ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΙ Συνεχίζουν στις χρόνιες μεταπολιτευτικές παθολογίες τους

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΔΗΣ

(Απαντώντας σε ερώτηση κατά την ομιλία του στην Λευκωσία)

ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΙ

Συνεχίζουν στις χρόνιες μεταπολιτευτικές παθολογίες τους

Όταν το 40% των ψηφοφόρων απέχουν από τα εκλογικά σήριαλ, το υπόλοιπο κινείται ανάμεσα στην ψήφο καταναγκασμού, διαμαρτυρίας και όχι ένταξης και την καθεστωτική ψήφο, τότε οι παθολογίες του πολιτικού συστήματος είναι πολύ μεγάλες. Παρατηρώ ότι αυτό αποσιωπάται τόσο από τους συμπολιτευόμενους όσο και τους αντιπολιτευόμενους. Σφυρίζουν, φλυαρούν αδιάφορα ή πονηρά, κουτοπόνηρα.

Όταν το γεγονός αυτό αποτελεί αφετηρία για υγιείς και απελευθερωτικούς πολιτικούς προβληματισμούς. Η αποσιώπηση αυτή, η υποκρισία που την συνοδεύει με την προσχεδιασμένη απόπειρα δημιουργίας μιας νομιμοποιημένης συμπολιτευόμενης και αντιπολιτευόμενης εικόνας, είναι ακόμη μια απόδειξη του ότι παραμένουν αδιόρθωτοι. Ότι συνεχίζουν στις χρόνιες μεταπολιτευτικές «δεξιό – αριστερές» παθολογίες τους που οδήγησαν εδώ την χώρα. Όταν αυτή μπορούσε να είναι αλλού.

Έχουμε ένα ανακυκλωμένο ουσιαστικά, παλιό και ανίκανο πολιτικό προσωπικό που πρέπει να αποστρατευθεί, να απολυθεί. Να μπει στις αποθήκες, στα ντουλάπια του τελωνείου της πολιτικής και της ιστορίας. Αντιθέτως εξωθεσμικοί κύκλοι θέλουν να τους εκτελωνίσουν. Είναι ένα κακόγουστο και ανεύθυνο ως προς τις ανάγκες και τις δυναμικές του τόπου φιλμ – σενάριο που το έχουμε ξαναδεί. Το είδαμε π.χ. στην ταινία «ο Γιωργάκης Πρωθυπουργός». Τώρα έχει και εφεδρικούς ηθοποιούς «συμπολιτευόμενους» και «αντιπολιτευόμενους». Η Πολιτική Επιστήμη έχει πολύ υλικό για τις μελέτες της. Υπάρχει ανάγκη βαθύτερων προβληματισμών. Όλες οι δεξιο - αριστερές γραφειοκρατίες αδυνατούν να τους κάνουν γιατί εκτός των άλλων θα καταργηθούν. Για αυτό φοβούνται τον διάλογο. Διασκεδάζω με την αμηχανία, τους φόβους και τα πλέγματά τους όταν τους καλούν να συμμετέχουν σε ένα διάλογο μαζί μου.

Θα ήθελα να μιλήσω και στην Κύπρο για το τέλος των μεταπολιτευτικών κομμάτων, μη κομμάτων στην Ελλάδα, μη Ελλάδα όπως την αποκαλώ.

Τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα που γέννησε την πολιτική και την μετέδωσε στην ανθρωπότητα; Χρειάζεται κάτι αυθεντικό, νέο και μεγάλο, ιστορικού τύπου.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΛΕΥΚΩΣΙΑ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ Οι δολοφονημένες Πόλεις, Πόλεις της Ζωής

-->

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Μιλώντας στην Λευκωσία)

ΛΕΥΚΩΣΙΑ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ

Οι δολοφονημένες Πόλεις, Πόλεις της Ζωής

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 80’ ανέδειξα το αίτημα και τον συμβολισμό της 19^ης Μαΐου οι μεν επίσημες ηγεσίες ο Κ. Καραμανλής. ο Α. Παπανδρέου, η λεγόμενη αριστερά περισσότερο ήταν εχθρικές, οι δε πολίτες απαντούσαν με την γνωστή στάση ενός παραιτημένου ψυχικά και ηθικά λαού. « Αυτό δεν γίνεται», «Δεν μπορείς να το κάνεις». Δενμπορισμό, Δενγινετισμό ονομάζω από την ψυχολογία, την ιδεολογία που επέβαλαν στους Έλληνες.

Δέκα χρόνια μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας το Ελληνικό Κοινοβούλιο με προσκαλούσε, χωρίς να είμαι Βουλευτής, να εισηγηθώ, να ερμηνεύσω το αίτημα για την καθιέρωση της 19^ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων. Έτσι άλλαξε η ιστορία.

Τώρα περιμένω εσάς. Τώρα είναι η στιγμή για ένα νέο ηθικό ιστορικού τύπου Πολιτικό Άλμα με την καθιέρωση της 19^ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Ο νυν Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου, οι πρώην Πρόεδροι, οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων που είναι παρόντες και τους ευχαριστώ για αυτό, μπορούν να αλλάξουν την τροχιά της ιστορίας. Να συμβάλουν στην επιστροφή του ανθρωπισμού στην περιοχή μας. Αυτό περιμένουν οι λαοί, οι άνθρωποι στην Μικρά Ασία και την Ευρώπη.

Ποια είναι η χρονική στιγμή που διανύουμε. Ο μήνας Μάιος είναι ο μήνας της Μνήμης. Η ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από την Κυπριακή Δημοκρατία τον Ιούλιο. Η συμπλήρωση 38 χρόνων από την εισβολή και την κατοχή. Τι ήταν η εισβολή, τι έγινε το 1974; Μπήκε σε λειτουργία εκ νέου η Κεμαλική μηχανή του θανάτου. Οι Κύπριοι και ο τόπος ήταν το προτελευταίο θύμα αυτής της μηχανής. Ακολούθησαν οι Κούρδοι. Έπονται άλλοι. Ο Εμβέρ Πασά έχει τους αυθεντικούς συνεχιστές του, τον Νταβούτογλου. Αυτή η μηχανή του θανάτου εκτός από τους ανθρώπους, τις γυναίκες και τα παιδιά, δολοφονεί το τοπίο, ειδικά τις πόλεις.

Τι είναι η Λευκωσία, η Αμμόχωστος; Είναι η συνέχεια της πυρπόλησης της Σμύρνης. Είναι δυο δολοφονημένες πόλεις.

Η μεγάλη ιστορικού τύπου πρωτοβουλία για την επιστροφή του ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία μπορεί να έχει ως μια από τις αφετηρίες της την ανάδειξη της Λευκωσίας και της Αμμοχώστου ως Πόλεων της Ζωής. Ώστε να ηττηθεί ο θάνατος, η Κεμαλική μηχανή του θανάτου, η ιδεολογία του θανάτου. Οι Δήμαρχοι των δύο ιστορικών πόλεων έχουν μπροστά τους ένα απελευθερωτικό και δημιουργικό πεδίο σύγχρονου Ευρωπαϊκού πρωταγωνιστισμού. Μπορούν να κάνουν πολλά.

Αυτά είναι σήμερα τα πεδία μιας ανθρωπιστικής πολιτικής για την Ευρώπη. Τα πεδία της Ευρωπαϊκής Οικοδόμησης. Η Κύπρος έχει από το παρελθόν και το μέλλον τα υλικά να την χαράξει. Αυτό απαιτεί η ιστορία από τους Κυπρίους. Πολύ καλή η ιδέα για το άνοιγμα της Κυπριακής Προεδρίας από το Κούριο. Το κλείσιμο της μπορεί να γίνει στην Αμμόχωστο ή στο φυλακισμένο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας.

Ποιος μπορεί να το απαγορεύσει; Κανείς. Όταν το κάνει αποβάλλεται από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Η πρώτη αποβολή. Μπορούν να ακολουθήσουν και άλλες.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τετάρτη 20 Ιουνίου ώρα 20.00 Λευκωσία Κύπρος

19^η ΜΑΙΟΥ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Την Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012 και ώρα 20.15 ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης θα μιλήσει για αυτήν την πρόταση στην αίθουσα εκδηλώσεων της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου) Λεωφόρος Μακαρίου 15, Λευκωσία.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Κυπριακής Βουλής Γιαννάκη Ομήρου.

Την 1^η Ιουλίου του 2012 η Κυπριακή Δημοκρατία αναλαμβάνει την Ευρωπαϊκή Προεδρία

Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Γλυφάδα – Αττική – Ελλάς
14-05-2012

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΥΠΡΟΣ



Αξιότιμε κ. Βουλευτά

Η Ευρωπαϊκή οικοδόμηση μπορεί να είναι νοητή, εφικτή, σταθερή και διαρκής μόνον όταν θεμελιώνεται επάνω σε βασικές ανθρωπιστικές αξίες και ιδανικά.
Σημαντικό βήμα προς την Ευρωπαϊκή οικοδόμηση αποτέλεσε η καθιέρωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 27ης Ιανουαρίου ως ημέρας μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού. Μετά την τραγωδία του ολοκαυτώματος, η Ευρώπη, οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί συνειδητοποίησαν ότι ο σεβασμός της αξίας της ανθρώπινης ζωής αποτελεί βασικό, πρωταρχικό θεμέλιο της Ευρωπαϊκής οικοδόμησης.
Μεγάλα ποιοτικά εκπολιτιστικά άλματα της Ευρώπης ιστορικά προκλήθηκαν από την συνάντηση Ευρωπαϊκών περιοχών και κοινωνιών με ανθρωπιστικές αξίες, αρχές και ιδανικά. Σ’ αυτές τις συναντήσεις βρίσκονται ουσιαστικά οι αφετηρίες της Ευρωπαϊκής μορφοποίησης. Ένας από τους μεγάλους δημιουργούς αυτών των ανθρωπιστικών ρευμάτων και επιπλέον ένας από τους μεγάλους ανθρωπιστές, πατέρες της ιδέας της Ευρώπης, ήταν ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος.
Επομένως η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τα Ανατολικά, προς την ίδια την Μικρά Ασία δεν μπορεί να γίνει νοητή παρά ως επέκταση όλων εκείνων των ιδεών, των ιδανικών, των αρχών που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών δημοκρατιών, της κοινής Ευρωπαϊκής οικοδόμησης, της ίδιας της ιδέας της Ευρώπης. Κυρίως του σεβασμού μίας θεμελιώδους αξίας, της αξίας της ανθρώπινης ζωής.
Οι λαοί της Ευρώπης γνώρισαν, υπέστησαν μια εχθρική προς τον άνθρωπο, προς την ανθρώπινη ζωή ιδεολογία, αυτήν του Ναζισμού. Ο Ναζισμός είναι μια ιδεολογία του θανάτου. Οι ιστορικοί αυτόχθονες λαοί της Μικράς Ασίας υπέστησαν επίσης μια όχι μόνον συγγενική προς τον Ναζισμό, αλλά προδρομική του Ναζισμού ιδεολογία του θανάτου, τον Κεμαλισμό.
Οι ομοιότητες και οι διαφορές ανάμεσα σε αυτές τις ιδεολογίες του θανάτου, τα δύο μεγάλα κακά του 20ου αιώνα, πρέπει να μελετηθούν. Υπάρχει όμως ένα χρονικό, ιστορικό γεγονός που τις διαχωρίζει. Ενώ η Ναζιστική μηχανή του θανάτου λειτούργησε επί δέκα περίπου χρόνια, η Κεμαλική δρα ατιμώρητη και προστατευόμενη επί ένα αιώνα. Τελευταία θύματα της μετά την Κύπρο η ιστορική Κουρδία και οι εναπομείναντες αυτόχθονοι εξισλαμισμένοι λαοί της Μικράς Ασίας. Οι Οθωμανικές ρίζες της Κεμαλικής μηχανής του θανάτου θα πρέπει επίσης να μας απασχολήσουν.
Θα ήθελα να μείνω στον Κικέρωνα παρ’ όλο που είναι πολλοί οι Κλασικοί συγγραφείς που θεωρούσαν την Ελλάδα και την Μικρά Ασία περιοχή της Humanitas, σε αντίθεση με τις περιοχές της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης που τις θεωρούσαν ζώνες βαρβαρότητας. Το ιστορικό αίτημα της περιόδου που διανύουμε είναι η αποκατάσταση της Humanitas κατά τον Κικέρωνα, στους τόπους που γεννήθηκε. Δεν είναι η εισαγωγή της Κεμαλικής βαρβαρότητας στην Ευρώπη. Ακόμη και σήμερα στην Μικρά Ασία από το Άμεντ της Κουρδίας έως την Τραπεζούντα του Πόντου, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία.
Η κάλυψη αυτού του τεράστιου σύγχρονου, ηθικού, ανθρωπιστικού και πολιτικού κενού, η Αποκατάσταση, η Επιστροφή και Προστασία της Humanitas, του ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία μπορεί να σηματοδοτηθεί με την καθιέρωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Η ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από την Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί μια σημαντική στιγμή για την πραγματοποίηση ενός ιστορικού άλματος που θα συμβάλει στην επιστροφή του ανθρωπισμού στην περιοχή μας.
Η Κύπρος λόγω ιστορίας, πολιτισμικής, ανθρωπιστικής κληρονομιάς και γεωγραφίας οφείλει να δείξει, να ανοίξει έναν σύγχρονο και αναγκαίο για τους λαούς και τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς ανθρωπιστικό ορίζοντα. Η Κύπρος δεν είναι μικρή, είναι πολύ μεγάλη. Δεν είναι αδύνατη, είναι πολύ δυνατή.
Ο ανθρωπιστικός, ηθικός και πολιτισμικός της πλούτος και η δύναμη είναι απορία εκτός των πολλών άλλων και ενός τραγικού ιστορικού γεγονότος. Του ότι εμείς οι Έλληνες υποστήκαμε, γνωρίσαμε και τις δύο ιδεολογίες του θανάτου και τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό. Όπως γνωρίσαμε την βία τόσο των Σταυροφοριών όσο και των Ιερών Πολέμων.
Η τραγική αυτή ιστορική κληρονομιά μεταβάλλεται σε καθήκον, σε υποχρέωση, σε πρωτοβουλία για την πρόκληση, την προώθηση της νέας μετάβασης της Μικράς Ασίας, της Μεσογείου, της Ευρώπης στον Ανθρωπισμό.
Είναι το Κυπριακό Κοινοβούλιο, πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο Ευρωπαϊκό που μπορεί και οφείλει να πρωταγωνιστήσει σ’ αυτήν την μετάβαση καθιερώνοντας την 19η Μαΐου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Συνεχίζοντας το άνοιγμα ενός παραθύρου προς την ζωή, προς τον άνθρωπο που συμβόλισε η καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων τον Μάιο του 1994.
Αναγνώριση που συνέχισαν πολλά Κοινοβούλια με τελευταίο αυτό μιας χώρας του Βόρειου άκρου της Ευρώπης, της Σουηδίας. Στο βιβλίο που σας αποστέλλω μπορείτε να δείτε τις μέχρι σήμερα αναγνωρίσεις της γενοκτονίας των Ποντίων από Εθνικούς και Διεθνείς θεσμούς.
Σήμερα τόσο οι λαοί που υπέστησαν και υφίστανται την Κεμαλική γενοκτόνα βία όσο και η Ευρωπαϊκή Κοινωνία Πολιτών αναγνωρίζουν την ανάγκη μιας κοινής Ημέρας Μνήμης των θυμάτων. Γιατί ο θύτης διαχρονικά είναι ο ίδιος, το ιδιόμορφο ΚεμαλοΤουρκικό φαινόμενο.
Η συνάντηση της Κύπρου, του Κυπριακού Κοινοβουλίου, της Κυπριακής Δημοκρατίας με την ιστορία θα έχει τις ευχές, την επιβράβευση όλων εκείνων των Ευρωπαίων Ανθρωπιστών αλλά και των Κομματιών του Ισλάμ που εμπνεόμενα από τα κλασικά Ελληνικά ιδεώδη διαμόρφωσαν μια Φιλάνθρωπη αντίληψη των ανθρώπινων Κοινωνιών και συνέβαλαν στον Εξανθρωπισμό του Κόσμου. Αυτό που έχει σήμερα ανάγκη η Εποχή μας και ο Πλανήτης μας.
Πολύ περισσότερο θα σας ευγνωμονούν οι νέες γενιές, τα παιδιά των διαφορετικών Εθνικών, Θρησκευτικών, Πολιτισμικών Ομάδων της Μικράς Ασίας που θέλουν να ζήσουν σε αρμονία μεταξύ τους, με την ιστορία, την γεωγραφία, τους τόπους τους.


Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Δ/ΝΣΗ: Σοφοκλέους 31, 166 74 ΓΛΥΦΑΔΑ
Τηλ./φαχ. 210-8982811
Email. michalis.charalambidis@yahoo.gr

Η ΔΕΞΙΟ – ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ ΠΕΘΑΝΕ ΕΓΙΝΕ ΕΡΕΙΠΙΑ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΑ ΕΡΗΜΟ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Μιλώντας στην Κοζάνη)

Η ΔΕΞΙΟ – ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ ΠΕΘΑΝΕ

ΕΓΙΝΕ ΕΡΕΙΠΙΑ

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΑ ΕΡΗΜΟ

Η αφετηριακή θεμελιώδης προϋπόθεση για την εξυγίανση και αναγέννηση της Πολιτικής Δημόσιας Ζωής είναι η Διανοητική και Πολιτική Εντιμότητα.

Η απουσία πολιτικής και δημόσιας ηθικής οδήγησε την χώρα στην σημερινή κατάσταση. Αυτό είναι το πρώτο ηθικό και πολιτικό δίδαγμα που πρέπει να εξαχθεί από την τραγωδία που βιώνει η χώρα. Επομένως, όταν η αυτοαποκαλούμενη αριστερά, ιδιαίτερα ορισμένες ομάδες της, εξακολουθεί, με θράσος μάλιστα, να αποποιείται των μεγάλων ιστορικού τύπου ευθυνών της για την ιστορικού τύπου αποτυχία και να παρουσιάζεται τηλεοπτικά ως νέα, τότε σημαίνει ότι επαναπροτείνει όλες εκείνες τις συμπεριφορές και αντιηθικές που κατέστρεψαν την πολιτική στην χώρα. Παρήγαγαν δηλαδή ένα είδος πολιτικής αντιπολιτικής που στο βιβλίο μου ονομάζω η Πολιτική ως Απάτη. Η ανάλυση μου για τον εκφυλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ερμηνευτική και των εκφυλιστικών διαδρομών που ακολούθησαν οι επίσης ένοχες νομενκλατούρες της αποκαλούμενης αριστεράς αλλά και της δεξιάς.

Ποτέ μια πολιτική δύναμη και ειδικά αριστερή δύναμη, ομάδα ή πολιτικό πρόσωπο, δεν θα σου πει, δεν ευθύνομαι γιατί δεν είχα την κεντρική κυβέρνηση. Ιδιαίτερα μια Γκραμσιανού τύπου αριστερά. Μια αριστερά πρέπει να αποδεικνύει ότι ξέρει να κυβερνά χωρίς να είναι στην Κυβέρνηση. Κάθε πολιτική ομάδα ή πρόσωπο πρέπει να το αποδεικνύει. Οι συντηρούμενες από την δημόσια χρηματοδότηση και τηλεκρατία (Η μεγάλη αγαπημένη τους) νομενκλατούρες, της ονομαζόμενης αριστεράς όχι μόνον δεν ξέρουν να κυβερνούν αλλά δεν έχουν σχέση με αυτή την έννοια. Αυτό λέει η ιστορία των μεταπολιτευτικών πολιτικών κομμάτων. Αυτό πληρώνει η χώρα. Στην άγνοια αυτή οφείλεται τους τελευταίους καιρούς η άσχημη εικόνα τους όσον αφορά το ζήτημα της διακυβέρνησης. Δεν άκουσα, δεν είδα ποτέ, μια ιδέα, μια πρόταση, ένα πρόγραμμα. Αντιιδέες άκουσα πολλές. Είναι επίσης εμφανής η λεκτική αδυναμία τους να διατυπώσουν ένα πρόγραμμα ή επί μέρους προγράμματα. Σ’ αυτό μοιάζουν με τους άλλους. Συνεχίζουν την σχολή του υιού και του Σαμαρά. Πρέπει να πω επίσης ότι επί χρόνια τους είχα απέναντι και όχι μαζί μου σε τόσες προτάσεις διακυβέρνησης που ανέπτυξα χωρίς να είμαι στην κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο. Δεν συναντά επίσης ένα παράδειγμα καλής διακυβέρνησης π.χ. σε ένα Δήμο, μια Νομαρχία πριν. Δεν νομίζω ότι ο Καμίνης είναι παράδειγμα καλής διακυβέρνησης. Για να μείνουμε μόνο σε αυτόν.

Ας αναδειχθούμε, όμως ας σηκωθούμε, όπως έλεγε και το τραγούδι, λίγο ψηλότερα. Ας υπάρξει δηλαδή ένα επίπεδο σοβαρότητας, ειλικρίνειας, δημόσιας σοβαρότητας. Μια νομενκλατούρα ταμείο, με μόνιμα επαγγελματικά, με δημόσιους πόρους, τηλεστελέχη των τηλεοπτικών παραθύρων, δεν μπορεί να ξέρει να κυβερνά, να είναι κυβέρνηση. Δεν είναι καν αριστερά. Δεν είναι καν πολιτικό κόμμα. Δεν ανήκει καν σε πολιτικές κατηγορίες.

Η αυτοαποκαλούμενη αριστερά, η επιστήμη της δίνει άλλη ονομασία, κυβέρνησε πολλούς χώρους την μεταπολιτευτική περίοδο. Τα πεδία και τα παραδείγματα πολλά, άπειρα. Η διακυβέρνηση της ήταν καταστροφική όπως αυτή των πρασινογαλάζιων της PEPSI και της COLA. Στο βιβλίο μου όπως και σε ένα διάλογο που αναπτύσσω εδώ και δεκαετίες τοπικά, περιφερειακά, στην καρδιά της κοινωνίας αναφέρομαι σε αυτές τις ταυτίσεις και αυτήν την εγκληματική για την χώρα εξέλιξη.

Τόσο η Ν.Δ. και το ΚΚΚΑΣΟΡ όσο και οι λεγόμενες αριστερές ομάδες δεν ήταν φίλοι άλλα εχθροί του διαλόγου. Όλοι διαμέσου μιας ομολογούμενης ή σιωπηλής συμφωνίας κατήργησαν τον διάλογο στην χώρα που τον γέννησε. Είναι ορατός ο εκφυλισμός ακόμη και την προεκλογική περίοδο. Όπου το μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί καλύπτει την κενότητα και αναπαράγει τον Ταλιμπανισμό, την φιλαθλοποίηση. Όπως το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Η χώρα δεν είχε δικομματισμό. Έχει τετρακομματικό ή πεντακομματικό μονοκομματισμό χωρίς κόμματα.

Είναι ιστορική η ευκαιρία για την οριστική απαλλαγή από όλο αυτό το κακιστοκρατικό αριστεροδεξιό, πολιτικό λεγόμενο προσωπικό. Όταν το μελετήσει κανείς διακρίνει ότι ήταν και είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Ουσιαστικά μνημονιακοί ήταν όλοι τους. Μνημονιακή ήταν όλη αυτή η κάστα η οποία είναι το μόνο κοινωνικό στρώμα το οποίο δεν έκανε θυσίες, περικοπές. Δεν πληρώνει για το χρέος που συσσώρευσε και κατανάλωσε επί δεκαετίες. Χέρι με χέρι και με το δεξί και το αριστερό το συσσώρευσαν.

Από το «Μνημονιακοί ήταν όλοι τους» μπορεί να αρχίσει μια έντιμη και απελευθερωτική για την χώρα συζήτηση. Η χώρα δεν μπορεί να επαναληφθεί στο νέο κύκλο δια μέσου της ανακύκλωσης του παλιού, αποτυχημένου αριστεροδεξιού προσωπικού, της κάστας. Την αλληλεγγύη, την μετάγγιση, τις ανακυκλωτικές μεταγραφές των ένοχων κομματικών γραφειοκρατιών που τις ονομάζουν νέο. Παλιό δεν είναι μόνο η Ν.Δ. και το ΚΚΚΑΣΟΡ. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Παλιό είναι και οι γραφειοκρατίες της λεγόμενης αριστεράς. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Όταν μάλιστα είσαι παλιό και παρουσιάζεσαι ως νέο, τότε σημαίνει ότι είσαι πολύ παλιό. Είσαι ένα ολοκληρωτικού, ολιγαρχικού τύπου παλιό. Αυτό το φιλμ, με άλλα πρόσωπα το είδαν και το πλήρωσαν, το υπέστησαν οι Έλληνες αρκετές φορές τους τελευταίους καιρούς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει αιχμάλωτη των ίδιων δυνάμεων που την οδήγησαν στην ταπείνωση. Όταν μπορούσε και μπορεί να πρωταγωνιστεί.

Η χώρα έχει ανάγκη το αληθινά νέο, το αυθεντικά νέο, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η Ευθύνη, η Διανοητική και Πολιτική Εντιμότητα. Έχει ανάγκη την Αλήθεια, την Μνήμη δηλαδή που γεννά το σχέδιο για το μέλλον. Αυτοί δολοφονούν την μνήμη για αυτό δεν έχουν σχέδιο. Απλά έμαθαν πολύ αργά, ως στάσιμοι μαθητές την λέξη σχέδιο και το ψάχνουν όταν ο εκπαιδευτικός κύκλος έκλεισε για αυτούς. Το ομολογούν μάλιστα αφελώς και δια της πονηρίας. Στού κασίδη το κεφάλι…

Το αριστεροδεξίο παλιό, η αριστεροδεξιά μεταπολιτευτική απάτη πέθανε μαζί με τα ερείπια που δημιούργησε. Είχε επιβάλει πριν μαζί με τους προστάτες της μια διανοητική, αλφαβητική έρημο. Αυτή οδήγησε στα ερείπια.

Παντού στον Κόσμο υπάρχει μια δεξιά, μια αριστερά και ένα κέντρο. Μόνο στην έρημο δεν υπάρχουν. Εδώ είχαμε και βρισκόμαστε ακόμη στην έρημο. Η έξοδος από την μεταπολιτευτική αριστεροδεξιά μορφωτική και δομική μνημονιακή έρημο θα επιτρέψει την άνθηση αυτών των πολιτικών κατηγοριών, δεξιά και αριστερά, που είναι χρήσιμες όταν υπάρχουν.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗΤΕΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗΤΕΣ

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ

Δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση χωρίς την εσωτερική ηθική, κοινωνική, πολιτική συνοχή. Αυτό δεν μπορούν να το δημιουργήσουν τα ένοχα, όχι απλώς υπεύθυνα, καθεστωτικά, κομματικά χωρίς να είναι πολιτικά κόμματα, στρατόπεδα. Όλα δεξιά και αριστερά, χωρίς εξαιρέσεις – αυτό αποδεικνύει η ανάλυση, καλύτερα θα έλεγα η επιστήμη – είναι μέρος του προβλήματος. Δεν είναι η λύση του. Αυτοί το δημιούργησαν και το εντείνουν. Δεν το επιλύουν. Δεν θέλουν και δεν μπορούν λόγω της φύσης τους.

Τα παράξενα φαινόμενα που συμβαίνουν είναι δημιουργήματα τους. Είναι υπεύθυνοι για αυτά και όχι τιμητές. Η θρασύς έως κωμική παρουσίαση τους στην θέση του τιμητή είναι η συνέχεια της παθολογίας και όχι της εξυγίανσης, της απελευθέρωσης. Αυτή είναι η προσέγγιση που οφείλει να καθορίζει την ιστορική πολιτική στάση των πολιτών απέναντι τους. Ακόμη και στους ανεύθυνους εκφυλιστικού τύπου εκλογικούς κύκλους στους οποίους σύρεται η χώρα από το 2009. Ώστε να απαλλαγούμε από αυτό το ανίκανο «δεξιό – αριστερό», αποκαλούμενο πολιτικό προσωπικό. Τι πολιτικό είχε και έχει; τι πολιτικό αποδεικνύει σήμερα; Αποδείχθηκε το χειρότερο στον κόσμο. Είναι τεταρτοκοσμικού, Βαλκανικού τύπου.

Η αναγεννητική απελευθερωτική έξοδος από τις παρακμιακές μεταπολιτευτικές αριστεροδεξιές ομάδες προϋποθέτει την αποστράτευση, απόλυση και όχι την ανακύκλωση και αναπαραγωγή τους όπως επιδιώκουν εξωθεσμικοί κύκλοι.

Αυτοί που τους συντήρησαν επί δεκαετίες. Επέλεξαν να συντηρήσουν μια δεξιό – αριστερή κακκιστοκρατία και οδήγησαν την χώρα στην πλέον ταπεινωτική της σύγχρονης ιστορίας της κατάσταση. Ονόμασαν κα ονομάζουν, βαπτίζουν διαδοχικά διευθύνουσα πολιτική τάξη της χώρας κωμικού, τυχοδιωκτικού τύπου ομάδες και πρόσωπα. «Αριστεροδεξιές» εναλλασσόμενες περιοδικά Μασκότ της τηλεκρατίας.

Εκτός από την χρεοκοπία άνοιξαν τον δρόμο, κατασκεύασαν την κοινωνική και πολιτική ζούγκλα. Δεκαετίες πριν μίλησα για αυτά.

Αυτό δεν είναι Ελληνική Δημόσια Πολιτική Ζωή. Αυτό έχουμε ανάγκη. Κατανόηση αυτών των Εννοιών. Αυτές δολοφόνησαν και δολοφονούν. Αυτές θα αναγεννήσουμε.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012 ώρα 19.30 Δρέπανο Κοζάνης

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012 ώρα 19.30 Δρέπανο Κοζάνης

Αμφιθέατρο Δημοτικού Σχολείου Δρεπάνου

Θέμα:ΠΟΝΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Διοργάνωση:Τοπική Κοινότητα Δρεπάνου

Μορφωτικός Σύλλογος Δρεπάνου

ΕΜ.ΑΣ. ΗΡΑΚΛΗΣ Δρεπάνου

Στα χνάρια ενός στοχαστή - Γράφει ο Θάνος Ζέλκας ΡΟΔΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Κυριακή ३ Ιουνίου 2012

Στα χνάρια ενός στοχαστή - Γράφει ο Θάνος Ζέλκας

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗ-«Είμαι πολύ ανήσυχος και πρέπει να σας το πω. (...) Φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου, που θα είναι το 2004; θα είναι το 2010; τότε θα δούμε ότι αντί γι αυτή την Ελλάδα, για την οποία όλοι λίγο πολύ μιλούν αργά, θα είναι μία Ελλάδα που την ονομάζω εδώ και καιρό, "τουρκομπαρόκ". Θα είναι δηλαδή μία Ελλάδα, ένα φτωχό ίσως και συρρικνωμένο βιλαέτι ή γερμανικό λάντερ».

To 1996 στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όπου υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ο Κώστας Σημίτης, ένα ιδρυτικό στέλεχος και πρώην μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, ο συγγραφέας και στοχαστής Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εκφωνεί μια ιστορική ομιλία. Ο συγκλονιστικός του λόγος, καταπέλτης για τα δεδομένα της εποχής, αποδείχθηκε προφητικός.

Ο Χαραλαμπίδης εθίξε τα κακώς κείμενα που είχε εντοπίσει στη λειτουργία του κράτους, παραβιάζοντας το άβατο της ιδεοληψίας και του άκρατου κομματισμού που επικρατούσε τα χρόνια εκείνα. Ήταν εκείνος που μίλησε για την εσωτερική ένωση της Ελλάδας και για τη θυσία των μεγάλων έργων πνοής για τη χώρα που αντ’ αυτών έγιναν δεκάδες μικρότερα προκειμένου να διατηρηθεί το κίνημα στην εξουσία. Ήταν αυτός που έθεσε ερωτήματα ταυτότητας για το κόμμα του και που δε δίστασε να καυτηριάσει πολλά που όλοι τα έβλεπαν αλλά κανένας δε μιλούσε. Κι όταν ο τότε πανίσχυρος πρόεδρος του Συνεδρίου, Κίμωνας Κουλούρης, τον επέπληξε για κατάχρηση του χρόνου του, όλη η αίθουσα διαμαρτυρήθηκε γιατί διψούσε να ακούσει μια άποψη που ήταν πολύ κοντά στην πραγματικότητα.

Ποιος μπορεί να τον αμφισβητήσει ακόμα και σήμερα; Δεν βλέπουμε όλοι τη χώρα μας αυτή τη στιγμή σαν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό που η μια άκρη της δε μοιάζει καθόλου με την άλλη; Που αναπτύχθηκε ανισομερώς με θύμα την επαρχία που θρέφει εδώ και χρόνια την υδροκέφαλη πρωτεύουσα; Που κατέστρεψε την πρωτογενή παραγωγή της, όντας ένας εκ των βασικών πυλώνων της οικονομίας της; Που δεν κατέστρωσε ένα πλάνο ανάπτυξης προκειμένου να μη βρεθεί προ απροόπτου μέσα στην παγκόσμια οικονομική δίνη; Που ακόμα και αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αξιοποιήσει τα «μυαλά» της και τα στέλνει στη ξενιτιά για να επιβιώσουν; Που ενώ τώρα όσο ποτέ άλλοτε κρίνεται επιτακτική η ενότητα του έθνους, κάποια νοσηρά μυαλά επιχειρούν να προκαλέσουν ανοιχτή διάσπαση;

Μια οικονομική κρίση ήταν αρκετή για να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος το παραμύθι που μας έλεγαν περί ισχυρής χώρας, περί δεσπόζουσας θέσης στα Βαλκάνια, περί ανάπτυξης και ευημερίας. Κάθε μέρα παντού αντικρίζουμε απόγνωση, μιζέρια και τραγωδίες. Δυόμιση χιλιάδες αυτοκτονίες, παραπάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αδυνατούμε όλοι μας να αναγνωρίσουμε τη χώρα μας.

Κάτι γινόταν λάθος όλα αυτά τα χρόνια. Κάποιες φωνές τα έλεγαν αλλά μέσα στη μέθη της πρόσκαιρης ευημερίας τα αυτιά μας δεν τις άκουγαν. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είναι μια απ’ αυτές και τον τιμάω σήμερα παρόλο που δεν υπήρξα υπέρμαχος των ιδεών του. Αναγνωρίζω όμως την καθαρότητα του λόγου του και δράττομαι της ευκαιρίας για να καλέσω όλους τους Έλληνες που διαθέτουν ανάλογο ήθος και μαχητικότητα με το Χαραλαμπίδη να δώσουν τον αγώνα από οποιοδήποτε μετερίζι για να βγάλουμε τη χώρα μας από το τέλμα.

Δεν είναι τα κόμματα που καταξιώνουν τους ανθρώπους. Είναι οι ιδέες και οι αξίες που είναι πάνω απ’ όλα. Άξιοι και ικανοί υπάρχουν σε όλους τους χώρους αλλά το σύστημα προσπαθεί να τους απομονώσει, διότι αδυνατεί να τους διαχειριστεί και διότι οι έντιμοι δεν είναι ευάλωτοι στους πειρασμούς, άρα και μη χειραγωγίσιμοι. Αυτή την ώρα δεν έχουμε την πολυτέλεια να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα. Προέχει η χώρα και το μέλλον των παιδιών μας. Είναι ύψιστη υποχρέωση να προασπίσουμε τα κεκτημένα μας όσο σκληρή κι αν προμηνύεται η μάχη. Γιατί όπως πολύ εύστοχα λέγεται, η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δεν δόθηκε ποτέ…

Από τη στήλη «Ψιλά Γράμματα» στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής.

ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ ΑΝΑΦΩΝΟΥΝ ΧΑΙΛ ΚΕΜΑΛ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΑ ΤΑ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΜΠΙΔΗΣ

(Από την ομιλία που ακολούθησε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης)

ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ

ΑΝΑΦΩΝΟΥΝ ΧΑΙΛ ΚΕΜΑΛ

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΑ ΤΑ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Η Ιστορική κατάρρευση όλου του Δεξιό – Αριστερού καθεστωτικού μεταπολιτευτικού μορφώματος έχει τις θεμελιώδεις αιτίες του στις ιδέες που έκφραζε. Μάλλον στις αντιιδέες, στην αντί παιδεία, στην αντί εκπαίδευση που επέβαλε στους Έλληνες.

Μία από αυτές ήταν η λατρεία του Κεμάλ, του Κεμαλισμού του πρόδρομου του Χίτλερ, του Ναζισμού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παρακμή για ένα λαό από το να λατρεύει, να προσκυνά τους θύτες, τους δολοφόνους του.

Από την δεκαετία του 80’, όταν ανέδειξα το Δικαίωμα των Ελλήνων στην Μνήμη, ανέλυσα τους λόγους, κυρίως γεωπολιτικούς, αυτής της ανωμαλίας, αυτής της αρρώστιας. Η καθιέρωση μετά από ένα κύκλο μεγάλων συγκρούσεων της 19^ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αποτέλεσε ένα ιστορικού τύπου άλμα προς την γεωπολιτική και γεωπολιτισμική, επομένως πνευματική και ηθική απελευθέρωση των Ελλήνων.

Όμως οι Δυνάμεις, οι Δομές του πνευματικού και ηθικού ελέγχου των Ελλήνων, οι χωροφύλακες, οι Καπό (τους χρησιμοποιούσαν οι Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης) της Μνήμης μας, επιμένουν διαμέσου σκοτεινών διαδρομών να διαχέουν την Φιλοκεμαλική πανούκλα. Είναι ανάλογη της Φιλοναζιστικής. Ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός είναι ιδεολογίες του θανάτου.

Μετά έναν αιώνα ανθρωποκτόνας λειτουργίας της Κεμαλικής μηχανής του θανάτου υπάρχουν στην χώρα Κόμματα μη Κόμματα – ταμεία και τηλεοπτικά στούντιο τα ονομάζω – στα οποία με διαφορετικούς τρόπους και τόνους αναφωνούν Χαιλ Κεμάλ. Το υψηλότερο επίπεδο της ανωμαλίας είναι ότι αυτά είναι παρόντα στο Κοινοβούλιο. Έπρεπε να απουσιάζουν από αυτό τόσο ως Κλεπτοκόμματα – Μιζοκόμματα όσο και ως φιλοκεμαλικά μορφώματα. Το άλλο υψηλό επίπεδο της ανωμαλίας είναι ότι θεωρούνται προοδευτικά, δημοκρατικά, φιλελεύθερα, αριστερά, ενώ είναι φασιστικά.

Ο πρώτος απόστολος του νέου Κεμαλικού προσηλυτισμού ήταν ο υιός Παπανδρέου λόγω των στενών Εξωελλαδικών εξαρτήσεων του. Έτσι είχαμε την Τερατογόνα μετάλλαξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε ΚΚΚΑΣΟΡ. Το ένα ‘Κ’, το ένα πεδίο της Τερατογονίας είναι ο Κεμαλισμός. Το ‘Ρ’ είναι η Ρεπούση η γνωστή κατά παραγγελία, ρατσιστική, απάνθρωπη ρήση του «Συνωστίζονταν στην Σμύρνη». Το ‘Ρ’ του ΚΚΚΑΣΟΡ αναφέρεται σε αυτήν την Εξωελλαδική Επιχείρηση και την υπόγεια όσμωση αυτών των μορφωμάτων. Είναι ορατό ότι το κόμμα μη κόμμα του Κουβέλη είναι μια φιλοκεμαλική όπως λέμε φιλοναζιστική γιάφκα. Όμως ο Κεμαλικός ιεροαποστολισμός του υιού, του Γιωργάκη και του σύγχρονου Κράτους παρακράτους – δορυφορικό το ονομάζει η Κοινωνιολογία – προκάλεσε την αναζωπύρωση και διάχυση της ασθένειας. Ο Καραμανλής έπρεπε να πάει και να προσκυνήσει και αυτός τον Χίτλερ των Λαών της Μικράς Ασίας, τον Κεμάλ και να κάνει την Κουτσίκου του φιλοκεμαλικού, όπως λέμε του φιλοναζιστικού, Υπουργείου Παιδείας, πλασιέ της φασιστικής φυλλάδας της ΠαπανδρεοΡεπούση. Ο Β. Βενιζέλος για να μπει στην τροχιά της διαδοχής, να γίνει αποδεκτός (από ποιους;) δήλωνε σε συνέντευξη του σε Τουρκική εφημερίδα ότι συγκινήθηκε όταν μπήκε στο σπίτι του Χίτλερ, του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη. Οι Κεμαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ απόγονοι του Στάλιν και του Μπέρια αναθάρρησαν, άρχισαν να εκφράζουν την Κεμαλολαγνία τους. Τελευταία και την νεοοθωμανολαγνία τους. Ούτε οι Η.Π.Α., ούτε η Γερμανία μιλούν με τόσο θαυμασμό για το «Τουρκικό μοντέλο» όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κάνει μόνιμο τηλεστέλεχος του σε Τουρκική εφημερίδα επίσης. Αυτοί τους παίρνουν γρήγορα χαμπάρι. Τελικά η νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμούς με τον Γιωργάκη.

Όταν όμως η Δημόσια ζωή της χώρας έχει πέσει τόσο χαμηλά τότε είμαστε εκτός της σφαίρας της σοβαρότητας. Για αυτό μίλησα για την ανάγκη επαναθεμελίωσης του Δημόσιου Πολιτικού Χώρου. Αυτό όμως δεν μπορεί να το κάνει το ένοχο δεξιοαριστερό πολιτικό λεγόμενο προσωπικό που εκτός των άλλων δεν γνωρίζει καν αυτήν την έννοια.

Ο Λαός, οι πολίτες, στις εκλογές θα πρέπει να απολύσουν όλα αυτά τα καριερίστικα (μόνο στην καρέκλα τους πιστεύουν) φιλοκεμαλικά καθεστωτικά και τηλεσυντηρούμενα, χρεοβόρα υποπροϊόντα της μεταπολίτευσης. Τα αίτια της Κεμαλολαγνίας και της νεοοθωμανολαγνίας τους βρίσκονται στις εξαρτήσεις τους αλλά και στην ορατή προκλητική βλακεία τους. Είναι όμως η βλακεία που γέννησε τον φασισμό στην Ιταλία και τον Ναζισμό στην Γερμανία. Για αυτό δεν είναι ανεκτή. Αυτή είναι η ηθική, εκτός από την πολιτική, αφετηρία της στάσης μου απέναντι τους.

Στο νέο ιστορικό πολιτικό κύκλο ο οποίος ανοίγει διαμέσου της σύγκρουσης με αυτό το ανίκανο, σάπιο αλλά και απάνθρωπο παλιό, οι Έλληνες θα επανασυνδεθούν με την ανθρωπιστική κληρονομιά τους. Περιοχή της Humanitas ονόμαζε ο Κικέρων την Ελλάδα και την Μικρά Ασία. Γράφω στο τελευταίο μου βιβλίο για αυτά. Θα αντιμετωπίσουν τους φιλοκεμαλικούς όπως αντιμετωπίζουν τους φιλοναζιστές. Γιατί εμείς είχαμε Βιάνο – Κάνδανο - Καλάβρυτα – Κοκκινιά – Δίστομο – Κομένο – Χορτιάτη – Μεσόβουνο – Πύργους ως συνέχεια της Σάντας, της Τρίπολης, της Κερασούντας, της Αμισού. Είχαμε το Τσεβισλίκ πριν το Άουσβιτς. Είχαμε πολλές Γκουέρνικες. Αν ζούσε ο φίλος μου Κούρδος σκηνοθέτης Γιλμάζ Γκιουνέι θα τις έκανε ταινία για βραβείο Όσκαρ ή Κανών ή Βερολίνου και κυρίως Θεσσαλονίκης για πολλούς λόγους. Δυστυχώς η Θεσσαλονίκη λόγω του ελέγχου της από τους χωροφύλακες της μνήμης μας στερείται ενός μουσείου των ολοκαυτωμάτων. Ένα Μουσείο της Ζωής, Ένα Δρόμο της Ζωής, Μία Πλατεία της Ζωής. Πρόκειται για μια ύβρη προς το Πνεύμα της Πόλης. Την εκπορνεύουν, την προτιμούν να ταυτίζεται με την γενοκτονική βία, με τον θάνατο του Κεμαλισμού και του Νεοτουρκισμού παρά με την Ζωή. Αυτό είναι το μέλλον, αυτή είναι η πρόταση, το σχέδιο μου για την Θεσσαλονίκη με την οποία με συνδέουν ιδιαίτερες μνήμες από την περίοδο της δικτατορίας.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Με αφορμή τις δηλώσεις του νυν αρχηγού του ΚΚΚΑΣΟΡ ότι αυτό συνέβαλε στην Διεθνοποίηση της γενοκτονίας των Ποντίων)

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΩΣ ΑΠΑΤΗ

Στον μεγάλο ανθρωπιστικό αγώνα μας για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας μας μετά το 1996, είχαμε τα κόμματα μη -κόμματα και ειδικά το ΚΚΚΑΣΟΡ και τους παρακρατικούς του μηχανισμούς στον χώρο των Ποντίων, αντίπαλους, υπονομευτές και όχι συμπαραστάτες. Οι διαδοχικές αυτές επιθέσεις και υπονομεύσεις διήρκεσαν περισσότερο από μια δεκαετία. Η ολοκληρωτικού τύπου προπαγάνδα, η υποστήριξη του αντιθέτου, είναι η συνέχεια της Πολιτικής ως Απάτη. Αυτή όμως η εκδοχή πέθανε. Πρέπει να πω ότι στην Αντίσταση μου σε αυτήν την υπονόμευση δέχθηκα τις ίδιες και χειρότερες επιθέσεις που δέχθηκα κατά την περίοδο της αντίστασης μου ενάντια στην τότε δικτατορική χούντα.