ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ – ΟΤΣΑΛΑΝ

ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ – ΟΤΣΑΛΑΝ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*

Στην Καλόλυμνο αυτό είναι το Ελληνικό όνομα του Ίμραλι δεν είναι μόνο φυλακισμένος εδώ και δώδεκα χρόνια ο νόμιμος εκπρόσωπος ενός αυτόχθονος ιστορικού λαού ο Αμπτουλάχ Οτσαλάν. Είναι φυλακισμένη η Δημοκρατία και η Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Όπως ήταν φυλακισμένες στο νησί Ρόμπεν της Ρατσιστικής Νότιας Αφρικής με τον Νέλσον Μαντέλα.

Είναι ο Οτσαλάν και το Κουρδικό κίνημα που τροφοδότησε διαδικασίες εκδημοκρατισμού και εξανθρωπισμού στην Μικρά Ασία.

Η απάντηση σ’ αυτό το αίτημα ήταν μια νέα γενοκτονία αυτής των Κούρδων.

Γι’ αυτό το νέο έγκλημα οι Τουρκικές Στρατιωτικές, Πολιτικές ηγεσίες είναι ένοχες και πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Ποινικό Διακαστήριο της Χάγης. Χρόνια πρίν η τότε Πρόεδρος του Δικαστηρίου Κάρλα Ντέλ Πόντε δήλωσε ότι ήρθε η σειρά τους. Αυτό αργότερα αποσιωπήθηκε για λόγους συμφερόντων. Είχαμε την κλασική πολιτική συντήρησης και ανοχής του Τουρκικού σφαγείου που είχε ως πρώτη ηθική και πολιτική κατήγορο την Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Στην Ελλάδα το όνομα Κούρδοι, Κουρδία και Οτσαλάν είναι απαγορευμένο μετά το έγκλημα του 1999. Οι Κούρδοι αγωνιστές αντιμετωπίζουν σήμερα πολλά εμπόδια και ταπεινώσεις από την ανώμαλη συνεργασία Άγκυρας – Αθήνας (μη Αθήνας για να μην προσβάλω το όνομα της Αθήνας).

Η λεγόμενη αριστερά επίσημη και ανεπίσημη αγνοεί επίσης τόσο την Καλόλυμνο του 1915 –1922 όσο και το Ίμραλι του 1999 – 2011.

Το 1915 – 1922 εξοντώθηκαν όλοι οι Έλληνες κατοικοί της, λίγοι επέζησαν.

Αναπτύσσεται Διεθνώς μια εκστρατεία αληλλεγγύης για την απελευθέρωση του Αμπτουλάχ Οτσαλάν. Πρωταγωνιστούν σ’ αυτήν ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Νοτιοαφρικανός Επίσκοπος Έντμουντ Τούτου. Ότι καλύτερο έχει ο σύγχρονος Ανθρωπισμός και Διεθνισμός. Την δεκαετία του 80’ αρχές του 90’ είμασταν μόνο τέσσερες – πέντε άνθρωποι στην Ευρώπη. Τώρα είμαστε πολλοί.

Υπάρχουν δύο συμβολικές ημερομηνίες. Η μία είναι η 9^η Αυγούστου, ημέρα των Αυτόχθονων Λαών Παγκοσμίως. Οι Κούρδοι είναι αυτόχθονες. Οι Τούρκοι δεν είναι. Μιλώ στο τελευταίο μου βιβλίο για αυτό. Η άλλη είναι η 15^η Αυγούστου. Είναι η ημέρα του Αύγουστου του 1984 κατά την οποία λίγοι νέοι άνθρωποι επετέθηκαν στα Τουρκικά SS αρχίζοντας ένα κίνημα που αλλάζει την Πολιτική, την Οικονομική Γεωγραφία και Θεσμική Αρχιτεκτονική της Μικράς Ασίας.

Είτε την 9^η Αυγούστου, είτε την 15^η Αυγούστου μπορούμε άνθρωποι που θεωρούν την φυλακή του Ίμραλι ντροπή της Οικουμένης να πολιορκήσουμε με ιστιοφόρα αυτό το νησί στο κέντρο του Μαρμαρά που μεταβλήθηκε σε τόπο θανάτου. Η ιστορία της περιοχής μας είναι πλούσια σε σύμβολα που αποτελούν ταυτόχρονα συμβολισμούς για όλη την Οικουμένη. Η εκστρατεία μπορεί να ονομασθεί «Αργοναύτες για την Απελευθέρωση του ΠρομηΘέα Δεσμώτη».

Να συναντηθούν στην Προποντίδα Ιστιοφόρα που θα έρθουν από τον Εύξεινο, Βουλγαρία – Ρωσία – Ουκρανία μέσω του Βοσπόρου και αυτά που θα έρθουν από το Αιγαίο μέσω του Ελλησπόντου. Μπορούν να συμμετάσχουν και Κούρδοι, Άραβες, Λαζοί, Πόντιοι, Τούρκοι από την Κωνσταντινούπολη.

Νομίζω όμως ότι είναι όχι μόνον ώριμοι οι καιροί, αλλά είναι πλέον επίκαιρη, αναγκαία η αλληλεγγύη σε πρωτοβουλίες αυτού του τύπου εκπροσώπων όλων των Εκκλησιών και Θρησκειών που έχουν έδρα την Κωνσταντινούπολη. Ορθοδόξων – Καθολικών – Εβραίων – Σουνιτών – Σιιτών - Αλεβήδων. Είναι μια περίοδος ιδιαίτερα κρίσιμη και απαιτητική για το Τουρκικό Ισλάμ ώστε όχι μόνο να απαλλαγεί από τις ενοχές και τα εγκλήματα του παρελθόντος αλλά να πάψει να τα επαναλαμβάνει χειραγωγούμενο πολιτικά.

Αυτός είναι ένας ορίζοντας ειρηνικής συμβίωσης και αλληλοσεβασμού ανάμεσα στους ανθρώπους ανεξαρτήτως Θρησκείας και Εθνικότητας.

Στην Καλόλυμνο, το Ίμραλι κρίνονται στην πράξη αυτές οι αξίες.

Με τον Οτσαλάν Δεσμώτη στο Ίμραλι δεν μπορεί να υπάρξει λύση της χρόνιας Τουρκικής παθολογίας, του Τουρκικού προβλήματος.

Δυστυχώς δεν υπάρχει Θεσμική Ελληνική ηγετική ομάδα να το καταστήσει αυτό κατανοητό στις Βρυξέλες και την Οικουμένη. Είναι όμως ελπιδοφόρο, ευχάριστο για να βγούμε από το μολυσμένο νέφος της υποκρισίας, του ψέματος, της ανοχής, του ευτελισμού που νέοι σκηνοθέτες ενδιαφέρονται να ανεβάσουν τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου προσαρμοσμένο στον Οτσαλάν Δεσμώτη. Ήρθε ο χρόνος να επιστρέψει το θέατρο στην Μικρά Ασία. Στα κατεστραμμένα, άδεια και θαμμένα στην γη θέατρα της.

* Από συνέντευξη του σε Ρ/Σ

Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη polis-agora.blogspot.com

ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ Τέλος της Ελλαδοφαγίας - Στο Καλάθι των Αχρήστων της Ιστορίας

ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Τέλος της Ελλαδοφαγίας - Στο Καλάθι των Αχρήστων της Ιστορίας

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Παρ’ όλο που οι επί δεκαετίες εφαρμοζόμενες πολιτικές οδηγούσαν την χώρα στο μάτι του Χρηματιστικού Κυκλώνα, αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν υπήρχε την κρίσιμη περίοδο το αναγκαίο – όχι το υψηλό – επίπεδο ευθύνης από την μεριά των Πνευματικών, Πολιτικών, Οικονομικών Ελίτ της χώρας. Απλά γιατί η χώρα την περίοδο αυτή βρέθηκε χωρίς Ελίτ. Χωρίς ανθρώπους ευθύνης, ανθρώπους του Κράτους και του Έθνους. Όταν το σπίτι μας καίγονταν κυριολεκτικά, όχι μόνον δημοσιονομικά, καίγονταν ταυτόχρονα, προσχεδιασμένα η Αθήνα και η Ολυμπία, στο πολιτικό επίπεδο επεβλήθηκαν κοινοί αλήτες, τυχοδιώκτες. Λόγω βλακείας, λόγω χειραγώγησης, λόγω των υπαρξιακών πλεγμάτων. Η εκφρασθείσα εδώ και χρόνια άποψη μου είναι ότι Επεβλήθηκαν Εξωθεσμικά και Εξωελλαδικά.

Από το 2008 – 2009 η χώρα ήθελε μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων, τεχνοκρατών που θα υπεράσπιζε τα συμφέροντα και την αξιοπρέπεια της. Κατέγραψα τότε τις αντιδράσεις στην πρόταση μου από τους τυχοδιώκτες, αλήτες, από ορισμένες οικονομικές «Ελίτ» και τα ξυπόλυτα τάγματα της Αριστεράς. Ορισμένοι γνωστοί Επιχειρηματίες έλεγαν. «Τώρα είναι η σειρά του Γιωργάκη». Αυτή ήταν η Αμερικάνικη Γραμμή. Όχι η Ελληνική Γραμμή. Ο Καραμανλής λόγω επετηρίδας παρέδιδε. Αυτά όμως είναι ξένα με την Δημοκρατία, την Εθνική και Λαϊκή Κυριαρχία. Ταιριάζουν στους ολοκληρωτικούς και τους δορυφορικούς σχηματισμούς. Κοινώς Μπανανίες. Μάλλον «δημοκρατίες του Λαδιού» που επί πλέον το εξάγουν χύμα.

Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτή η πολιτική περίοδος. Έχει πολλά κοινά με αυτήν του 1967. Απορώ γιατί οι λεγόμενοι Πανεπιστημιακοί δεν έδωσαν διπλωματικές εργασίες και διδακτορικά με αυτό το θέμα στους Φοιτητές τους. Εκεί θα δείτε την στάση των τυχοδιωκτών. Την Πολιτική ως Απάτη - όπως την ονομάζω στο βιβλίο μου - εκείνες τις μέρες του 2008 - 2009.

Είναι γνωστή η Επιστημονική άποψη μου για το Πολιτικό Προσωπικό. Όσοι έχουν μνήμη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γνωρίζουν ότι από την δεκαετία του 70’ η άποψη μου ήταν ότι τους χαρακτηρίζει «η πολιτική και μορφωτική ανεπάρκεια». Μεθοδευμένα όμως και συστηματικά έπεσε πολύ χαμηλά ο πήχης της πολιτικής στην Ελλάδα. Στρατολογήθηκαν από τον Σημίτη «οι Νομάρχες» ένα είδος Παιδομαζώματος στην Περιφέρεια. Από τον Γιωργάκη οι Γλάστρες έως το παιδομάζωμα στην Θράκη, ο κόσμός του θεάματος, της Αρένας, η τηλεκρατία. Για αυτά τα περάσματα μιλώ στο βιβλίο μου.

Επεβλήθη Εξωθεσμικά η Κακιστοκρατία όταν η χώρα ήθελε την Αξιοκρατία, τους Αρίστους. Μνημεία κακιστοκρατίας είναι οι παρουσιαζόμενες ως ηγεσίες στο προσχεδιασμένο Πολιτικό Θεατράκι, τον Μπερντέ. Όχι πολιτικό σύστημα. Αυτό είναι κάτι σοβαρό. Πολιτικό θεατράκι Κομπάρσων, η Pespi η Cola και τα λοιπά. Το «Μικρή Ελλάδα» ήθελε Μικρούς πολιτικούς, Μικρούς ανθρώπους.

Η Πανεπιστημιακή έρευνα θα σας θυμίσει εάν χάσατε την μνήμη σας ποιοι μίλησαν για «Μικρή Ελλάδα».

Συμβαίνει πολλές φορές στην καθημερινή ζωή. Εδώ συμβαίνει και στην Δημόσια. Φοβούμενοι την οργή του Λαού ή την οργή του Θεού – δεν έχουν Θεό – αρνούνται την τελευταία στιγμή «όταν το καράβι…….» τα προνόμια, τα Λούσα. Παραδίδουν τα αυτοκίνητα. Άλλοι δημόσια Φαρισαϊκά, άλλοι ποιο Χριστιανικά ή Βουδιστικά. Το θέαμα είναι Παρακμιακό, Κωμικό. Αυτό που υποδηλώνει όμως είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με δημόσιους άνδρες, δημόσια πρόσωπα, πολιτικά πρόσωπα.

Έχουμε να κάνουμε με χαμηλού επιπέδου υπαρξιακές, υποανάπτυκτες σφαίρες, τυχαίους ανθρώπους.

Η σφαίρα της πολιτικής είναι άλλη και ανώτερη. Πολλές φορές μίλησα για τον Πολιτικό Φόρο που πρέπει να επιβληθεί σε αυτόν τον υποανάπτυκτο, μη παραγωγικό πολιτικό Φεουδαρχισμό της κακιστοκρατικής πολιτικής νομενκλατούρας. Απορώ γιατί δεν τους το επέβαλε η Τρόικα και το Δ.Ν.Τ.. Αυτό όμως κατανοείται με το «Όμοιος….και το Κόρακας Κοράκου …..» Η Κερδοσκοπική συμμαχία και αλληλεγγύη είναι οργανικού τύπου.

Υπάρχει όμως ένα πεδίο της Πολιτικής, της σοβαρής πολιτικής. Θα μπορούσε να το θέσει ένα οποιοδήποτε πολιτικό υποκείμενο ατομικό (Βουλευτής) ή συλλογικό (Κόμμα) στο Κοινοβούλίο αν υπήρχε. Η ένα ώριμο Εναλλακτικό Κίνημα Πλατειών κλπ.. Θα πρότεινε ένα νομοσχέδιο που θα περιορίζει, θα μειώνει δραστικά το κόστος της Πολιτικής στην χώρα. Θα πετάξει αυτό το Λίπος.

Αυτό όμως είναι η αρχή για κάτι βαθύτερο. Το πέταγμα στο καλάθι των αχρήστων της ιστορίας – το χρονοντούλαπο είναι πολυτέλεια – αυτού του Επαρχιώτικου Χολιγουντιανού τύπου μπουλουκιού. Κάτι βαθύτερο πέταγμα της Ελλαδοφαγίας, των Ελλαδοφάγων.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ο ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ Ο ΧΟΡΤΟΝ ΤΟ ΑΝΗΘΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΦΙΛΙΑΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΕΜΑΛΙΚΩΝ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*

Ο ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ Ο ΧΟΡΤΟΝ ΤΟ ΑΝΗΘΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΦΙΛΙΑΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΕΜΑΛΙΚΩΝ

Οι Η.Π.Α. έχουν μια διπλωματική παράδοση Φιλανθρωπίας στην περιοχή της Μικράς Ασίας. Αυτή εκφράσθηκε 90 χρόνια πριν από τους Ε. Μοργκεντάου και Γ. Χόρτον. Η Ρωσία έχει μια αρνητική παράδοση από την οποία οφείλει να απομακρυνθεί. Είναι αυτή που έχει την αφετηρία της στο ανήθικο σύμφωνο Μπολσεβίκων και Κεμαλικών της 16^ης Μαρτίου 1921. Πιστεύω ότι τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στην Ρωσία έχουμε φίλους, συνομιλητές της υπόθεσης μας. Γιατί και οι δύο χώρες παρ’ όλες τις ιδιομορφίες τους είναι πληθυντικές χώρες. Προσωπικά μάλιστα διασκεδάζω αυτήν την ιδιοτροπία της ιστορίας του να μην μπορώ να συμμετάσχω σε μια δημόσια συζήτηση (να μην μπορώ να επισκεφθώ) τις Η.Π.Α. αλλά να μπορώ να ομιλώ στην Μόσχα τον προηγούμενο Μάιο, στο Ροστοβ σε εσάς σήμερα.

Κατά την γνώμη μου μια μεγάλη χώρα που θέλει να παραμείνει μεγάλη πρέπει να είναι μια έξυπνη χώρα. Έτσι δεν θεωρώ έξυπνο να συντηρεί, να ταυτίζεται με το ΤουρκοΙσλαμικό, Τεχνητό ρατσιστικό οικοδόμημα στην Μικρά Ασία.

Οι λαοί της Μικράς Ασίας θέλουν να πάνε μπροστά και όχι να επιστρέψουν έξι αιώνες πίσω. Θέλουν την Δημοκρατία και όχι την εναλλαγή Εθνοκτόνων Σουλτάνων. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την πορεία των ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας προς την Μικρασιατική Πολυκεντρικότητα και Αυθεντικότητα. Γιατί πρόκειται για μια ανάγκη της ιστορίας. Απλά εκτίθεται με την αλληλεγγύη του προς την Κεμαλο Ισλαμική βαρβαρότητα.

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Για τους Έλληνες της Ρωσίας υπάρχει εδώ και καιρό η εξής πρόκληση. Να αποτελέσουν ένα από τα κέντρα του Ποντιακού Ελληνισμού. Πρέπει να σας απασχολεί το εξής ζήτημα. Είστε όπως ήσασταν πριν το 1937; Η όπως ήσασταν πριν το 1917; Τι πρέπει να κάνετε για αυτό; Τον προηγούμενο Μάιο προκάλεσα τους Πόντιους της Γερμανίας με την εξής φράση. Γιατί δεν είσθε ότι η Αρμενική Διασπορά στην Γαλλία για την Αρμένικη υπόθεση. Αυτές οι προκλήσεις αφορούν και εσάς. Που στηρίχθηκε η Ελληνική Ποντιακή Αναγέννηση στον Εύξεινο Πόντο τον 19^ο αιώνα. Στα Φροντιστήρια και στην Νεοκλασική Αναγέννηση των Πόλεων. Από το Ταϊγάνιο την Οδησσό έως το Σοχούμ και την Τραπεζούντα. Η μονοκαλλιέργεια του χορού και η μορφωτική και διανοητική στασιμότητα και επανάληψη δεν εγγυάται μια πορεία Αναγέννησης σήμερα. Πρότεινα στην ομιλία μου προς του ς νέους νέες θεματολογίες, νέες ορολογίες, νέες προσεγγίσεις που μας ωθεί η ιστορία, η γεωγραφία, η πολιτική και η επιστήμη να κάνουμε. Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα, Ποντιακή Ταυτότητα και Ανάπτυξη, Παραγωγική Μνήμη και Παγκοσμιοποίηση, το Τούρκικο πρόβλημα.

Έχετε ανάγκη Αγοράς – Λόγου – Συμποσίων για αυτά τα ζητήματα. Όχι μόνο στην Ρωσία άλλα στην Ελλάδα, την Γερμανία, τις Η.Π.Α..

Θα μείνω σε δύο θέματα:

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ – ΘΡΑΚΙΚΟΣ – ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Το πρώτο θα το επαναφέρω μια και το ανέδειξα από το 1985 και μετά με πολλούς τρόπους. Μιλώ για τον Ελληνικό Δρόμο, για τον Ποντιακό και Θρακικό δρόμο. Ποιος είναι αυτός; Τα τριακόσια χιλιόμετρα οδικού και Σιδηροδρομικού Άξονα Αλεξανδρούπολης – Μπουργκάζ με την μεγαλύτερη γεωοικονομική, γεωπολιτισμική σημασία στον Κόσμο σήμερα. Με την κατασκευή αυτού του οδικού και σιδηροδρομικού Άξονα θα ενώσουμε το Αιγαίο με τον Εύξεινο. Θα συνδεθούμε με την Αναγεννημένη σήμερα Ελληνική Ακτή. Μόνον ένας τυφλός ή ανεύθυνος καριερίστας του Κράτους και της πολιτικής δεν βλέπει ότι στον Βόρειο Ανατολικό Εύξεινο έχουμε μια αυθόρμητη Αναγέννηση της Ελληνικής Ακτής. Μόνο που παραμένει μόνη και αβοήθητη. Δεν το κάνουν τα Κράτη. Ειδικά αυτοί που κατέχουν τους θεσμούς στην Αθήνα. Συνήθως την ονομάζω μη Αθήνα για να μην προσβάλω το όνομα τις Αθήνας. Μπορούν να το κάνουν οι Τοπικές και Περιφερειακές Πολιτικές και Οικονομικές Αντιπροσωπεύσεις. Θυμάμαι κάναμε κάτι πολύ μεγάλο και όμορφο το 1995 με τους Βούλγαρους στο Ορμένιο του Έβρου. Ήταν μια μεγάλη Πολιτική στιγμή. Μπορείτε ως Ομοσπονδία να πρωταγωνηστήσεται σε συμβολικές εκδηλώσεις ανάδειξης αυτού του ιστορικού αιτήματος. Ωρίμασε πλέον η στιγμή για να γίνει. Αυτό φοβάται το ρατσιστικό κατεστημένο της Άγκυρας και ονειρεύεται νέες τοποφαγικές για το ιερό τοπίο της Κωνσταντινούπολης επιθέσεις. Το γνωστό κανάλι.

ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ

Όχι μόνο η ιστορία πάει μπροστά και μας προκαλεί αλλά και η οικονομία. Οι Έλληνες όμως, οι Πόντιοι, το Κράτος, οι Θεσμοί είναι πίσω, πολύ πίσω. Οι Πόντιοι αποτελούν το μεγαλύτερο Δίκτυο που διαθέτει ο Ελληνισμός σε συνθήκες Παγκοσμιοποίησης. Χρόνια έχω μιλήσει για αυτά χωρίς να έχω συνομιλητές. Είχα πολέμιους. Ένα σχέδιο ήταν η νέα Πόλη Ρωμανία. Δέστε όμως την Γούνα της Καστοριάς, τα Ροδάκινα Ημαθίας για να το κατανοήσετε. Οποιαδήποτε άλλη χώρα, Κυβέρνηση θα το είχε προωθήσει. Δεν το κάνουν αυτοί στην Αθήνα λόγω των γνωστών παθολογιών τους που πληρώνει σήμερα ο Ελληνισμός. Οφείλουν να το κάνουν οι Πόντιοι Επιχειρηματίες και όχι μόνον Πόντιοι. Να Θεσμοθετήσουν αυτό το Δίκτυο με το όνομα Ποντιακό Εμπόριο. Η πρώτη ιδρυτική συνδιάσκεψη του μπορεί να γίνει στην Αλεξανδρούπολη ή σε μία από τις πόλεις του Ευξείνου, Νοβοροσίσκ, Ανάπα, Γκελεντζίκ κ.λ.π.. Οι δυνάμεις που θέλουν να μείνουν στην ιστορία και την οικονομία δεν μένουν μοναχικές και αδρανούσες. Οργανώνονται για τον νέο ιστορικό κύκλο. Πριν δέκα περίπου χρόνια αυτή η ώριμη τότε και Θεσμικά δυναμική αντί να προωθηθεί υπονομεύθηκε.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

ΟΣΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ ΘΑ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Το δεύτερο ζήτημα αφορά την σχέση μας με τον τόπο μας και τους Νεκρούς μας. Οι λαοί που διεκδικούν την δικαίωση τους από τους νόμους της Ανθρωπότητας για τις πολιτικές γενοκτόνας βίας που έχουν υποστεί οφείλουν να εμπνέονται και να υπερασπίζουν ορισμένες βασικές αρχές και αξίες. Δύο από αυτές είναι η αξία του σεβασμού της ανθρώπινης ζωής καθώς και ο σεβασμός της αξιοπρέπειας και του ονόματος ενός τόπου. Αυτές οι αξίες προσβάλλονται βάρβαρα από πολλά μνημεία θανάτου στον Πόντο και την Μικρά Ασία. Ένα από αυτά είναι το Θαυμάσιο αρχιτεκτονικά σπίτι του Καπαγιαννίδη στην Τραπεζούντα. Ως κλοπιμαίο του Κεμάλ μεταβλήθηκε σε μουσείο Κεμάλ. Ένα Μουσείο που υμνεί την γενοκτόνα βία και τον θάνατο. Αυτή είναι η διαφορά μας. Αυτό είναι το νόημα της 19^ης Μαΐου. Εμείς υμνούμε την Ζωή, την Φιλανθρωπία αυτοί υμνούν τον απανθρωπισμό, τον θάνατο. Από αυτόν τον χώρο ο Κεμάλ μετά την εξόντωση των Ποντίων, την πυρπόληση της Σμύρνης διέταξε την εξόντωση των Κούρδων στο Ντερσίμ. Συνέχισε να προκαλεί θάνατο.

Πολλοί επισκέπτες από την Ελλάδα και την Ρωσία, επισκέπτονται αυτό το Μουσείο του μίσους προς την ανθρώπινη ύπαρξη. Για την είσοδο τους μάλιστα πληρώνουν ένα ποσό σε Τουρκικές λίρες. Να το ονομάσουμε Τουρκική Τουριστική Βιομηχανία προσκυνήματος του Θανάτου, του Εγκληματία.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη έκφραση της παρακμής ενός λαού. Ήθελα να σας θέσω το εξής ερώτημα. Πώς θα αντιμετώπιζαν οι Ρώσοι που είχαν εκατομμύρια θύματα από τον Ναζισμό αυτούς που θα προσκυνούσαν το σπίτι του Χίτλερ; Οι Αρμένιοι τους συμπατριώτες τους που θα προσκυνούσαν τον Κεμάλ;

Προσκύνημα στον Πόντο σημαίνει προσκύνημα των προγόνων μας, των νεκρών μας χωρίς Επιτύμβιες στήλες, χωρίς τάφους. Σημαίνει προσκύνημα της ιερότητας των τόπων μας, προστασία της αξιοπρέπειας τους, του πνεύματος τους.

Όσοι κατά τις προσεχείς επισκέψεις τους στον Πόντο παραβιάζουν αυτές τις ανθρωπιστικές αξίες θα αποδοκιμάζονται από τους Νόμους της Πόλης.

Η ιστορία σήμερα είναι μαζί μας. Πρέπει να είμαστε και εμείς μαζί της ως Πολίτες. Πρέπει να είναι και η Πολιτική.

*Μιλώντας στο Συνέδριο των Ελλήνων της Ρωσίας στο ΡΟΣΤΟΒ.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Михалис Харалампидис

ГРЕЧЕСКАЯ-ФРАКИЙСКАЯ-ПОНТИЙСКАЯ ДОРОГА

Я скажу об этом ещё раз, хотя говорю об этом различными способами с 1985 года. Я говорю о Греческой Дороге, о Понтийской и Фракийской дороге. Что это за дорога? Триста километров автомобильной и железной дороги Александруполис-Бургас, имеющей огромное геоэкономическое и геополитическое значение в Мире сегодня. Постройкой этой автомобильной и железной дороги мы соединим Эгейское море с Чёрным. Мы свяжемся с Возрождённым сегодня Греческим Берегом. Только слепой и безответственный карьерист Государства и политики не видит, что в северо-восточной части Чёрного моря сегодня происходит естественное Возрождение Греческого Берега. Только он остаётся самостоятельным и беспомощным. Этого не делают Государства. Особенно те, кто занимает посты в Афинах. Я обычно называю их «не Афины», чтобы не оскорблять имя Афины. Это могут сделать политики на местах и на периферии и Финансовые Представительства. Я помню, что мы сделали очень великое и прекрасное дело с болгарами в 1995 в селе Орменио в Эвросе. Это был великий Политический момент. Вы, как Федерация можете сыграть первую роль в символическом мероприятии по продвижению этой исторической задачи. Настал момент, чтобы она была выполнена. Этого боится расистский режим в Анкаре и мечтает о новых захватнических наступлениях на священный пейзаж Константинополя. Известное дело.

(Отрывок из речи на съезде Федерации Греческих общин: 9 июля 2011 город Ростов)

Не только история идёт вперёд, но и экономика, следуя за ней, бросает нам вызов. Но сами греки, понтийцы, государство и учредительные органы находятся далеко позади от бегущих событий. Понтийцы, сами по себе образуют большую сеть в составе всего эллинизма в условиях глобализации. В течение многих лет я подчёркивал значимость этого аспекта. Но, к сожалению, не только не находил собеседников, но и приобрёл противников. Одним из предложений было создание города Романия. Чтобы понять сущность этого проекта, достаточно обратить внимание на значимость: меха - город Кастория, персики - Префектура Иматия. Правительсиво любого другого серьёзного государства поддержало бы этот проект. Однако «афинское государство» было настроено против, из-за известных патологий, которые сегодня дорого обходятся Эллинизму. Этот пробел могут и должны восполнить не только греки-понтийцы, но и понтийцы-предприниматели.

Первую учредительную конференцию можно было бы провести в городе Александруполисе, или в одном из городов побережья Чёрного моря: Новороссийск, Анапа, Геленджик и др.

Те прогресивные силы, которые хотят выйти из изоляции и неактивности, и оставить свой след в истории и в экономике, должны быть готовы к новому историческому циклу. Десять лет назад эта зрелая и законодательно перспективная идея не только не воплотилась, а была подорвана.