Με την τελική αποχώρησή μου το 1999 από το ΚΚΚΑΣΟΡ, αυτό ήταν
πλέον το υπαρκτό του όνομα, ήθελα
εκτός των άλλων να δημιουργήσω έναν άλλο πόλο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Προέβλεπα τον εκφυλισμό, την συρρίκνωση της, τον αρνητικό της
ρόλο στην εξέλιξη, το γίγνεσθαι της χώρας. Δέστε το κείμενο της αποχώρησης μου
από το ΠΑΣΟΚ ( στο Ελληνική Πολιτική Παιδεία). Η
ιστορία μου έδωσε δυστυχώς δίκαιο. Η
πολιτική είναι πρόλογος και όχι παρακμιακός επίλογος.
Στην δημιουργία ενός άλλου πόλου αποσκοπούσαν οι πρωτοβουλίες
μου τόσο το 2000 όσο και το 2004. Πολύ
περισσότερο η θεωρητική επιστημονική επεξεργασία μιας αυτόχθονης πολιτικής,
προγραμματικής και σχεδιαστικής παιδείας.
Τα εμπόδια, τα τείχη που υψώθηκαν ήταν προμελετημένα, πονηρά
και άγρια.
Η Δημοκρατική παράταξη στηριζόμενη στον υγιή επαρκή μορφωτικά
και πολιτικά πόλο της θα συνέχιζε ηγεμονικά επαναθεμελιώνοντας , εμπλουτίζοντας και ανανεώνοντας
αληθινά την πολιτική ζωή στη χώρα. Η
χώρα ήταν και είναι φτωχή πολιτικά. Αυτό απαγορεύθηκε από τους μηχανισμούς του ψευτοκατεστημένου γραφειοκρατικο-κομματικούς,
τηλεοπτικούς, παρακρατικούς.
Η εκφυλιστική και διαρκώς συρρικνωμένη εκδοχή της μετά έναν ένοχο κύκλο καταστρεπτικό για την χώρα
σκεπάζεται σήμερα με τα κουρέλια της ή τις στρατολογήσεις νέων κουρελιών πριν
την εξαφάνιση της η οποία θα είναι
καθαρτήρια και απελευθερωτική για την χώρα, για την Δημόσια Ζωή, την Δημόσια
Συζήτηση, τον Λόγο.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή – Ιούνιος 2019
