Άλλο συρρικνωμένη
γιάφκα ή πυρήνας, πολλές φορές και αλλόγλωσσος και άλλο πολιτικό κίνημα,
πολιτικό κόμμα. Μια φίλη που συμμετείχε αφελώς σε μια γιάφκα η οποία μετέπεσε
σε πυρήνα αλλά παρουσιάζεται πονηρά ως κόμμα, θυμάμαι έκπληκτη αναφώνησε «δεν
μιλούν ελληνικά Μιχάλη». Ο Γιωργάκης έκανε σχολή, αντισχολή σ’ αυτό με τα
εξαπτέρυγα που διέσπειρε, τους guys, τους Πορτορικανούς. Άλλο επίσης πολιτική ηγεσία και
άλλο φακίρηδες. Γιατί αυτοί σε ρίχνουν στα βράχια στην Φαλκονέρα, στη γραμμή
Πειραιάς-Κρήτη όπως έγινε το 2015. Δεν έκαναν απόβαση στη Νορμανδία αλλά στα
βράχια. Η Ελλάδα στα βράχια. Την έκαψαν λίγο πριν.
Ή σε ρίχνουν, με πολύ βία, μεγαλύτερη της περιόδου της
δολοφονίας Λαμπράκη, στο βυθό της Λίμνης. Στο βυθό των Πρεσπών χωρίς σχέδιο.
Στο «θολό νερό» έλεγε το τραγούδι. Οι διαρκείς «εθνικόφρονες» και «νεοεθνικόφρονες».
Ποια αριστερά; Και ποια δεξιά; Στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία».
Άλλο φακίρηδες σε ρόλο, αρκετούς δοκίμασαν αυτά τα μαρμάρινα
χρόνια από τα δεξιά και τα αριστερά και άλλο ιστορική πολιτική διαλεκτική
μιας χώρας και οικοδόμηση αυτόχθονων
πολιτικών κινημάτων. Αν το Πάντειο ή το Πολιτικό της Νομικής ήταν σοβαρά θα
άνοιγαν εδώ και καιρό αυτή την συζήτηση.
Η χώρα, η Δημόσια Ζωή αλλά και ο λαός ή το πλήθος πρέπει να
ανακτήσει την σχέση της με την Σοβαρότητα, την Πολιτική Σοβαρότητα.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή Ιούνιος ‘19
