ΑΝΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

ΑΝΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ

Το Πρώτο πεδίο. Το ζητούμενο είναι μία επαρκής κοσμοπολίτικη όχι επαρχιώτικη ελληνική ηγεσία η οποία δεν θα περιορισθεί στο να θέσει απλά το Τουρκικό πρόβλημα αλλά θα κάνει προοπτική της Ένωσης την λύση της Τουρκικής παθολογίας.                          

Για να απομακρυνθεί η ΕΕ και ειδικά ορισμένες πρωτεύουσας από την σφαίρα της κωμικότητας και όχι μόνο της κωμικότητας.

Το Δεύτερο πεδίο. Η Κύπρος, η Κυπριακή κυβέρνηση οφείλει να υπερασπίσει τις Ελληνικές, τις ευγενείς ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Μπορεί να το κάνει.

Η Αλήθεια, η Ιστορία και η Μεγάλη πολιτική είναι μαζί της. Μόνο ένας ηλίθιος πολιτικά δεν το κατανοεί.

Στο βιβλίο «Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα» αναφέρομαι στον ρόλο της Κύπρου.

Το Τρίτο πεδίο. Πολιτική Μνήμη.

Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου αναβάθμιζε αντί να υποβαθμίσει την πολιτική του το 1988 η ιστορία της χώρας και η δική του θα ήταν διαφορετική.

«Κυρώσεις όπως προβλέπεται γι’ αυτού του τύπου τα καθεστώτα» ήταν ο Λόγος, η θέση, ο Αγώνας μου. Στο  «Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα».

Το Τέταρτο πεδίο. Στην ΝΔ υπάρχουν άνθρωποι ενήλικες, δεν εννοώ μόνο βιολογικά, που κατανοούν ότι κρίνονται ιστορικά όχι απλά πολιτικά.

Κατανοούν επίσης ότι   εύκολα μπορούν να καταρρεύσουν στο 2%.

Εύχομαι να υπάρχει Ευθύνη, Ωριμότητα, Αξιοπρέπεια.

                                                        Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                                                        Αιξωνή, Σεπτέμβριος 20

ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

Ορισμένοι και ορισμένες διαφόρων κατηγοριών όταν μιλούν για το Καστελόριζο νομίζουν ότι αναφέρονται σε καταπατημένο, αυθαίρετο οικόπεδο στη Λούτσα ή στα Χανιά. Ούτε πήγαν ποτέ. Ούτε την ιστορία του ξέρουν. Διαβάστε τον Ίωνα Δραγούμη γι’ αυτά τα «είδη» ( στο Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό Πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα ).

Ας φύγουμε από αυτό το «στρώμα».

Ας πάμε στην πολιτική, την Αληθινή Πολιτική.

Οι προτάσεις μου για το Καστελόριζο. Στο «Αναστήλωση-Ο Τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία». Στο «Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό Πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα». Αυτή που με συγκινεί είναι η πολιτική, λογοτεχνική, καβαφική αναφορά μου στην ομιλία μου τον Απρίλιο του 1994.

Αν η κυβέρνηση θέλει να δράσει ως πολιτικός ενήλικας για το Καστελόριζο και όχι το αντίθετό του, μπορεί να κινηθεί, να τις εφαρμόσει αύριο.

Δεν το έκανε. Δεν το έκαναν συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις επί δεκαετίες. Παρ’ όλο που τους πληρώνουμε γι’ αυτό. Να το κάνουν τώρα.

                                              Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                                              Αιξωνή, Σεπτέμβριος 20

ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

 

Είναι χρήσιμο οι πολίτες και ειδικά οι νέες γενιές να γνωρίζουν την πολιτική ιστορία μιας λέξης, μιας ισχυρής λέξης.

Προβλέποντας την παρατηρούμενη σήμερα «χρήση» της θεώρησα χρέος μου να αναφερθώ στην ιστορία της στο «Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό Πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα» σελ. 176-178.

Λόγω φιλίας όμως προς την Αλήθεια, την Επιστήμη, την Πολιτική και Θεσμική Σοβαρότητα και αλλεργίας προς την προπαγάνδα που εξ’ άλλου δεν διαρκεί πολύ και επηρεάζει μόνο τους εύκαιρους κατά τον Ησίοδο,  οφείλω να σημειώσω για την προστασία της.

Τον Σημίτη δεν τον χαρακτήριζε η αυτοπεποίθηση και η επάρκεια τις ημέρες των Ιμίων αλλά όπως και πριν και άλλες αργότερα. Αυτό εξ’ άλλου ήταν γνωστό στους παροικούντες. Όπως και το κείμενο του Μητσοτάκη δεν αποτελεί έκφραση αυτοπεποίθησης. Ας μην επεκταθούμε στις στιγμές και τις διαχειρίσεις του Έβρου και του Αιγαίου που έμειναν επιπλέον ανολοκλήρωτες.

Σοβαρότητα λοιπόν, Ικανότητα, Αλήθεια, Ήθος και Αρετή.

Οι μαγικές «εκσυγχρονισμένες» πονηρίες της μεταπολίτευσης πέθαναν.

Για την ποιότητα του Πολιτικού, Ανθρώπινου και Θεσμικού κεφαλαίου της μεταπολίτευσης και του σημερινού προϊόντος της η γνώμη μου είναι γνωστή.

                                               Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                                                Αιξωνή, Σεπτέμβριος 20