Όταν από τις αρχές της δεκαετίας του '80 άρχισα να διαμορφώνω μία θεωρία
απελευθέρωσης για την Μικρά Ασία και την Ανατολική Μεσόγειο σε ένα κείμενό
μου έγραφα: στην Τουρκία δεν έχουμε πολιτιστικές πρωτεύουσες αλλά τις
πρωτεύουσες των φυλακών του πλανήτη. Η αναλυτική προσπάθειά μου ήταν τότε
μοναδική πρωτοποριακή παγκοσμίως.
Δυστυχώς το εδώ πανεπιστήμιο και οι πολιτικοί ήταν αλλού.
Η σημερινή κρίση του τουρκικού
οικοδομήματος πολλαπλασιάζει τις πόλεις φυλακές και τις μεταφέρει στα δυτικά,
στην Ανατολική Θράκη, επειδή δεν ελέγχουν τα ανατολικά τους. Τις μεταφέρει
στη Ραιδεστό, στη Σηλυβρία, στην
Αδριανούπολη. Η πόλη του Αδριανού ( το 2017 είναι αφιερωμένο σε αυτόν)
μετατρέπεται εκ νέου σε πόλη φυλακή, πόλη απαγχονισμών, όπως ήταν την πρώτη
περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης.
Σήμερα είναι φυλακισμένος εκεί, εδώ δίπλα
μας, ένας νέος άνθρωπος. Ένα από τα καθαρά πρόσωπα της δημοκρατικής Μικράς
Ασίας του μέλλοντος. Ο συμπρόεδρος του
Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών, ο Ντεμιρτάς. Ένα περίπου χρόνο πριν, μιλούσαμε
μαζί σε εκδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.
Νοτιότερα στην Καλόλιμνο είναι
φυλακισμένος ο λευκός σύγχρονος Νέλσον Μαντέλα, ο Αλέξανδρος Παναγούλης των
Κούρδων, ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν.
Αισθάνομαι μεγάλη περιφρόνηση για όλους
αυτούς εδώ, και στα υπερβόρεια που σιωπούν , ανέχονται και στηρίζουν την
εγκατάσταση της βαρβαρότητας στα χώματα της
Μικράς Ασίας και της Θράκης. Της Ρωμανίας των βυζαντινών.
Τι να κάνουμε; Να αναπτύξουμε μία ηθική
συνομιλία, έναν πολιτικό συναθλητισμό, ένα μέτωπο αγώνα με ότι πιο ανθρωπιστικό
και δημοκρατικό υπάρχει στην ιστορική Θράκη. Την Βόρεια, την Δυτική, την
Ανατολική, με ορίζοντα, με στόχο, μία
Θράκη χωρίς φυλακές.
Η ελληνική πολιτεία μπορεί να απομακρύνει από την Δυτική Θράκη την
φυλακή της Κομοτηνής.
Αυτοί είναι οι δρόμοι της αληθινής
καθολικής αλληλεγγύης και όχι η ρατσιστική εκδοχή της ελληνοτουρκικής φιλίας
που επεβλήθη στη χώρα, στους Έλληνες για να συντηρηθεί ο κεμαλοϊσλαμικός ,
τουρκικός ρατσισμός.
