Πριν λίγες μέρες σε σημείωμα μου στο ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ αναφερόμουν
στο φαινόμενο των φακίρηδων στην πολιτική και την ανάγκη σοβαρότητας.
Πριν στεγνώσει το μελάνι παρατήρησα την σύνθεση του
ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΜΕΡΑ. Μετά την φευγαλέα παρατήρηση σκέφτηκα. Αυτό
είναι ΝΥΧΤΑ όχι ΜΕΡΑ.
Επανήλθαν στην μνήμη μου οι πλέον άγριες ημέρες της
μεταπολίτευσης. Όταν ο νεοφασισμός σκέπασε την Αθήνα.
Μιλώ για τις ημέρες του Φεβρουαρίου – Μαρτίου του 1999. Μιλώ
για την πλέον φασιστική εκπομπή της μεταπολίτευσης. Ακολούθησε μια άλλη στο
ίδιο καταργημένο από την ιστορία κανάλι. Το MEGA. Η ιστορία τιμωρεί. Η ιστορία το έκλεισε.
Η δεύτερη είχε πάλι στόχο το πρόσωπο μου παρουσιάζοντας έναν
σωσία μου. Ήταν το 2007 ή το 2008.
Αυτά ούτε ο Γκέμπελς ούτε ο Μπέρια τα έκαναν. Μάλλον τα
έκαναν και οι δύο. Αλλά έγιναν και σ΄ αυτήν την ιερή για την δημοκρατία πόλη
την περίοδο της «υπαρκτής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας» όπως λέμε «υπαρκτός
σοσιαλισμός». Τα όργια της ψευτοεξουσίας και των κωμικών προσώπων.
Ο Γαβράς, ο Βούλγαρης και ο Λάνθιμος μπορούν να κάνουν
εξαιρετικές ταινίες – μπορώ να τους γράψω το σενάριο – γι’ αυτά τα μαρμάρινα
χρόνια, τους μαρμάρινους και εξοπλισμένους ανθρώπους που μας έβαλαν στους
μηχανισμούς του χρέους. Στην πέτρα του Σίσυφου, είπα το 1985. Το
επαναλάμβανα επί 30 χρόνια. Αλλά .
Γι’ αυτό η αλλεργία μου, η περιφρόνηση μου προς τους κατόπιν
εορτής, μετά το πάρτι, μετά την πυρκαγιά χρεολόγους και εκ των υστέρων
μαθητευόμενους μπαρμπέρηδες διαχειριστές του. Στου κασίδη το κεφάλι λέει…( στο Νέα
Αναπτυξιακή Παιδεία. Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου).
Διαβάστε την δήλωση μου γι’ αυτήν την τηλεφασιστική εκπομπή
της νύχτας της 9ης Μαρτίου 1999 και θα κατανοήσετε την σχέση της με
την ΜΕΡΑ. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου Στο δρόμο της Αλήθειας και της
Απελευθέρωσης , εκδ. ΓΟΡΔΙΟΣ,
εξαντλημένο.
Μιχάλης
Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Ιούνιος 2019
20. ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ
- ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
Πριν λίγες μέρες ο κ.
Παπαχελάς μου έκφρασε τηλεφωνικά τις σκέψεις του για μια εκπομπή, στην οποία Θα
εκφράζονταν οι αντιτιθέμενες απόψεις στη χώρα για τα εθνικά μας ζητήματα και
στην οποία ζητούσε τη δική μου παρέμβαση. Του σημείωσα ότι με αφορμή την
υπόθεση Οτζαλάν δεν υπήρξε στην Ελλάδα μια σοβαρή πολιτική συζήτηση, τόσο στη
βουλή, στους πολιτικούς χώρους, όσο και στα ΜΜΕ. Ότι αυτό που γίνεται επιτείνει
τη σύγχυση, το κλίμα τρομοκρατίας, φοβίας και ανασφάλειας στους πολίτες. Τον
πρότεινα -όπως συνέβη στην Ιταλία τις ημέρες παραμονής εκεί του Οτζαλάν να οργανώσουν στην εκπομπή τους μια συζήτηση
στην οποία Θα συμμετείχαν εκπρόσωποι των δια-φόρων απόψεων, «σχολών», πολιτικών
και διανοητικών, οι οποίοι θα μιλούσαν σ' ένα σοβαρό, υψηλό και υπεύθυνο
επίπεδο. Τον πρότεινα μάλιστα, αν αντιμετώπιζε αρνήσεις από τα άλλα κόμματα ή
«σχολές», να συμμετέχω μόνος μου με συνομιλητές ερωτώντες τους τρεις
δημοσιογράφους της εκπομπής «Μαύρο Κουτί». Αυτό λίγο πολύ γίνεται στις
δημοκρατικές και πολιτισμένες χώρες. Αν θυμάμαι καλά αναφέρθηκα και στις ΗΠΑ. Ο
κ. Παπαχελάς είδε ενδιαφέρουσα την πρότασή μου και επιφυλάχθηκε να μου
απαντήσει. Κάτι που δεν έγινε. Αντί γι' αυτό, όμως, προμελετημένα και
προσχεδιασμένα και με τη συνεπικουρία τον γνωστού ανθρώπου δημοσιογράφου Τάκη
Μίχα, έγινε μια προσπάθεια αλλοίωσης της πολιτικής μου ταυτότητας, της
πολιτικής και ιδεολογικής μου διαδρομής και στάσης, που εκτιμάται ιδιαίτερα από
τους 'Ελληνες και Ευρωπαίους πολίτες και παρ' όλες τις απόπειρες αδιαφανών και
μη δημοκρατικών μηχανισμών η εκτίμηση αυτή δεν αλλάζει. Εφαρμόσθηκε μια
δημοσιογραφία της πρόκλησης (προβοκάτσιας) και συκοφάντησης πολιτικών προσώπων,
που την εφαρμόζουν συvήθως σε χώρες που τις
θεωρούν μπανανίες. Θέλω όμως να τους πω ότι η Ελλάδα δεν είναι και δεν θα γίνει
μπανανία. Γι' αυτό το υπανάπτυκτο, νοσηρό φαινόμενο εκφασισμού και χυδαιοποίησης
τον χώρου των ιδεών και της πολιτικής, που παρατηρείται αυτές τις ημέρες, έχει
την κύρια ευθύνη η σημερινή διοίκηση τον ΠΑΣΟΚ και η κυβερνώσα ομάδα. Όχι απλώς
το ανέχεται, αλλά το προωθεί και στη δημόσια τηλεόραση. Πιστεύουν, ότι με αυτές
τις μη δημοκρατικές μεθόδους θα σωθούν. 'Όπως είναι γνωστό, εδώ και 15 περίπου
χρόνια, όπως έκανα πάντοτε στην πολιτική μου διαδρομή, πρότεινα την ανάπτυξη
μιας εσωτερικής στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και δημόσιας συζήτησης για το Νέο Ανατολικό Ζήτημα.
Η συζήτηση αυτή θα οδηγούσε στη διαμόρφωση όχι μόνο μιας ελληνικής, αλλά μιας
ευρωπαϊκής πολιτικής γι' αυτό, με την Ελλάδα πρωταγωνιστή. Αυτό δεν έγινε και
έτσι η ευρωπαϊκή Ελλάδα αντί να φέρει το ζήτημα αυτό στις Βρυξέλλες, βρέθηκε
λερωμένη στις αφρικανικές ζούγκλες, στο Ναϊρόμπι. Δεν είχαν ούτε μια ελληνική
ούτε μια ευρωπαϊκή πολιτική. Είχαν μια πολιτική μυστικών υπηρεσιών που κατέληξε
στην παραβίαση διεθνών και εθνικών κανόνων και νόμων, και αυτό πληρώνουν. Την
πρότασή μου για μια δημόσια συζήτηση -ειδικότερα σήμερα που το Νέο Ανατολικό
Ζήτημα, μετά το μαρτύριο τον Κούρδού ηγέτη, μπαίνει στη διεθνή ατζέντα-
επανέφερα αυτές τις ημέρες και επαναφέρω με τη σημερινή μου δήλωση, για να
φύγει η κοινωνία μας και η χώρα από αυτό το επίπεδο τον πεζοδρομίου και της
χυδαιότητας. Από εκείνο το κλίμα που θυμίζει τη δεκαετία τον '50, όταν
«εθνικόφρονες» πολιτικοί και δημοσιογράφοι κατέφευγαν σ' αυτό, για να ελέγξουν τη
δημοκρατία, τη διακίνηση των ιδεών, την πολιτική εξέλιξη, την αξιοπρέπεια και
την εθνική κυριαρχία.
Υ.Γ. Λόγω τον ότι αυτοί οι
κύκλοι χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί εναντίον μου η
τουρκική ΜΙΤ από τη στιγμή που ως εκπρόσωπος μη κυβερνητικής οργάνωσης έκανα
την πρώτη παρέμβαση στον ΟΗΕ για το Κουρδικό Ζήτημα τον Μάρτιο τον 1986, πρέπει
να τους επισημάνω ότι Θα είναι, τουλάχιστον ηθικά, υπεύθυνοι αν υπάρξει
πρόβλημα με την προσωπική μου ζωή.
