ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ
« Καλλίον κι’ σκοτώνωσε και άς λέγνεμε εφοβέθεν»
ΠΟΝΤΟΣ-ΣΑΝΤΑ, ΧΩΡΑ ΤΩΝ
ΒΑΣΚΩΝ-ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ, ΚΟΥΡΔΙΑ-ΚΟΜΠΑΝΙ
ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ
του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
(από συνέντευξη σε Ρ/Σ)
Η δύναμη των ιδεών και των λέξεων είναι μεγαλύτερη από την
δύναμη των όπλων.
Αυτά ήταν τα όπλα μου στην μεγάλη ποντιακή Ανάβαση-Επιστροφή.
Έναν Αγώνα που γίνονταν σε δύο μέτωπα.
Το ένα ήταν η εδώ πέμπτη φάλαγγα του Κεμαλοφασισμού,
της Κεμαλολαγνίας με την στρατολόγηση
και Ποντίων gladiators. Καπό τους έλεγαν στο Νταχάου και το
Άουσβιτς. Η ιστορία όμως είναι μαζί μας.
Στην εισαγωγή του βιβλίου Το
Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα – Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα προανήγγειλα την
παγκόσμια πρωτοβουλία μας με αφορμή την εκατονταετία
1919-2019 και ανέλυσα τις ιδέες και τις λέξεις που την κινούσαν. Οι ιδέες
και οι λέξεις έγιναν δράση – αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του
τρόπου μου – στην πόλη, τον τόπο των αλόγων, αυτό σημαίνει Stuttgart, από την Ποντιακή Δωδεκάπολη. Θα γίνουν και σε άλλους τόπους.
Το αίμα από την αιμοδοσία θα πάει στο νοσοκομείο του ηρωϊκού Κόμπανι. Το Κόμπανι των
Κουρδισών Αμαζόνων. Εκεί οι γυναίκες
νίκησαν τον Κεμαλοισλαμικό φασισμό.
Στην Σάντα του Πόντου της Τραπεζούντας έγινε ό,τι έγινε στην
Γκουέρνικα της χώρας των Βάσκων αργότερα.
Η ιστορία όμως ζητά την αποκατάστασή της. Το φως την
επιστροφή του. Οι κοινωνίες μία νέα Δίκη. Ο ανθρωπισμός την επιστροφή στην μητρική, την πατρική εστία του.
« Καλλίον κι’
σκοτώνωσε και άς λέγνεμε εφοβέθεν» λέει ένας ποντιακός στίχος ( στο Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα και στο Το
Μικρά Ασία Ενώνει – Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει ).
