Η ΙΟΝΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ Δεν είναι τα Επτάνησα επτά βράχοι Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη1

Η ΙΟΝΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Δεν είναι τα Επτάνησα επτά βράχοι
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη1

Μια πολιτική μεγάλων μεταρρυθμίσεων όπως αυτή που ονόμασα επαναθεμελίωσης του κράτους και πολυκεντρικότητας απαιτεί μια παιδεία μεταρρυθμίσεων. Αυτή η παιδεία απουσιάζει. Η βουλιμία του υπερσυγκεντρωτισμού και του υπουργοκεντρισμού της δικομματικής νομενκλατούρας δεν αφήνει περιθώρια καλλιέργειας της. Έτσι αυτοί που κατέχουν τα υπουργεία επί δεκαετίες, κατέχοντας και δολοφονώντας την ίδια την Αθήνα και την Αττική, θεώρησαν τα Επτάνησα επτά βράχια που θα τα ενώσουν με τις ηπειρωτικές περιοχές. Όπως οι τουρκοϊσλαμιστές πασάδες θέλουν να ενσωματώσουν τα νησιά του Αιγαίου.
Είναι όμως τα Επτάνησα, η Ιόνια διάσταση, επτά βράχια; Η Ιόνια διάσταση είναι πολύ πλούσια σε αντίθεση με αυτούς που παριστάνουν τους κυβερνήτες και διασπούν την ενότητα, την ταυτότητα των ιστορικών ελληνικών περιφερειών, με τον προκρούστιο Καλλικράτη. Ειδικά η νέα αντμινιστρέϊσον νομίζει ότι οι ελληνικές περιφέρειες είναι ταυτόσημες με την North Carolina και την South Carolina. Γι αυτό ακρωτηρίασαν την Πελοπόννησο, την Ρούμελη, την Μακεδονία, το Αιγαίο – Ιωνία.
Η θεώρηση των Επτανήσων ως επτά βράχων εξοντώνει την ιστορία, την γεωγραφία, την μνήμη, την κληρονομιά της πολύ πλούσιας Ιόνιας διάστασης. Εξαφανίζει, καταστρέφει την Ιόνια Ακαδημία, την Ιόνια Τράπεζα, την ποίηση, τον Σολωμό, την Ναυσικά, την Πηνελόπη. Εξαφανίζει όμως και το Ρομπόλα, το Νούμπολο, το κακοτρύγι και το κρασί Θεοτόκυ. Με «υ» το ήττα. Τους τελευταίους μήνες όλες οι Ακαδημίες του ισπανόφωνου κόσμου σχεδιάζουν να επαναφέρουν το Υ γκρέκ, το ύψιλον. Άνοιξε μια συζήτηση για την επιστολή του Κολόμβου προς την τότε βασίλισσα της Ισπανίας Ysabella. Σ΄ αυτή την επιστολή το «Ι» γράφεται επίσης με ύψιλον.
Εξαφανίζει επίσης την προοπτική της επιστροφής του βουτύρου Κερκύρας ως τυπικό2 προϊόν και όχι αυτό που αγοράζω στην Αθήνα λόγων των ιστορικών, συναισθηματικών δεσμών μου με την Κέρκυρα. Πληροφορήθηκα ότι το βούτυρο Κερκύρας παρασκευάζονταν από το γάλα που έδιναν τα πρόβατα που έβοσκαν το επάνω μέρος του πρώτου χόρτου της Άνοιξης.
Η ακύρωση της Ιόνιας διάστασης διασπά, αδυνατίζει, εξαφανίζει την μουσική του Ιονίου, τις Μαντολινάτες. Πολύ περισσότερο δολοφονεί τον Δυτικό Ελληνισμό. Για σκεφτείτε τι σημαίνει Δυτικός Ελληνισμός. Το σκεφτήκατε ποτέ; Σας το δίδαξαν ποτέ;
Η Ιόνια διάσταση όμως δεν είναι μόνο τα Επτάνησα. Είναι και η άλλη ακτή του Ιονίου. Το Μεταπόντιον, ο Κρότωνας, η Συρακούσα, η Απουλία, η Καλαβρία. Είναι οι αυτόχθονες ποικιλίες των κρασιών με ιστορία χιλιετηρίδων, το Greco Bianco, το Malvasia από το Μονεμβασία,το Aglianico που θα πει ελληνικό3. Την προηγούμενη χρονιά είχαν την τιμητική τους στην Ιταλία. Εδώ έχει την τιμητική του το ουίσκι και το καμπερνέ. Ο επαρχιωτισμός δηλαδή. Εξαφανίζοντας την Ιόνια διάσταση γενοκτονείς επί αυτού του πλούτου που αποτελεί μέρος, θεμέλιο της Ευρώπης, της Ανθρωπότητας και της κληρονομιάς της. Τι θα έλεγε ο Πυθαγόρας γι αυτό;
Η Ιόνια Συνδιάσκεψη των Περιφερειών των δύο ακτών του Ιονίου Πελάγους μπορεί να επαναφέρει την κεντρικότητα του Ιονίου στον Μεσογειακό Ευρωπαϊκό χάρτη. Είναι γνωστή η πρόταση μου4. Δεν το έκαναν οι τοπικοί και οι κεντρικοί θεσμοί. Είναι γνωστοί οι περιορισμένοι ορίζοντες τους. Η κάστα δεν ξέρει να κυβερνά, μόνο να καταναλώνει. Μπορούν να το κάνουν τα Επιμελητήρια όπως το δικό σας, το πλέον ιστορικό Επιμελητήριο της χώρας. Η Ιόνια γεωγραφία είναι ο τόπος του παράγειν, του επιχειρείν, των συνεργιών, των δικτύων σας. Είναι οι συμβολισμοί, η ταυτότητα, η αγορά σας, είναι το brand σας. Ποιος θα εγκατέλειπε ή θα δολοφονούσε ένα τέτοιο brand; Οι δύο ακτές μπορούν να δώσουν και να πάρουν πάρα πολλά η μία από την άλλη.
Η Ιόνια Συνδιάσκεψη θα σχεδιάσει μια πολιτική μεταφορών, συγκοινωνιών, συνδέσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ιονίου. Επικοινωνούσαν επί χιλιετίες και δημιούργησαν ένα μεγάλο πολιτισμό.
Το Ιόνιο όμως αποτελεί χώρο διέλευσης μεγάλων διεθνών ευρωπαϊκών αξόνων. Η επέκταση ενός σύγχρονου οδικού και σιδηροδρομικού άξονα από το Bari και το Brindisi έως το Otrando θα περιόριζε σε ελάχιστες ώρες τον θαλασσόδρομο Otrando – Κέρκυρα – Ηγουμενίτσα και θα αναβάθμιζε πανευρωπαϊκά το ρόλο της Εγνατίας.
Αυτού του τύπου τις πολιτικές εφαρμόζουν στις γειτνιάζουσες περιφέρειες τους οι Γάλλοι με τους Γερμανούς, οι Γάλλοι με τους Άγγλους, οι Ιταλοί με τους Σλοβένους. Γιατί να μην το κάνουν οι Έλληνες και οι Ιταλοί; Αυτός ο ορίζοντας έχει πολλούς υποστηρικτές και συνομιλητές στην δυτική πλευρά. Αυτό που απουσιάζει είναι το υποκείμενο, ο συνομιλητής, ο πρωταγωνιστής στην εδώ πλευρά. Μπορείτε να γίνετε εσείς οι πρωταγωνιστές.

1. Απόσπασμα της ομιλίας στο Επιμελητήριο Κερκύρας 13.12.10
2. «Για την τυπικότητα των προϊόντων» στη 5η έκδοση του «Αγροφιλία», Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Εκδόσεις Στράβων
3. Στο «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη», Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Εκδόσεις Στράβων
4. ο.π.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Είναι ένα πολιτικό κείμενο αλήθειας σε μια περίοδο συνεχούς απόπειρας επιβολής του καθεστωτικού λόγου, καταστροφής των λέξεων ,ολοκληρωτισμού δηλαδή.

ΑΚΕΦΑΛΗ ΧΩΡΑ Μόνο μια Κυβέρνηση Τεχνοκρατών μπορεί να απαιτήσει ένα Ευρωπαϊκό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας στην Κέρκυρα 13.12.10
ΑΚΕΦΑΛΗ ΧΩΡΑ
Μόνο μια Κυβέρνηση Τεχνοκρατών μπορεί να απαιτήσει
ένα Ευρωπαϊκό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα

Από το 1985 ή έστω το 1990 με το τέλος του διπολισμού η Ελλάδα ανακτώντας την κεντρικότητα της, την ευτοπία της, μπορούσε να αναδειχθεί παγκοσμίως σε πρότυπο ευημερίας και ανάπτυξης. Οι αλλαγές που έγιναν και γίνονται είναι ιστορικού τύπου και πολύ ευνοϊκές για εμάς. Ο επίσημος πολιτικός κόσμος παρουσιάστηκε ανεπαρκής να τις κατανοήσει και να προετοιμάσει γι αυτές όλο το σύστημα – Ελλάδα.
Έτσι χάθηκαν όλα τα ραντεβού του 1989 – 90, του 2004, του 2010 που θα μας επέτρεπαν να καλύψουμε ιστορικές καθυστερήσεις και γεωπολιτικές αδικίες. Αντί για την κορυφή η χώρα βρέθηκε στη σημερινή κατάσταση. Η Ελλάδα του 2010 έπρεπε να δανείζει αντί να δανείζεται. Δυστυχώς την πλέον ευνοϊκή, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, ιστορική περίοδο η χώρα βρέθηκε και βρίσκεται ΑΚΕΦΑΛΗ. Επιβλήθηκε εξωθεσμικά η κακιστοκρατία. Οι συλλαβίζοντες εκπρόσωποι.
Ακόμη όμως και την ώρα της αποκάλυψης της αλήθειας, του ότι δηλαδή το πρότυπο της μεταπολίτευσης ήταν γυμνό - οικονομία πήλινων ποδιών την ονόμασα το 1985 – είχαμε την επίδειξη μιας υψηλού επιπέδου ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού από την μεριά των ενόχων. Του λεγόμενου πολιτικού κόσμου. Λέω «λεγόμενου» γιατί δεν θέλω να προσβάλω την έννοια της πολιτικής.
Μια πανεπιστημιακή έρευνα μπορεί να μελετήσει την ανεύθυνη στάση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, την περίοδο αυτή. Υπάρχουν ακόμη και εικόνες αρχηγού, υπεραρχηγού, να επισκέπτεται περιχαρής την καιόμενη Ολυμπία. Με την ευκαιρία αυτή ήθελα να πω το εξής : σε μια κυρίαρχη χώρα ο λαός οφείλει να γνωρίζει ποιος έκαψε την Ολυμπία και την Αθήνα. Εμείς ακόμη δεν γνωρίζουμε. Πάντως δεν ήταν τα στοιχεία της φύσης ή θεϊκοί τιμωροί. Νομίζω ότι θέλουν να το γνωρίζουν και όλοι οι φιλέλληνες του πλανήτη, που είναι πολλοί.
Η εδώ κρίση, η υπερχρέωση της χώρας έχει τα δικά της χαρακτηριστικά που την διαφοροποιούν σε σχέση με τις άλλες χώρες.
Η υπερχρέωση είναι προϊόν της ανικανότητας και της διαφθοράς του παλιού πολιτικού προσωπικού. Κατά τη γνώμη μου το πρώτο, η ανικανότητα τους, τροφοδοτεί το δεύτερο, την διαφθορά.
Υπάρχει όμως και η άλλη διάσταση. Η εξωτερική τοκογλυφία και η εσωτερική κακιστοκρατία και κλεπτοκρατία είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Έτσι, νέοι πολιτικοί πρωταγωνιστές αλλά και η νέα κοινωνία πολιτών νομιμοποιούνται να θέσουν τα εξής ζητήματα προς τις δύο όψεις. Προς μεν την κλεπτοκρατία την επιβολή ενός πολιτικού φόρου. Να επιστρέψουν τα κλοπιμαία όσοι ιδιοποιήθηκαν το δημόσιο χρήμα. Η γεωγραφία αυτής της κάστας1 είναι ορατή. Όσον αφορά την εξωτερική τοκογλυφία απαιτείται ανάλογη αντιμετώπιση της. Η άγρια τοκογλυφία, η πλέον άγρια μορφή του χρηματιστικού κεφαλαίου δεν είναι καν καπιταλισμός. Πολύ περισσότερο δεν χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό του Ρήνου. Νέοι πολιτικοί πρωταγωνιστές οφείλουν να το πουν στην Κυρία Μέρκελ. Δυστυχώς η χώρα είναι ακέφαλη και βρίσκεται με μια ένοχη, εκτός από ανεπαρκή λεγόμενη ή παρουσιαζόμενη ως τέτοια πολιτική εκπροσώπηση.
Η άποψη μου είναι ότι η κρίση της χώρας είναι κρίση, κύρια, πολιτικής ηγεσίας. Αν λυθεί αυτό μπορεί εύκολα να ανακτηθεί μια δυναμική σχέση με την ιστορία και την γεωγραφία, οι οποίες είναι πολύ ευνοϊκές για την Ελλάδα σήμερα.
Όσον αφορά την πρόταση για το Ευρωομόλογο. Τόσο ο Ντελόρ αλλά και ο Ιταλός υπουργός Τρεμόντι το πρότειναν και το υποστήριξαν εδώ και χρόνια. Εδώ το ένοχο δίδυμο Σημίτη – υιού Παπανδρέου είπαν στους Έλληνες ότι είναι πολύ in να είναι τζογαδόροι στο Χρηματιστήριο. Ανέβασαν τη σημαία του Golden Socialism. Σημαία Παναμά την αποκάλεσα λίγο πριν αποχωρήσω από αυτή την παρακμιακή και αλλοτριωτική δομή, το ΚΚΚΑΣΟΡ2. Το στίγμα είναι η Σοφοκλέους.
Εκτός όμως από το ευρωομόλογο μια υπεύθυνη Ευρωπαϊκή πολιτική για το καλό της ίδιας της Ευρώπης, θα σχεδίαζε τη μεταφορά Ευρωπαϊκών πόρων στις προβληματικές χώρες με στόχο την τροφοδότηση της μηχανής της ανάπτυξης σε κάθε μία από αυτές. Χωρίς αύξηση του ΑΕΠ δεν μπορούν να ανταποκριθούν οι χώρες αυτές στις λογικές, πόσο μάλλον στις παράλογες τοκογλυφικές ληστρικές απαιτήσεις.
Μια νέα, απελευθερωμένη από ενοχές, Ελληνική εκπροσώπηση μπορεί να το θέσει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και να έχει συνομιλητές. Μια άλλη υπεύθυνη, ώριμη, σοβαρή ηγεσία μπορεί να κάνει πολλούς αξιοπρεπείς, έξυπνους, αποφασιστικούς και πολυδιάστατους χειρισμούς.
Μπορεί όμως να τεθεί το εξής ζήτημα από την πλευρά της Ε.Ε. Τις τελευταίες δεκαετίες σας δόθηκαν πολλοί πόροι και δεν αξιοποιήθηκαν δομικά, παραγωγικά. Αυτή ήταν, ως γνωστόν, η δική μου κριτική εδώ και 30 χρόνια και η προβολή αυτού του ζητήματος είναι ορθή. Γι αυτό το λόγο πιστεύω ότι ένα συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα κατανεμημένο περιφερειακά που θα χρηματοδοτηθεί από Ευρωπαϊκούς πόρους μπορεί στη σημερινή συγκυρία να το διεκδικήσει και να το διαχειριστεί μόνο μια κυβέρνηση Τεχνοκρατών. Ο υπαρκτός πολιτικός κόσμος στερείται νομιμοποίησης, καλής μαρτυρίας, γιατί είναι η κύρια πηγή, ο κύριος φορέας της διαφθοράς που κατασπατάλησε τους Ευρωπαϊκούς πόρους.
Διαμόρφωσαν όχι μια παραγωγική οικονομία αλλά μια οικονομία πληρωμής χρεών. Όλο το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα – δεξιό και αριστερό - ενσωματώθηκε στις πολιτικές του χρηματιστικού κεφαλαίου γιατί ποτέ δεν έβαλε το ζήτημα του Made in Greece.
Αντιστάθηκα πολύ σε αυτή την εξέλιξη αλλά ήμουν μόνος, πολύ μόνος. Δεν νομίζω να υπήρξε πανευρωπαϊκά ένα πολιτικό πρόσωπο που να είδε τις προβλέψεις του να επαληθεύονται, όπως εγώ. Δεν είναι μόνο η ομιλία μου το 1996 που έγινε τελευταία γνωστή, ειδικά στους νέους, μέσω του διαδικτύου. Είναι ένα αυτόχθονο σύστημα ιδεών, προτάσεων, πράξης, μια στρατηγική που πρόβαλα επί δεκαετίες και σήμερα αποτελούν την κινητήρια ενέργεια για το μέλλον.
Πάντοτε η ιστορία και η πολιτική επιστρέφουν με ιδέες που δικαιώθηκαν, που βγήκαν νικήτριες.


1. «Το χρέος να το πληρώσει η κάστα», Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Εφημερίδα Επενδυτής Δεκέμβριος 2009 και στο www.polis-agora.blogspot.com
2. “Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ – Εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος», Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Εκδόσεις Στράβων

8η ΧΙΛΙΑΔΑ – ΠΕΜΠΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ
Αγροτική Αναγέννηση – Νέα Αγροτικότητα

Ένα βιβλίο που τροφοδότησε την αγάπη προς την ύπαιθρο.

Ένα βιβλίο που δημιούργησε πολλές νέες επιχειρήσεις σε όλους τους Ελληνικούς Τόπους.

Ένα βιβλίο που σας κάνει Καλλιεργητές και Καλλιεργημένους κατά τον Ησίοδο.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΡΑΒΩΝ

ΕΝΑ ΝΕΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ-Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010 ώρα 19.00
Αίθουσα Επιμελητηρίου Κέρκυρας
ΕΝΑ ΝΕΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ-Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΜΑΙΟΣ 2011: ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Από την πορεία του Έσλινγκεν τον Μάιο του 2010



ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης
Με θέμα «το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό ζήτημα – η παρουσία του στους διεθνείς θεσμούς»
ΜΑΙΟΣ 2011: ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ
ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Βρισκόμαστε σε ένα αποφασιστικό σημείο της μεγάλης διαδρομής του αγώνα μας, του διμέτωπου αγώνα μας. Κανείς δεν πίστευε ότι θα φτάναμε εδώ. Πετύχαμε μεγάλες νίκες στο διεθνές επίπεδο. Υπήρξε συμβολή των Ελλαδιτών Ποντίων σε αυτές τις νίκες; Καμμία. Όσοι το υποστηρίζουν είναι κοινοί απατεώνες. Η μόνη άξια λόγου συμβολή είναι αυτή της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, είτε υπό την προεδρεία του Π. Ακριτίδη, είτε του Κ. Γαβρίδη, είτε αυτή του Κ. Αποστολίδη Αυτή είναι η αλήθεια. Θα ήταν περισσότερες, μεγαλύτερες αν δεν μας υπονόμευαν στο εσωτερικό της χώρας. Η υπονόμευση εκδηλώθηκε από ένα μίγμα κρατισμού, κομματοκρατίας, διαφθοράς, παρακράτους και Ποντίων Καπό. Οφείλω να ομολογήσω ότι τις υπονομεύσεις και τις επιθέσεις από το εξωποντιακό περιβάλλον, από συγκεκριμένους κύκλους και πολιτικά πρόσωπα, τις περίμενα. Εκδηλώθηκαν υπόγεια ακόμα και την ημέρα της ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο για την 19η Μαΐου, τον Φεβρουάριο του 1994. Δεν περίμενα όμως ότι θα είχαν μια τόσο ανήθικη στάση οι Πόντιοι λεγόμενοι πολιτικοί – βουλευτές. Ούτε μια τόσο δουλική στάση οι ομοσπονδίες. Ούτε ότι θα είχαμε Ποντίους σε ρόλο Καπό. Πρόκειται για ένα θλιβερό και σκοτεινό κεφάλαιο της σύγχρονης ποντιακής ιστορίας. αυτό το μίγμα, αυτές οι δυνάμεις ηττήθηκαν και αντιμετωπίζουν την περιφρόνηση μας. Κανείς μα κανείς δεν αντέδρασε στις προσβολές της 19ης Μαΐου. Μόνο η δημόσια ειλικρινής συγγνώμη μπορεί ίσως να τους σώσει. Ο ποντιακός χώρος χρειάζεται την κάθαρση, ένα ηθικό άλμα, μια ηθική αναγέννηση, όπως όλη η Ελλάδα. Η πολιτική παθολογία της μεταπολίτευσης δηλητηρίασε δυστυχώς και τους Ποντίους. Το μέλλον όμως ανήκει σε εμάς. Υπάρχει η σοφία των επιτυχιών και των παθημάτων. «Παθάνετεν μαθάνετεν», έλεγαν οι πρόγονοι μας.
Το 2011, ο Μάιος του 2011 θα είναι η μεγάλη αρχή ενός νέου κύκλου αγώνων. Τόσο οι εχθροί όσο και οι φίλοι ή οι άσπονδοι φίλοι μας, θα κατανοήσουν καλά πλέον το τι σήμαινε η φράση μου «η επιστροφή των Ποντίων στη ιστορία και τη γεωγραφία», στο δεύτερο – το μόνο υγιές μαζί με το προπαρασκευαστικό πρώτο – Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντίων τον Αύγουστο του 1988.
Οι κεντρικές συγκεντρώσεις και πορείες στη Μόσχα, τη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον, την Αυστραλία, στην Ευρώπη, την Γεμανία, την Λευκωσία στη γραμμή του Αττίλα, την Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, θα αποτελέσουν εκφράσεις αυτής της επιστροφής αλλά και της αποφασιστικότητας των Ποντίων να πορευτούν πλέον χωρίς ταπεινωτικές εξαρτήσεις και με ένα υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Χωρίς κρατικοκομματικές πατερίτσες που τους καθιστούν ανάπηρους και δούλους.
Στόχος μας να κάνουμε την 19η Μαΐου συμβολισμό ζωής για όλη την Ευρώπη, τη Μικρά Ασία, την Οικουμένη. Η 19η Μαΐου συμβολίζει την νίκη της ζωής, της ιδεολογίας της ζωής, επί του θανάτου. Γι αυτό την πρότεινα ως ημέρα μνήμης.
Το μεγάλο μας σύνθημα σε όλες τις συγκεντρώσεις, το ανθρωπιστικό μας αίτημα, θα είναι η καθιέρωση της ως Ευρωπαϊκής και Διεθνούς ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Αυτό ήταν το σύνθημα στη μεγάλη διαδήλωση του Έσλινγκεν της Βάδης Βιττεμβέργης τον Μάιο του 2010. Είχαν την αλληλεγγύη όλων των Γερμανών πολιτών. Άργησαν να το κάνουν αλλά το έκαναν.
Ειδικά όμως εδώ στη Θεσσαλονίκη, ένας ποδηλατόδρομος, μια ποδηλατοδρομία της ζωής, των νέων γενεών των Ποντίων, την 19η Μαίου 2011, από το μνημείο του Χορτιάτη έως το μνημείο της Αγίας Σοφίας, μπορεί να εκφράσει ένα νέο ανθρωπιστικό ορίζοντα αλλά και το αντιρατσιστικό πνεύμα των κατοίκων της Θεσσαλονίκης. Αυτών που γνώρισαν και τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό. Οι ποδηλάτες αυτοί θα κάνουν μια στάση στο κολλέγιο Ανατόλια για να τιμήσουν τη μνήμη του Συμεών Ανανιάδη και των καθηγητών του κολλεγίου που γνώρισαν στην Μερζιφούντα την κεμαλική βία.
Ο μεγάλος συμβολισμός, το μεγάλο σήμα των συγκεντρώσεων του Μαΐου 2011, θα είναι η χαρακτηριστική ποντιακή ποδιά της πόντιας μάνας, συζύγου, αδελφής, γιαγιάς. Αυτή που υπέστη κύρια την γενοκτονία. Η χαρακτηριστική ποντιακή Φοτά με τα χαρακτηριστικά χρώματα. Όπως είναι τα χρώματα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Τραπεζούντας. Της Trabzon Spor.
Η Φοτά, οι χιλιάδες διαδηλώτριες και διαδηλωτές που θα την ανεμίζουν στις πλατείες του πλανήτη Γη, είναι η έκφραση της ενότητας μας, της ζωής, της ευγενούς θέλησης μας να επιστρέψουμε στην ιστορία και γεωγραφία ως ανθρωπιστές, ως φιλάνθρωποι, ως ειρηνιστές, ως καλλιεργητές, δημιουργοί και μάστορες.



ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΟΥΝ ΟΣΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΥΓΧΥΣΗ

Όσοι όχι μόνο δεν κατανοούν, δεν αναγνωρίζουν αλλά και δεν αναδεικνύουν αναλυτικά, επιστημονικά και κυρίως πολιτικά την ιδιαιτερότητα, την βαρύτητα, την κεντρικότητα της νέας ποντιακής υπόθεσης – αυτό που ονόμασα «το Ποντιακό ζήτημα σήμερα» – σημαίνει ότι δεν έχουν διδαχθεί και δεν θέλουν να διδαχθούν τίποτε από το παρελθόν, το 1922, την ήττα του ’22. Σημαίνει επίσης ότι στερούνται της επιστημονικής, της διανοητικής επάρκειας αλλά και της πολιτικής ικανότητας να κατανοήσουν τα σύγχρονα πεδία και τους δρόμους της απελευθέρωσης όλων των αυτοχθόνων λαών της Μικράς Ασίας και όλων των ομάδων του Ελληνισμού. Τα παράλληλα πεδία και τα ενωτικά πεδία. Τους παράλληλους δρόμους και τους ενωτικούς δρόμους. Πεδία αγώνα και όχι πεδία αδράνειας.
Γι αυτό το λόγο αυτά τα πρόσωπα πρέπει να απομονωθούν. Γιατί προκαλούν σύγχυση. Γιατί επιπλέον και με ένα τρόπο που προκαλεί ερωτηματικά, επιμένουν στη σύγχυση όταν η ιστορική εξέλιξη τους διαψεύδει.
Το ανώτερο πεδίο της ενότητας είναι το αίτημα για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Του Κεμάλ, του κοινού μας εγκληματία. Εκεί κρίνεται η ενότητα, η καθαρότητα, η ελληνικότητα των προθέσεων.
Εκτός από το πεδίο της άγνοιας, της ημιμάθειας, της αμάθειας, της εξάρτησης και της σύγχυσης, υπάρχει ακόμη ένα στο οποίο οφείλω να αναφερθώ. Ματαιοπονούν όσοι θεσμικοί και εξωθεσμικοί επιδιώκουν με αδιαφανείς τρόπους να επαναφέρουν τους συλλόγους των προσφύγων και ειδικά των Ποντίων, στις αραχνιασμένες αίθουσες, την ταπεινωμένη, φθηνή, πελατειακή πολιτική λεία, τις φτηνιάρικες κρατικές προπαγανδιστικές εκδόσεις, τις πολιτικάντικες κορώνες διαχείρισης του πόνου των προσφύγων και την ανωνυμία που συνάντησα όταν ξεκίνησα αυτό τον τιτάνιο αγώνα. Δεν θα επιστρέψουν στην πριν το 1985 εποχή.
Θα ήθελα να ζούσε ένας μεγάλος γλύπτης, ένας μεγάλος Έλληνας, ένας συναθλητής μου, που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς, ο Βάσος Καπάνταης από την Πέργαμο. Όπως και ο φωτογράφος της τελευταίας άλωσης της πόλης, ο Δημήτρης Καλούμενος. Να έβλεπαν πού έφτασε αυτός ο αγώνας. Μια μέρα οφείλω να γράψω γι αυτά, γι αυτούς, ώστε ο αγώνας μας να κινείται στο φως και να μην σκεπάζεται από το σκότος. Τις δυνάμεις του σκότους.

Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη :
www.Polis-agora.blogspot.com

ΕΝΑ ΝΕΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ-Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010 ώρα 19.00
Αίθουσα Επιμελητηρίου Κέρκυρας
ΕΝΑ ΝΕΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ-Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Η παρουσία του στούς Διεθνείς Θεσμούς

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010.Ώρα 19.30
Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης
Δ/ση Λεωφόρος Νίκης 13
Κατά την ομιλία θα παρουσιασθούν οι προσπάθειες Διεθνοποίησης του Ποντιακού που περιλαμβάνονται στα δύο Ξενόγλωσσα βιβλία του Συγγραφέα.

Το τέλος των μεταπολιτευτικών κομμάτων – για μια νέα πολιτική και αναπτυξιακή παιδεία

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας στο Χολαργό στην εκδήλωση με θέμα:
Το τέλος των μεταπολιτευτικών κομμάτων – για μια νέα πολιτική και αναπτυξιακή παιδεία

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η κινητικότητα που παρατηρείται στην κοινωνία με την δημιουργία Επιτροπών Ελεύθερων Πολιτών όπως η δική σας. Ελεύθερων από κομματικούς και παρακομματικούς μηχανισμούς και δεσμά.
Αντιπροσωπεύουν μια νέα κοινωνία πολιτών η οποία θέλει να κάνει πολιτική, να κάνει τους λογαριασμούς της με την ιστορία, να μετρηθεί, να δεσμευθεί για ένα άλλο μέλλον της χώρας από αυτό που εφάρμοσαν και προδιαγράφουν η κακιστοκρατία και η κλεπτοκρατία. Τα ιστορικά υποπροϊόντα της μεταπολίτευσης ή τα πτώματα της μεταπολίτευσης.
Ακόμη και τα μικρά λεγόμενα κόμματα της μεταπολίτευσης (όλα είναι μικρά) δεν μπορούν να συλλέξουν την αγωνία των πολιτών για το μέλλον του τόπου και την διάθεση τους για ένταξη σε ένα νέο ιστορικό σχέδιο. Η ελκτικότητα τους είναι ανύπαρκτη. Γιατί στερούνται μιας αναλυτικής ερμηνείας, σύγχρονης θεωρίας, στερούνται σχεδίου και πολιτικής διήγησης που μεταβάλλεται σε πολιτική δράση, σε πρόβλεψη, σε φαντασία, σε μύθο, σε πάθος.
Αυτό το κενό καλύπτουν οι νέες επιτροπές πολιτών στους δήμους της Αττικής και σε άλλους δήμους της χώρας. Αυτές οι μορφές παρατηρούνται πάντοτε σε χώρες που βρίσκονται σε μετάβαση από το παλιό, το αποτυχημένο, το ένοχο, στο νέο και σταδιακά παίρνουν πολιτικές μορφές.
Πιστεύω ότι αυτές οι ομάδες μπορούν να διδαχθούν πολλά από τις μορφές που πήραν ανάλογα κινήματα ενάντια στον ολοκληρωτισμό, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Γιατί οι μορφές εξουσίας και παραεξουσίας στην Ελλάδα έχουν ολοκληρωτικά καθεστωτικά χαρακτηριστικά. Είναι η πρώτη ολοκληρωτική και χρεοκοπημένη ολιγαρχία της Ευρώπης. Το έδειξαν τα αποτελέσματα των εκλογών. Μπορείτε να συμβουλευτείτε το τελευταίο μου βιβλία γι αυτά τα φαινόμενα*.
Μπορείτε επίσης να διδαχθείτε πολλά από τα κινήματα για την Ελεύθερη Δημοκρατική Πληροφόρηση και τα κινήματα Αντιδιαφθοράς. Εκεί που η Τηλεκρατία, τα Λόμπυ, η Κλεπτοκρατία και η Κακιστοκρατία κατάργησαν τη Δημοκρατία. Δυστυχώς στον τόπο μας έχουμε το πλέον ΑΚΡΑΙΟ και προχωρημένο παράδειγμα αυτού του εκφυλισμένου προτύπου. Οι σχολές πολιτικών επιστημών, οικονομικών επιστημών, νομικών επιστημών και κοινωνιολογίας θα μπορούσαν , αν είχαν την επάρκεια, την γνώση, την αυτονομία, την ελευθερία, το ήθος, να παράγουν ένα τεράστιο διανοητικό και επιστημονικό έργο.
Στη μεταβατική διαδικασία εμπλουτισμού και παραγωγής μιας νέας πολιτικής και αναπτυξιακής παιδείας, νέων λέξεων, νέων σχημάτων, νέας αισθητικής αλλά και συντονισμού και ενοποίησης των δράσεων σας, μπορείτε να αναπτύξετε κοινές εκστρατείες. Τα πεδία πρωτοβουλιών σας είναι πολλά. Ένα είναι αυτό ενός Κινήματος Αντιδιαφθοράς. Το πρώτο βήμα θα ήταν η απαίτηση για την επιστροφή των χρημάτων που προκαταβλήθηκαν στο ΚΚΚΑΣΟΡ και τη ΝΔ την PEPSI και την COLA μέχρι το 2018 από τον δημόσιο προϋπολογισμό. Το σύνθημα μπορεί να είναι ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. Ούτε οι χειρότερες ολιγαρχίες και οι ολοκληρωτισμοί αλλά ούτε οι Οθωμανοί Πασάδες και οι Βενετσιάνοι ή Φράγκοι Κόντηδες έδειξαν τόσο κυνισμό και θράσος όσο οι golden Μπέηδες της κομματοκρατίας χωρίς αρχηγούς και χωρίς κόμματα. Υποτίθεται ότι παίρνουν χρήματα από το δημόσιο προϋπολογισμό για να παράγουν πολιτική. Αυτοί όμως δεν παράγουν τίποτα. Ταυτόχρονα ληστεύουν ακόμη και τις συντάξεις των 600 ευρώ. Ως παραγωγή πολιτικής προβαίνουν σε μια μεγάλη κλοπή και εκφυλισμό μιας διανοητικής παραγωγής και ενός ιστορικού σχεδίου που παρήγαγα χρόνια. Το μόνο σχέδιο που υπήρξε - υπάρχει και δικαιώθηκε ιστορικά. Αντιθέτως παράγουν αντιεκπαίδευση με τα λόγια και το παράδειγμα τους, το αντιπαράδειγμα τους. Έτσι στο τέλος του πάρτι – στο μεγάλο φαγοπότι – λένε «τα φάγαμε μαζί». Ως πολιτική νομιμοποίηση ανακαλύπτουν στα εξήντα και εβδομήντα τους, συλλαβίζοντας, τη λέξη Πατρίδα και τη λέξη Ελλάδα. Το ανώτερο επίπεδο της χυδαιότητας και του λούμπεν, του υπόκοσμου δηλαδή.
Επί δεκαετίες όταν κρίνονταν η πορεία του Έθνους, της χώρας, είπαν πρώτα ο εαυτός μας, η οικογένεια, η παρέα μας, η κάστα. Δεν είπαν πρώτα η χώρα, πρώτα η Ελλάδα. Δεν είπαν country first. Τώρα είναι πολύ αργά γι αυτούς.


* «Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΣΟΡ – Ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος» Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Εκδόσεις Στράβων, Αθήνα 2009

Χολαργός, 30 Νοεμβρίου 2010.


Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη