το έβλεπαν οι υπεύθυνοι πολιτισμού και παιδείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα τους βράβευαν. Αν οι άνθρωποι των βραβείων Νόμπελ καθιέρωναν ένα βραβείο Ζωής για το 2016, θα το έδιναν στους μαθητές και τους δασκάλους του Κιλκίς. Δεν είχε προϋπολογισμό γραφειοκρατικής φιέστας, είχε ψυχές, υψηλή ανθρώπινη αισθητική και ποιότητα. Ήταν προάγγελος, οι Άγγελοι του μέλλοντος μας.

*«Η σημασία της 19^ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας» στο Μιχάλης   Χαραλαμπίδης , ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ, Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα, 7^η έκδοση, Στράβων, 2014, και στο Michalis Charalambidis The Pontian Question in the United Nations, Geneve Athens 2009, Enlarged Edition.