Είναι χρήσιμο οι πολίτες και ειδικά οι νέες γενιές να γνωρίζουν την πολιτική ιστορία μιας λέξης, μιας ισχυρής λέξης.
Προβλέποντας την παρατηρούμενη σήμερα «χρήση» της θεώρησα χρέος μου να αναφερθώ στην ιστορία της στο «Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό Πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα» σελ. 176-178.
Λόγω φιλίας όμως προς την Αλήθεια, την Επιστήμη, την Πολιτική και Θεσμική Σοβαρότητα και αλλεργίας προς την προπαγάνδα που εξ’ άλλου δεν διαρκεί πολύ και επηρεάζει μόνο τους εύκαιρους κατά τον Ησίοδο, οφείλω να σημειώσω για την προστασία της.
Τον Σημίτη δεν τον χαρακτήριζε η αυτοπεποίθηση και η επάρκεια τις ημέρες των Ιμίων αλλά όπως και πριν και άλλες αργότερα. Αυτό εξ’ άλλου ήταν γνωστό στους παροικούντες. Όπως και το κείμενο του Μητσοτάκη δεν αποτελεί έκφραση αυτοπεποίθησης. Ας μην επεκταθούμε στις στιγμές και τις διαχειρίσεις του Έβρου και του Αιγαίου που έμειναν επιπλέον ανολοκλήρωτες.
Σοβαρότητα λοιπόν, Ικανότητα, Αλήθεια, Ήθος και Αρετή.
Οι μαγικές «εκσυγχρονισμένες» πονηρίες της μεταπολίτευσης πέθαναν.
Για την ποιότητα του Πολιτικού, Ανθρώπινου και Θεσμικού κεφαλαίου της μεταπολίτευσης και του σημερινού προϊόντος της η γνώμη μου είναι γνωστή.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Σεπτέμβριος 20
