ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ - ΔΗΜΟΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΣΟΥ

 ΔΗΜΟΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΣΟΥ

Μιχάλης Ερωτόκριτος

Δήμαρχος Κασίων

Κάσος, 28/03/2024

Οι Έλληνες Δημοκράτες που έζησαν και σπούδασαν στην Ιταλία, το Εθνικό και το Διεθνές Κίνημα για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, σύσσωμο το Ελληνικό Λαϊκό Πατριωτικό Κίνημα, δεν μπορεί παρά να αισθάνεται τούτη την ώρα απέραντη θλίψη για τον ξαφνικό θάνατο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Ο εκλιπών υπήρξε ένας από τους στυλοβάτες του Υγιούς Πατριωτισμού και του Ακομπλεξάριστου Νέου Διεθνισμού.

Έχει οργώσει όλη τη χώρα, σαν άλλος απόστολος, για να διευρύνει και να βαθύνει τον τρόπο που μετά τη Μεταπολίτευση βλέπουμε τον Εθνισμό και το Διεθνισμό. Είχε πολλά να δώσει ακόμη και ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας το όραμα και η προσπάθειά του να συνεχισθεί.

Καλό ταξίδι, φίλε, σύντροφε, αγνέ πατριώτη Μιχάλη!

Ο Δήμαρχος Κάσου

Μιχάλης Ερωτόκριτος

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

 

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ

 Μετάφραση της αναφοράς Ιταλικής δημοσιογραφικής σελίδας και καναλιού:

https://vivipress.com/.../improvvisa-scomparsa.../

ΑΙΦΝΙΔΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ, ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ - ΙΤΑΛΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ, Η ΚΑΛΑΒΡΙΑ ΗΤΑΝ Η ΒΑΘΙΑ ΕΛΛΑΔΑ. Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ, ΑΚΟΜΗ ΕΝΤΟΝΗ, ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΒΙΜΠΟ ΒΑΛΕΝΤΙΑ, ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ.

Η επίσημη ανακοίνωση, όπως βλέπουμε από τις εικόνες, δόθηκε από την ελληνική τηλεόραση και γρήγορα εξαπλώθηκε και στην Ιταλία, ειδικά στην Καλαβρία όπου είχε φίλους και θαυμαστές και όπου επέστρεφε συχνά. Πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 73 ετών ο Έλληνας διανοούμενος Μιχάλης Χαραλαμπίδης.

Διανοούμενος και πολιτικός, είχε συμμετάσχει στην επταμελή ομάδα που συνέταξε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, όταν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό τη δικτατορία των στρατιωτικών. Το 1994, το ελληνικό κοινοβούλιο υιοθέτησε την πρότασή του να αναγνωριστεί η 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Πόντου.

Υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα των Λαών και την Απελευθέρωση, μέλος της διεθνούς ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ερευνητής στο Ίδρυμα Μεσογειακών Σπουδών.

Ήταν ιδιαίτερα δεμένος με την Ιταλία και την Καλαβρία πάνω από όλα. Ονόμασε τον εαυτό του «Έλληνας Ιταλός».

Είχε αφήσει το στίγμα του στο Vibo Valentia και λίγες μέρες πριν από τον ξαφνικό θάνατό του, είχε μιλήσει με τους φίλους του από τη Vibo Valentia για να σχεδιάσουν την επιστροφή του στην πόλη.

Η εμπειρία του Vibo τον είχε ικανοποιήσει όταν, ως καλεσμένος στις αίθουσες CEV στο Palazzo Gagliardi, ήταν ο πρωταγωνιστής μιας πολυσύχναστης συνάντησης με έντονα θέματα.

Κατά τη γνώμη του, η Μεσόγειος είναι το λίκνο του πολιτισμού. Ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε στην Ελλάδα και επεκτάθηκε μέσω της Magna Graecia σε έναν βαθύ και άρρηκτο δεσμό που κάνει την Καλαβρία βαθιά Ελλάδα.

Μια έντονη συζήτηση εκείνο το βράδυ στο Palazzo Gagliardi του οποίου η μνήμη παραμένει έντονη ανάμεσα στους παρευρισκόμενους που γοητεύτηκαν από τον τρόπο παρουσίασης αυτών των ιδεών για μια περιοχή που λανθασμένα θεωρείται «περιφέρεια». Ιδέες και έργα που δεν πρέπει να χαθούν με τον πρόωρο θάνατό του.

* Η φράση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, «Είμαι Έλληνας Ιταλός» αποτυπώνει έξοχα τη χιλιετή ιστορία και τη βαθιά σύνδεση μεταξύ δύο περιοχών που αντιπροσωπεύουν το λίκνο της Δύσης.

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ

 

Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης Cardinal Bessario- Εύξεινος Πόντος

 

Ο Μιχάλης και εμείς...

...ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ απ` τα παλίμψηστα της γητευτικής θεογονίας και επιστημοσύνης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Το Βιτρούβιο Αριστοτελικό όν, ο ανυπόφορα ιδιοφυής Μιχάλης, ο μέγας Τέκτονας με τον εξευγενισμένο ως τα μποζόνια Πατριωτισμό του και τον αριστουργηματικό δημόσιο λόγο του έφυγε πρόωρα, αποστερώντας τις συνηγορίες μας από το ηθικό πλεονέκτημα κι ένα τέλειο άλλοθι.

Έφυγε Άνοιξη, ταιριαστά της Ακριβής του στοχασμού του, ταιριαστά του έντιμου Σοσιαλισμού του, ταιριαστά της περήφανης καταγωγής του, ταιριαστά της υπέροχης ηθολογίας του.

Έζησε υπάκουα στη νομοτέλεια των μοιραίων του είδους του, των σπάνιων μεταξύ των χαρισματικών του νου και των ενάρετων της ψυχής.

Ένας μοναδιαίος Πολίτης, ποιητής στην Επιστήμη, στις Κοινωνίες και στα Πολίσματά του.

Η απουσία του θα ρίχνει την ανηλεή σκιά της στα κοινά των Ποντίων σαδιστικά.

Όπως των πρέπει.

Ήμασταν λίγοι ως ακροατές, ακόμη λιγότεροι ως συνεργάτες, απόντες ως μαθητές κ ανύπαρκτοι ως αναγνώστες του.

Μας μοίραζε της επιστήμης του αστρολάβους κι εμείς τους κάναμε πρεσπαπιέ.

Μας δώριζε ελιξίρια νιότης και μεις τα θαρρούσαμε μούσκιο της εκ γενετής προγηρίας μας.

Μας έδινε ρόλους σε μπλόγκ-μπάστερ και μεις ατακάραμε απ’ τα σχολικά μας σκετς.

Μας έραβε για γκαλάζζ και μεις στο δρόμο φορούσαμε γαλότσες.

Μας έδειχνε αειθαλή δέντρα και μεις νοούσαμε πόσα κόσκινα φιάχνει το ξύλο τους.

Μας δασκάλευε ψυχοτρόπα συνθήματα και μεις απηγγέλαμε βουκολικά έπη.

Μας κάθιζε σ` οράματα, μας φίλευε σε ξέφωτα και μεις παραγοντίζαμε σ` ανήλια

και λυκόφωτα.

Μας διαρμήνευε τη βασική σκέψη του πολίτη και μεις αναρωτιόμασταν `τη ποπά τα πρόγατα άτσαπς που κεκά χορεύνε` .

Αγκάλιαζε με στοργή και καρτερία την ανεπάρκεια μας, αγκαλιάζαμε μ` αγνωμοσύνη

κ` αδιαφορία την Καινή Διαθήκη του.

Ο ένας που μπόλιαζε με Ρωμιοσύνη τα μανιφέστα του Ventotene, ο GOAT στην μεταπροσφυγική οντότητά μας, το ένα Χελιδόνι που πάσχισε να γυρίσει τον Ήλιο,

ο ανθ `ημών στα μουχαπέτια του Ραφαηλίδη, της Αρβελέρ και του Καστοριάδη.

Ένας Κρόιφ σε εντεκάδα πιθήκων που όλο πάλευε να τη βγάλει τσάμπιονς λιγκ.

Μας εκχώρησε το Κάλος, την Αρετή και Τρόπο του και μεις ήμασταν σαν ΟΣΕΠΕ.

Ανάθεμα και αν καταλάβαμε τι μας έλεγε, δόξα τω Θεώ που δε θα καταλάβουμε ποτέ

τι έχασε το Affentheater σύμπαν των κοινών μας.

Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης Cardinal Bessario

(για λογαριασμό όσων ντρέπονται να τον αποχαιρετήσουν μήπως ακούσει και τους γυρέψει τη ματιά).

Υ.Γ

Ο Μιχάλης που ‘βγαζε γλώσσα στον Ανδρέα των 80´s, ήδη τον σιμώνει ξανακουνώντας του το δάχτυλο:

``...δεν είναι διεθνισμός να ξισώσουμε τον Κολοκοτρώνη με τον Δράμαλη πρόεδρε...``

 

 

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ

 

Δεν πρόφτασε να επισκεφθεί τον Απρίλιο την Λευκωσία, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Στήριζε πάντα τους αγώνες για την Κύπρο, στη σωστή τους αντικατοχική βάση

 

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Λευκωσία

Στις 10 Απριλίου ο «Διαλόγου Όμιλος Βήμα Ευθύνης» (Δ.Ο.Β.Ε.) θα παρουσίαζε σε εκδήλωση στη Λευκωσία, το βιβλίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη « ΚΑΛΑΒΡΙΑ Η ΒΑΘΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ  CALABRIA ELLADE PROFONDA». Είχα προσκληθεί να μιλήσω για το βιβλίο αυτό.

 

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ενθουσιασμένος γιατί είχε, όπως είπε, καιρό να έλθει στην Κύπρο. Ο Μιχάλης, όμως, «έφυγε» την Τετάρτη από τη ζωή.

Ήταν ένας διανοούμενος και στοχαστής του Ελληνισμού. Ένας μάχιμος της πολιτικής, αν και είχε αποχωρήσει από την «καθημερινότητα» της πολιτικής. Πάντα ευαίσθητος στα εθνικά θέματα, είχε αναπτύξει ένα αφήγημα, το οποίο αντιμετώπιζε στη σωστή τους διάσταση τις προοπτικές αλλά και τους κινδύνους.

Πριν μερικά χρόνια σε μια εκδήλωση για το Κυπριακό, στην Παλιά Βουλή, είχε πάρει το λόγο, μετά τους ομιλητές, λέγοντας πως δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα και θα πρέπει να αναφέρουμε έτσι. Υπάρχει, είπε, ένα πρόβλημα: Το Τουρκικό Πρόβλημα. Εκείνη η επισήμανσή του ήταν η ουσία ενός ζητήματος, που συζητούμε δεκαετίες. Το πρόβλημα είναι εκείνος, που το προκαλεί.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Στήριζε πάντα τους αγώνες στην Κύπρο, στη σωστή τους αντικατοχική βάση. Είχε μια συνολική εικόνα για τον Ελληνισμό. Δεν ξεχώριζε κανένα από τα  «κομμάτια» του, εντός ή εκτός Ελλάδος. Κι αυτό του επέτρεψε να διαμορφώσει μια συνολική και ολοκληρωμένη εικόνα.

Διαβάζοντας το δίγλωσσο βιβλίο του για την Καλαβρία, ο γνωστός «Ιταλός», ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης,  περιγράφει την εντυπωσιακή σχέση Ελληνικότητας και Ιταλικότητας, Ελληνικότητας και Ρωμαϊκότητας.

Η σχέση του με την Ιταλία μακρά. Αυτή η παρουσία του τον ταύτισε με τη χώρα αυτή.  Κατά την παραμονή του στη Ρώμη τον αποκαλούσαν ο Έλληνας. «Στην Αθήνα ο Ιταλός. Είμαι ένας Ιταλιώτης Έλληνας, σκέφθηκα», αναφέρει ο Χαραλαμπίδης.

Έδωσε μάχες, για το Κουρδικό, το Ποντιακό, το Κυπριακό. Έδωσε μάχες κατά του σχεδίου Ανάν. Υπάρχει, όμως και κάτι άλλο, το οποίο πάντα ακολουθούσε τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που είναι ο Πόντος. Η Ποντιακή διάσταση ήλθε ως μια τελική γέφυρα μετάβασης του στην Καλαμβρία. Μάλλον, αναφέρει, ήταν η αφετηρία μιας νέας σχέσης του με αυτήν.

Ιδεολόγος και μαχητής. Δεν απέφυγε ποτέ του να συγκρουστεί για τις ιδέες του. Ακόμη και με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος παρά τις διαφωνίες τους τον εκτιμούσε.

Είναι σαφές πως άνθρωποι με ιδέες και οράματα, που δεν συμβιβάζονται με τον καθωσπρεπισμό του συστήματος, δεν αντέχουν, δεν μπορούν να ασφυκτιούν σε αυτό. Ούτε και το σύστημα τους… αντέχει.

Ο Μιχάλης «έφυγε» ξαφνικά. Δεν πρόφτασε να ταξιδεύσει στην Κύπρο, όπως τόσο πολύ το ήθελε.

 

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

 

Ο Ιμπραχέμ Μουσλέμ εκ μέρους των Κούρδων αποχαιρετά το Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Επικήδειος λόγος για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη (Βασίλης Αασημακόπουλος)

 

Επικήδειος λόγος για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 29 Μαρτίου 2024- Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών

 

Μιχάλη, σύντροφέ μας ακριβέ και αγαπημένε,

 

Από προχθές το βράδυ κάτι συμβαίνει στην πόλη, στην αγορά.  Είναι κοινή συνείδηση στη χώρα. Τι άλλο να μαρτυρά αυτή η έκρηξη συναισθημάτων, όπως εκδηλώνονται  προς το

πρόσωπό σου, στην είδηση της απώλειάς σου; Για πολλούς ίσως να δείχνει το άλλον εαυτό, μια ψυχολογική ανάγκη, την κρυφή ελπίδα. Την απόσταση του ιδεατού από την καθημερινότητα. Την νιότη που δειχνε πως θα γινόμουν άλλος. Και εσύ Μιχάλη έγινες η προσωποποίηση  του άλλου. Της διαρκούς νιότης. Του εφικτού που είναι θεμελιωμένο στην ουτοπία.  Του καλού, του αγαθού, του δίκαιου, του ακέραιου, του ανιδιοτελούς. Που άλλοι, οι πολλοί, οι επαγγελματίες, δεν ήταν πια. Ένα ίσως να είναι αυτό.

Εσύ που μας έκανες πλουσιότερους στις ιδέες, που  μας ταξίδευες, που μας οδηγούσες στον κόσμο των ιδανικών, των αρχών, των αξιών. Το άκουσμα της καθόλου μα καθόλου αναμενόμενης απώλειάς σου, ειδικά για όσους από εμάς είχαμε την αγαθή τύχη να σε γνωρίζουμε από κοντά, μας έκανε φτωχούς, αλλά όχι μόνους. Είναι περίεργο.  Είμαστε όμως  εμείς οι σύντροφοί σου,  συγκλονισμένοι,  κυριευμένοι αυτές τις μέρες από μνήμες, εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις, βιώματα,  από τη μορφή και τη φωνή σου.

Διάβαζα χθες το βράδυ, ξανά, την κατάθεσή σου, από το βιβλίο σου δύο διακηρύξεις, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης και μια κατάθεση.  Απευθυνόμενος στο Δικαστήριο το 2004,  στη δίκη που έγινε εδώ για την παράδοση του Οτζαλάν, είπες «Τέλος, πρέπει να πω, ότι ήρθα εδώ να υπερασπίσω μια πολιτική παράδοση και κληρονομιά. Ήμουν 23 ετών όταν συμμετείχα στην πρώτη ιδρυτική συνάντηση του ΠΑΣΟΚ στο Βίντερτουρ της Ελβετίας, το 1974. Πάντοτε ήταν χαραγμένη στη μνήμη μου η εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου ως αρχηγού του ΠΑΚ, της Βιετναμέζας εκπροσώπου στις συνομιλίες του Παρισιού για το Βιετνάμ και του Αμιρκάλ Καμπράλ, ηγέτη του απελευθερωτικού κινήματος της Γουϊνέας και των νησιών του Πράσινου Ακρωτηρίου. Ένας μεγάλος επαναστάτης και ποιητής. Τη φωτογραφία δημοσίευσε η ‘Έξοδος’ του Άρη Φακίνου που εκδιδόταν στο Παρίσι. Θα ήταν αδιανόητο μετά την διεθνή εκδήλωση στη Στοκχόλμη με την παρουσία του Όλαφ Πάλμε, ο οικοδεσπότης να παραδώσει τον Καμπράλ στους Πορτογάλους φασίστες του Σαλαζάρ. Αυτοί, δυο χρόνια μετά τον δολοφόνησαν, αλλά σε λίγο κατέρρευσαν με την επανάσταση των γαρυφάλλων. Ίσως στην Τουρκία να είναι των Τριαντάφυλλων ή των Αμάραντων. Με αυτή τη φωτογραφία μεγαλώσαμε, μεγάλωσε μια γενιά, ένα πολιτικό κίνημα. Χωρίς πολιτικές γενιές και πολιτικά κινήματα δεν υπάρχει ιστορία και δημοκρατία». Μίλησες Μιχάλη για την πολιτική κληρονομιά και μίλησες για την φωτογραφία.

 Έτσι θυμήθηκα αυτές τις μέρες την 1^η φορά που άκουσα για σένα. Ήμουν μαθητής γυμνασίου, όπως είναι τώρα ο γιος μου. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, έρχεται η μητέρα μου ένα απόγευμα κρατώντας την Ελευθεροτυπία, την εφημερίδα που τότε έγραφες,  διπλωμένη στο άρθρο σου, που συνοδευόταν από μια φωτογραφία. Διάβασέ το, μου είπε η μάνα μου.  Διαφέρει από τους άλλους. Το κείμενό σου και η φωτογραφία, ήσουν μαζί με τον Οτζαλάν στους Κούρδους αντάρτες. Αυτό ήταν. Η κρίσιμη φωτογραφία για εμένα. Αυτή που πέρασε από τη μνήμη στην καρδιά. Συναντηθήκαμε λίγα χρόνια μετά στο ΠΑΣΟΚ, ήμουν φοιτητής, σε μια εποχή μετάβασης και μεταμόρφωσης του χώρου.  

Είχες καταγωγή από τον Πόντο, ήσουν από την Αλεξανδρούπολη, την Θράκη, τόπους που εσύ μας έκανες να τους αγαπήσουμε πολιτικά, φαντασιακά, ταυτοτικά, ανοίγοντας τους πνευματικούς μας ορίζοντες.

 Δραπέτευσες από το χουντικό κράτος το 1973, με πλαστό διαβατήριο ενός Ιταλού συναγωνιστή φοιτητή, του Bellino Ricardo,  αλληλέγγυου στους Έλληνες αντιδικτατορικούς-αντιστασιακούς φοιτητές,  μετά την εξέγερση της Νομικής. Από την Θεσσαλονίκη, όπου εφοδιάστηκες με το πλαστό διαβατήριο, στην Ήπειρο, στην Κέρκυρα και από το Ιόνιο πέρασες στην Ιταλία και την Ρώμη, πέρασες στην Ελευθερία.  Μέσα από τις γραμμές του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος. Ακολούθως σε βλέπουμε στο Βίντερτουρ της Ελβετίας στην τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, που αποφάσισε την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ,  τον Ιούλιο του 74, από εκεί στο Μόναχο τον Αύγουστο  στη συντακτική ομάδα της μυθικής διακήρυξης της 3^ης του Σεπτέμβρη και στη συνέχεια ιδρυτικό-ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

Ήσουν φορέας κλασικής, ελληνιστικής, ορθόδοξης και οικουμενικής παιδείας.  Κοινωνιολόγος και Πολιτικός Επιστήμονας, ριζοσπάστης διανοούμενος, τέκνο της επανάστασης και των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων. Πνευματικό παιδί του Σαμίρ Αμίν, του Αντρέ Γκούντερ Φρανκ, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Λέλιο Μπάσσο,  του Monthly Review, της λατινοαμερικάνικης σχολής της εξάρτησης. Αλλά έχοντας μεγάλη εκτίμηση στο έργο του Κώστα Βεργόπουλου, του Σπύρου Βρυώνη, του Περικλή Ροδάκη, του Νίκου Σβορώνου, του Νίκου Ψυρούκη, στην μνήμη των οποίων αφιερώνεις το βιβλίο σου για το Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό Πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα (2020).  Μεγάλη η αγάπη σου για τον Βάσο Λυσσαρίδη. 

 Από την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ανατολική Μεσόγειο, στην Ισπανία, την Αφρική, την Νότια Αμερική. Ενεργητικά παρών στο πλευρό των λαών-εθνών της παγκόσμιας περιφέρειας απέναντι στις

δυνάμεις και τις δομές της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Μέσα από την Διεθνή Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών.

 Το ιδιαίτερο πολιτικό ρεύμα ιδεών που διαμόρφωσες εντός ΠΑΣΟΚ, από το 1977 και μετά, από το περίφημο σεμινάριο της Παβίας,  αποτέλεσε έναν κριτικό αντίλογο-πρόταση για την πορεία του κινήματος και της χώρας, απέναντι στην κρατικοποιημένη γραφειοκρατική εκδοχή του κόμματος και στην τριτοδιεθνιστική της περίοδο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού (1979-1989) και στο μεταμορφισμό της μέσω της τηλεκρατίας κατά την νεοσοσιαλδημοκρατική, ψευτοεκσυγχρονιστική όπως τη χαρακτήριζες   φάση της, της δεκαετίας του ’90.

 Αποχώρησες και μαζί σου και εμείς, από το ΠΑΣΟΚ το 1999. Παρέμεινες ενεργός και δραστήριος πολιτικο-διανοητικά,  μετά την εμπειρία  της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης, ένα εγχείρημα όπου αντιμετωπίστηκε με τους όρους που η πολιτική επιστήμη αναλύει και εντοπίζει το σύστημα κομμάτων του καρτέλ, όπως άλλωστε και εσύ ο ίδιος ως πρόσωπο και οι ιδέες σου, μέχρι κυριολεκτικά τη στιγμή που έφυγες από αυτόν τον κόσμο προχθές,  περνώντας στην αθανασία. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ακριβώς το «σύστημα του καρτέλ» που φέρει την πολιτική ευθύνη για την ολέθρια ήττα του 2010. Και ας μην αποσιωπάται αυτό, όπως επισημαίνεις σε κείμενό σου, το 2020. 

Στη μακρά, αλλά πάντα νεανική, διαδρομή σου  ασχολήθηκες με ζητήματα θεωρίας και εμπειρίας σοσιαλιστικής μετάβασης, εργατικού κινήματος, που το ήθελες όχι κλεισμένο στο κλαδικό, στο επιμέρους που εκφυλίζεται σε συντεχνιακό, αλλά καθολικό, ηγεμονικό, ως κίνημα μετασχηματισμού και μετάβασης. Έγραψες για θεσμικά-πολιτικά, κινηματικά-κομματικά ζητήματα, ασχολήθηκες με τον αγροτικό χώρο, τις πόλεις και τις περιφέρειες, θεωρία και προτάσεις για την ανάπτυξη, τους σιδηροδρόμους - πόσο τραγικά επίκαιρο αλήθεια- την επανασύνδεση με τα Βαλκάνια και τον Εύξεινο, τα εθνικά θέματα, το Αιγαίο, την Κύπρο, το δικαίωμα στη μνήμη απέναντι στα εγκλήματα των Γενοκτονιών, τον αγώνα για την απελευθέρωση των λαών, τον περιφερειακό διεθνισμό, τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό κ.α.

Έδινες νόημα, περιεχόμενα σε λέξεις, σε συμβολισμούς. Μας έκανες να αγαπήσουμε τους τόπους, τον Ελληνισμό, την Πολυκεντρική Ελλάδα, την έννοια-σημασία του έθνους, βαθιά και ουσιαστικά, τον πατριωτισμό ως πνευματική κατάσταση, ως ανθρωπιστική παιδεία όπως έλεγες, τους αγώνες των Λαών για ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη.

Ήσουν μάστορας, πόσο σου άρεσε αυτή η λέξη,  δημιουργός, αληθινός. Ευρωπαίος και γι’ αυτό Έλληνας. Κοσμοπολίτης με ισχυρή ιθαγένεια.  Με αυτόχθονη παραγωγή ιδεολογίας και πολιτικής σκέψης και μέτωπο απέναντι στον μεταπρατισμό όλων των μορφών, τον  διανοητικό αποικισμό όπως έλεγες.

Ήσουν της Μνήμης, του Ήθους, του Παραδείγματος, του Λόγου. Του αυθεντικού και όχι του εικονικού. Σε σένα υπήρχε η αρμονία μεταξύ λόγου και πράξης. Εκεί που απέτυχε η πολιτική τάξη στη Μεταπολίτευση, στην Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία, κάνοντας έναν συγκριτικό απολογισμό.  Δεν πάλευες απλά για το ασυμβίβαστο μέλους κομματικού οργάνου και κρατικής θέσης. Δεν έλεγες απλά για το ασυμβίβαστο. Εσύ  ενσάρκωνες  το ασυμβίβαστο με το προσωπικό σου παράδειγμα. Το έκανες πράξη. Δεν κρατικοποιήθηκες. Δεν ενσωματώθηκες, δεν προσαρμόστηκες, δεν παρήκμασες, δεν φθάρθηκες,  δεν εντάχθηκες σε επιρροές άλλων συμφερόντων. Ήθελες να δώσεις – και έδωσες -  ένα άλλο έμπρακτο παράδειγμα  στους Έλληνες, όπως έλεγες μετά τις εκλογές του 1981, για το πώς πρέπει να κυβερνάται η χώρα, η σχέση κόμματος-κράτους,  για να έχει ουσία και περιεχόμενο η Αλλαγή και να μην ηττηθεί, αλλοτριωθεί, για να μη χαθεί το ραντεβού με την ιστορία. Σεβάστηκες τους Έλληνες πολίτες, τα μέλη του Κινήματος, με συνείδηση του ιστορικού βάρους του εγχειρήματος. Ίσως γι’ αυτό να σε εκτιμούσε, να σε ξεχώριζε  και να σε αγαπούσε ο Ανδρέας. Γιατί η σχέση πέραν από  ιδεολογική, ήταν πολιτική. Με σεβασμό στη διαφωνία και στην κριτική.  Όχι ευτελής, ούτε του παζαριού.

Έβλεπες μακριά. Γιατί είχες κατακτήσει τα αναλυτικά εργαλεία, την επιστημονική επάρκεια να το κάνεις. Είχες την ευφυία. Τον χαρακτήρα. Την αυτονομία. Την κουλτούρα. Τη μάχιμη και έντιμη διανοητικότητα. 

Ήσουν φορέας μιας μεγάλης κληρονομιάς αγώνων του ελληνικού λαού για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή, δυναμικών και διαστάσεων που διαπερνούν το εθνικό και κοινωνικό γίγνεσθαι όπως έλεγες, με ιστορικό-χρονικό βάθος και προοπτική. Εμπνεόσουνα από τον μεγάλο αγώνα της εθνικής μας παλιγγενεσίας που εορτάσαμε δύο μέρες πριν φύγεις. Θυμάμαι ακόμα την κατάληξη της ομιλίας σου στην ιδρυτική διακήρυξη της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης στις 13 Μαρτίου 2000.  

Το μόνο που μπορούμε να σου υποσχεθούμε, συντετριμμένοι καθώς είμαστε, όπως μας ακούς και μας βλέπεις, εμείς οι σύντροφοί σου,  ότι θα συνεχίσουμε αυτή την κληρονομιά που εσύ όχι μόνον αφειδώλευτα και διαρκώς μας μεταλαμπάδευσες και απλόχερα μας πρόσφερες,  αλλά εμπλούτισες την κληρονομιά, το περιβόλι. Και όπως μας λέει ο ποιητής, «για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π’ όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη,
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο περάσμα των κύκλων!»

Με σεβασμό προς την οικογένεια σου, σε χαιρετούμε αγαπημένε μας Μιχάλη,  αρχηγέ,  με  τιμή, συγκίνηση και ευθύνη, που πορευθήκαμε μαζί αυτή την πορεία, στον φωτεινό δρόμο που εσύ μας οδηγείς. 

Ζεις για πάντα στις καρδιές, στην ψυχή και στη σκέψη μας.

 

 Εις το επανιδείν ακριβέ μας σύντροφε. 

 

Αγωνιστικά και με Αξιοπρέπεια 

 

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ

 

                                            Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ

                                             ΗΘΙΚΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΕΥΓΕΝΗ

                                             ΑΛΛΟ FORUM ΑΛΛΟ ΛΟΓΟΣ

Τους τελευταίους καιρούς παρατηρείται ένας πληθωρισμός, επιδρομή θα έλεγα forum. Τα φόρα όπως τα ονομάζω.

FORUM Δελφών, forun εδώ, fοrum εκεί. Τελευταία το forum στην γενέτειρα πόλη μου την Αλεξανδρούπολη.

Ο μεγάλος Χαιρωνεύς και Δελφικός Πλούταρχος θα είναι οργισμένος για ευνόητους λόγους.

Ίσως για αυτό με παροτρύνει σε μια Αριστοφανική αντιμετώπιση της επιδρομής των forum. Θα μείνω όμως στον δικό του τρόπο, ήθος αναφερόμενος στην Θράκη. Εξ ου και το ηθικά, διδακτικά ευγενή.

Βέβαια είναι σίγουρο ότι οι σκηνοθέτες των forum δεν γνωρίζουν τον Πλούταρχο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αναφορά μου σε αυτόν. Δυστυχώς όμως ο Πλούταρχος απουσιάζει από την Ελληνική εκπαίδευση. Είτε με τους προ προηγούμενους, είτε τους προηγούμενους, είτε με του νυν Υπουργούς Παιδείας. Να επανέλθουμε στο θέμα μας.

Πρώτον. Μία έντιμη σοβαρή διανοητικά και πολιτικά συζήτηση για την Θράκη – αγορά όχι το κακοχωριάτικο FORUM – αρχίζει από το γνωστό σχέδιο μου για την περιοχή. Ότι καλύτερο παρήγαγε η ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική. Ξεδιπλώθηκε έξυπνα με πολλές πράξεις επί δύο δεκαετίες. Έπρεπε να διδάσκεται.

Όταν δεν αρχίζει από αυτό η συζήτηση και εφαρμογή τότε αποτελεί συνέχεια της πολιτικής ως φτηνός ηλεκτρονικός λαϊκισμός. Για να είμαι περισσότερο ακριβής επιστημονικά, ως συνέχεια της πολιτικής ως απάτη. Ας μην καταφύγω προς το παρόν στον Αριστοφάνη με ένα λογοτεχνικό ή κινηματογραφικό τίτλο.

Εφαρμόστε λοιπόν αυτά τα μικρά και μεγάλα που πρότεινα.

Η γη, οι τόποι, οι άνθρωποι της κατακρεουργημένης Θράκης – έγραψε ο Χέμινγουεϊ γι΄αυτό – αξίζουν σεβασμό και όχι ύβρεως. Αλλά και οι πολίτες και οι εκπρόσωποι των τοπικών και περιφερειακών θεσμών οφείλουν να υπερασπίσουν τον αυτοσεβασμό τους, την δυναμική του τόπου τους. Ευτοπία όπως ξέρουν την ονόμασα.

Δεύτερον. Ο Αλέξης – το όνομα είναι Τραπεζουντίνο – ήταν έντιμος διανοητικά. Άρχισε αυτήν την συζήτηση αλλά δεν την προχώρησε. Περισότερο δεν την οικοδόμησε. Τι εννοώ στο  “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ σελίδα 162. Αλλά ρωτήστε τον πρώην Δήμαρχο Ευάγγελο Λαμπάκη, τον πρώην Πρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο. Διαβάστε επίσης την ομιλία μου στο εσωτερικό του ναού Αγίου Ελευθερίου Αλεξανδρουπόλεως τον προηγούμενο Δεκέμβριο στο Πόλις- Αγορά.

Αν προχωρούσε ο Αλέξης αυτό που ακύρωσε αντιδημοκρατικά, πλεγματικά και ανεύθυνα ο Σημίτης θα ήμασταν αλλού.

Τρίτον. Προς τους ευγενείς εμπλεκόμενους: διαβάστε το κείμενο Αλεξανδρούπολης Πετρελαιούπολης ή Νέα Πολυκεντρική Πόλη στο  “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ.

Τέταρτον. Τέλος επί μία και πλέον εικοσαετία οικοδόμησα ένα σχέδιο από την Αλεξανδρούπολη, το Μπουργκάς, τον Δούναβη, την Οδησσό, όλο τον Εύξεινο.

Δεν είπα “ κορίτσια ο στόλος ˮ. Σοβαρευτείτε λοιπόν.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάρτιος 24

Υ.Γ. Ένα πολύ επίκαιρο αποκαλυπτικό του κενού του συστήματος χώρα από τον πρόλογο του βιβλίου “ μία Ελλάδα με Δέκα Λιμάνια θα ήταν μία άλλη Ελλάδα. Αντί ένα και αυτό ανολοκλήρωτο. Ανύπαρκτης διασυνδεσιμότητας και στερούμενου οδικής και σιδηροδρομικής προέκτασης στην εθνική και ευρωπαϊκή ενδοχώρα… ˮ

Άλλο FORUM άλλο Λόγος.

ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ – ΔΙΑΛΕΞΗ ΕΒΔΟΜΗ

 

ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ – ΔΙΑΛΕΞΗ ΕΒΔΟΜΗ

Θέμα: ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Τρίτη 2 Απριλίου. Αθήνα - Κέντρο, ώρα 18.00

Πληροφορίες σε προηγούμενη ανάρτηση μας στο polis-agora.

 

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΟΔΙΑ

 

Μιλώντας στο κέντρο της Αθήνας κατά την μηνιαία διάλεξη 2

Η ΚΡΙΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ ΒΙΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΟΔΙΑ

Το θέμα μου είναι τα περιεχόμενα μιας νέας σύγχρονης πολιτικής για την ύπαιθρο. Παρατηρείται μεγάλη αγραμματοσύνη για αυτά σε όλους τους θεσμούς και τους τομείς, περιφερειακή ανάπτυξη, παιδεία, πόλεις.

Η απουσία όμως περιεχομένων μεταβάλλεται σε κραυγές, βία, βαρβαρότητα στο μικρό κέντρο της Αθήνας.

Δολοφονείται η πόλις, η οικονομία, η ανάπτυξη, η εργασία, το κεφάλαιο, η ζωή. Δολοφονείται η αστική αισθητική. Η μοναδική στον κόσμο Νεοκλασική Τριλογία.

Κεφάλαιο, εργασία, κυβερνήσεις δεν διδάχθηκαν τίποτε από την καταστροφή του κέντρου το 2007 – 2008.

Αυτός ο αυτοκτονικός κύκλος πρέπει να σταματήσει.

Μετατόπιση, αλλαγή της διαδρομής των διαδηλώσεων στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας (Οίκος της εργασίας), την Λεωφόρο Συγγρού σε μία λωρίδα.

Τα κοινωνικά κινήματα για να είναι ωφέλιμα πρέπει να έχουν μυαλό. Όχι μόνον πόδια. Έχουν μόνον το δεύτερο(στο Ελληνική Πολιτική Παιδεία).

Διαφορετικά είναι υφιστάμενα. Έτσι ήταν και έτσι είναι.

Πριν από τα πόδια, το μυαλό πρέπει να δημιουργεί μια σφαίρα ηγεμονική όπως έλεγαν οι προπαππούδες μας.

Από αυτούς το αλίευσε ο Σαρδηνός Κουμουνιστής, ο Γκράμσι. Να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Στα περιεχόμενα μιας πολιτικής για την ύπαιθρο.

Έπρεπε να προσκληθούν εδώ σήμερα όλοι οι αρμόδιοι θεσμικά. Απλά για να διδαχθούν, να μάθουν. Οι συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις. Πρώτα η εκπαίδευση και μετά το κυβερνώ.

Παρατηρώ ότι επιμένουν με φανατισμό και έπαρση στην αγραμματοσύνη τους, στην ρουτίνα τους, στην πέτρινη γλώσσα.

Αυτό όμως είναι χαρακτηριστικό παλιών εξουσιών. Τσιφλικάδων, τιμαριούχων, γραφειοκρατών,μανδαρίνων, μπέηδων, αγάδων, κόντηδων στην Κέρκυρα.

Αγροφιλία Αγροτική Αναγέννηση Νέα Αγροτικότητα είναι το θέμα μας. Θα σας πω και τι έπαθε το Ελληνικό μέλι. Τι έγινε με την φέτα και τα τυριά εκτός των άλλων.

Εν Αρχή Ήν ο Λόγος μετά τα πόδια.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάρτιος 24

Η κρίση της Πολιτικής

 

Η κρίση της Πολιτικής

Στην φετινή επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών επανήλθε στο μυαλό μου η διατύπωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη ότι η τραγωδία των Τεμπών είναι η κρίση της πολιτικής . Γύρισα μετά και είδα τα δύο περσινά κείμενά του, τα ανήρτησα και κανείς δεν κατάλαβε ότι ήταν περσινά . Ούτε και εγώ θα το καταλάβαινα αν τα είχε αναρτήσει κάποιος άλλος .Τέτοια είναι η δύναμη της αλήθειας τους που είναι σαν να γράφονται αυτόματα από τον δημιουργό τους ταυτόχρονα με την εξέλιξη των γεγονότων και να μην γίνεται αντιληπτό ότι γράφτηκαν μόνο μια φορά . Το ίδιο συμβαίνει και στα βιβλία του . Ο λόγος του είναι μία όαση ελεύθερης σκέψης και σεβασμού στην άλλη άποψη μέσα στην έρημο της οργανωτικής αντιπαράθεσης ενός άλλου διανοουμενίστικου (τρόπος του λέγειν) λόγου χωρίς παρελθόν χωρίς καταγωγή με λεξιλόγιο προσβλητικό , επιθετικό , ακόμα και χυδαίο που σαν αποτέλεσμα έχει την ανάπτυξη του μίσους , της βίας και την καθίζηση της αδράνειας των έντιμων πολιτών , προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στους ενόχους και τους υποκριτές .

Γιάννης Αμοργιανός

ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

 

ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ

 

Μιλώντας στο κέντρο της Αθήνας κατα την μηνιαία διάλεξη 1

ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ

Συνεδρίαση του κοινοβουλίου και ομόφωνη απόφαση για την άμεση ανάπτυξη ενός σύγχρονου συστήματος σιδηροδρόμων στην Ελλάδα.

Ανακατανομή των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου.

Αυτό είναι το υψηλότερο ηθικά και πολιτικά μνημείο αλήθειας, ουσίας και τιμής των νεκρών στα Τέμπη. Αν γίνονταν δεκαετίες πριν όπως πρότεινα δεν θα είχαμε την τραγωδία των Τεμπών. Μέχρι και αφίσα το έκανα, στο “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ. Δεν είχα συναθλητές.

Άλλο Πόλις και άλλο κροκοδιούπολης.

Άλλο Πολίτες και άλλο αγανακτισμένοι στιγμιαία δακρύζοντες στιγμιαία δεξιοί, αριστεροί και αναρχικοί κροκόδειλοι.

Άλλο Πολιτικοί και άλλο υποκριτές κροκόδειλοι τα δάκρυα των οποίων προαναγγέλλουν νέα θύματα στο μέλλον.

Μετά το ναυάγιο του ΣΑΜΕΝΑ σας προειδοποίησα ότι θα επαναληφθεί σε συνέντευξη μου σε αθηναϊκή εφημερίδα.

Θα δημοσιευτεί ολόκληρη. Προφητεία; Όχι. Αληθινή πολιτική. ΠΡΟΝΟΕΙΝ το έλεγαν.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάρτιος 24

ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ – ΔΙΑΛΕΞΗ ΕΚΤΗ

 

ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ – ΔΙΑΛΕΞΗ ΕΚΤΗ

Θέμα: ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ – ΝΕΑ ΑΓΡΟΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Τρίτη 12 Μαρτίου. Αθήνα - Κέντρο, ώρα 18.00

Πληροφορίες σε προηγούμενη ανάρτηση μας στο polis-agora.