ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας σε Ρ/Σ)
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ
ΑΥΤΟΧΘΟΝΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΣΚΕΨΗΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Δεν υπάρχει καλύτερη εγκυρότερη κριτική των μεταβάσεων από
το ιδεατό στο υπαρκτό ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στην Τερατογονία του, από την δική μου. Η
πλέον έντιμη και επιστημονική κριτική του χώρου αυτού έγινε από το εσωτερικό
του. Αυτό λέει η ιστορία, η επιστήμη, ένα σοβαρό πανεπιστήμιο.
Πρέπει να πούμε όμως ότι είναι
στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και όχι αλλού που μπαίνει με επιστημονικό τρόπο μετά το 1974 το ζήτημα
«αυτόχθονης παραγωγής ιδεολογίας και πολιτικής σκέψης» όπως το ονόμασα. Εκεί
μπήκαν ζητήματα όπως αυτό της νέας αγροτικότητας, των πόλεων, του ασυμβίβαστου,
του πώς να κυβερνά ένα πολιτικό κόμμα, του Νέου Ανατολικού Ζητήματος, του Νέου
Διεθνισμού, το Κουρδικό, του πως στέκεσαι στην Παγκοσμιοποίηση κλπ.
Μπορεί αυτή η επιστημονική έρευνα και παραγωγή να
επικεντρώθηκε στο πρόσωπο μου, αλλά αυτό συμβαίνει πολλές φορές ειδικά σε
πραγματικότητες όπως η δική μας. Δυστυχώς το πανεπιστήμιο ειδικά οι σχολές πολιτικών,
κοινωνικών, οικονομικών επιστημών ήταν και είναι πολύ αδύνατες, ανεπαρκείς
συντεχνιακές, φοβικές.
Είναι όμως ο χώρος αυτός που
παρήγαγε και ολοκλήρωσε ένα τεράστιο μορφωτικό, θεωρητικό, επιστημονικό,
πολιτικό κεφάλαιο το οποίο αποτελεί την τροφοδοτική ενέργεια, την προωθητική
δύναμη του νέου ιστορικού κύκλου. Αυτό είναι τα βιβλία μου. Από το «Ελληνική
Πολιτική Παιδεία» και το «Αγροφιλία» έως το «ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ». Αυτό δεν έγινε αλλού
κατά ένα συστηματικό και επιστημονικό τρόπο.