ΜΙΧΑΛΗΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Απόσπασμα από
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ σε Ρ/Σ)
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
– ΦΟΙΤΗΤΕΣ – ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ
ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ενώ έχουμε
ανάγκη τον Λόγο, τον Διάλογο επιβάλλεται
σιωπή και αυξανόμενη αερολογία. Είναι
ορατό, αλλά δεν αναδεικνύεται πολιτικά
λόγω του αισθήματος αυτοσυντήρησης των
κατεστημένων μεταπολιτευτικών ομάδων,
ότι τα μικρά Φοιτητικά «ΑριστεροΔεξία»
Κοινοβούλια έχουν τα ίδια παρακμιακά
χαρακτηριστικά με το Κεντρικό. «Σόι
πάει το βασίλειο» που λέει ο λαός μας.
Η Αληθινή
Πολιτική οφείλει να πάει ενάντια σε
αυτό το αραχνιασμένο περιβάλλον
ανοίγοντας διανοητικά, ηθικά, πολιτικά,
προγραμματικά και οραματικά μέτωπα.
Αυτό κάνω σε πολλά
πεδία. Το κείμενο μου με τίτλο «Πανεπιστήμιο,
Επιστροφή Μετασχηματισμός ή τέλος του
Μύθου1»
που περιλαμβάνεται στο «Ελληνική
Πολιτική Παιδεία» αλλά και το βιβλίο
για την «Ποιότητα της Ανάπτυξης2»
ανοίγει μια ουσιαστική συζήτηση για το
Πανεπιστήμιο, την σχέση του με την
εργασία, την ανάπτυξη, την κοινωνία.
Δυστυχώς ακόμη
δεν διακρίνει κανείς νέα μορφωτικά
υποκείμενα στον χώρο του Πανεπιστημίου
που μπορούν και θέλουν να αναπτύξουν
έξυπνους, γόνιμους και απελευθερωτικούς
προβληματισμούς και προτάσεις. Στο χώρο
των Φοιτητών όπου είχαμε το πλέον
συντεχνιακό Φοιτητικό «κίνημα» στον
κόσμο και που τώρα πληρώνει την μορφωτική
πενία και τον συντεχνιασμό του. Όσο για
το καθηγητικό προσωπικό της χώρας είναι
γνωστό ότι δεν διακρίνεται για τις
επιδόσεις του.
Η χώρα χρειάζεται
ένα νέο Πανεπιστήμιο τα πρώτα χαρακτηριστικά
του οποίου θα είναι η δημιουργικότητα,
η παραγωγικότητα, η αισθητική του.
Νομίζω ότι οι
φοιτητές, οι ερευνητές στην Διασπορά
όπως στην Αγγλία, μπορούν να αποτελέσουν
τους τόπους και τα υποκείμενα ανάπτυξης
γόνιμων, αυτόχθονων και όχι επαρχιώτικων,
ιδεών και προτάσεων για ένα άλλο
Πανεπιστήμιο.
Εδώ οι
Ακαδημαϊκοί χώροι είναι εγκλωβισμένοι
στους συντεχνιακούς Φεουδαρχικούς,
οθωμανικού τύπου μηχανισμούς όπως και
σε «ΔεξιοΑριστερούς» μηχανισμούς
παιδομαζώματος των νέων παιδιών. Ένα
θλιβερό αλλά ταυτόχρονα και κωμικό
θέαμα. Ευτυχώς βρίσκεται στο τέλος του.
Παρ’ όλο που πολλοί θέλουν αγωνιωδώς
να το συντηρούν. Μια απελευθέρωση της
Ελληνικής νεολαίας είναι επικίνδυνη.
Την προτιμούν φυλακισμένη, ακρωτηριασμένη.
Το πρότυπο
δημιουργίας Πανεπιστημιακών σχολών
«για να δουλέψουν τα μαγαζιά» όπως παλιά
δημιουργούσαν τα στρατόπεδα κατέρρευσε.
Δέστε το κείμενο μου για την Περιφερειακή
Ανάπτυξη της Πελοποννήσου3
όταν προειδοποιούσα για αυτό. Από την
περίοδο του Παπαναστασίου και του
Σοφιανόπουλου όπως είπα στην Πάτρα,
είχε να υπάρξει παρόμοια πρόταση για
την Πελοπόννησο.
Είναι όμως η
Ρούμελη, οι Ρουμελιώτες που εκ των
υστέρων κατανοούν την επιμονή μου για
την ταύτιση της ιστορικής, γεωγραφικής,
πολιτισμικής και θεσμικής διάστασης
στην συγκρότηση μιας Περιφέρειας4.
Έτσι η Ακρωτηριασμένη Ρούμελη στερείται
σοβαρών, μόνιμων, Πανεπιστημιακών
Θεσμών. Τι θα λένε οι μεγάλοι Ρουμελιώτες
Επαναστάτες διακόσια χρόνια μετά;
Πού και πώς
κρίθηκαν όλα αυτά και φθάσαμε εδώ;
Επί χρόνια,
επί δεκαετίες ο ΔεξιοΑριστερός
συνασπισμός, ο Πολυκομματικός
μονοκομματισμός αντιμετώπιζε πεζοδρομιακά
μια από τις πλέον Επεξεργασμένες
προτάσεις Παγκοσμίως για την Επαναθεμελίωση
του Κράτους. Και τι δεν άκουσα από όλο
αυτό το δεξιοαριστερό κράτος – παρακράτος.
Ο εκ Δράμας πατριώτης μου πρώην Υπουργός
Μακεδονίας – Θράκης κ. Τζίμας τους
υπενθύμισε κάποια στιγμή δημοσίως τον
πεζοδρομιακό χαρακτήρα τους. Δεν συναντάς
αυτού του τύπου το Δημόσιο ήθος στην
χώρα που το γέννησε. Ο Τζίμας ακολούθησε
τον Ελληνικό τρόπο και αυτό τον τιμά.
Τι έγινε με
τις Περιφέρειες; Ο Καραμανλής και οι
σύμβουλοι του αντέγραψαν το Επαναθεμελίωση
του Κράτους. Το έκαναν Επανίδρυση αλλά
δεν ήξεραν πως γίνεται. Ο Γιωργάκης και
ο Ραγκούσης κατακρεούργησαν την ιδέα
ακολουθώντας τον Προκρούστειο τρόπο.
Η λεγόμενη Αριστερά Αγρόν ηγόραζε για
αυτά τα ζητήματα, όπως και για άλλα ή
Επαναπαύονταν στην Δημόσια Χρηματοδότηση
και το τηλεοπτικό παρκάρισμα της.
Επί πλέον
είχαμε πέντε πολιτικάντηδες στην Αρκαδία
και πέντε στην Αχαΐα που καθήλωσαν τις
δυναμικές τόσο της Πελοποννήσου όσο
και της Ρούμελης. Έτσι γράφθηκε η ιστορία,
η αντί ιστορία. Ευτυχώς όλο αυτό και
όλοι αυτοί αποτελούν μια κακή ανάμνηση,
ένα κακό παρελθόν.
Το σχέδιο, οι
προτάσεις μου περιμένουν τους νέους
συναθλητές και τους συνδημιουργούς
τους. Είναι το μόνο σχέδιο που υπήρχε
και το μόνο που υπάρχει. Ευτυχώς η Ιστορία
είναι μαζί μας. Θα γίνει και η Αληθινή
Πολιτική.
Παρασκευή 12 Απριλίου 2013
Polis-agora.blogspot.com
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
1
Ελληνική Πολιτική Παιδεία – Η Πολιτική
ως Ανώτερη Τέχνη. Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
Εκδόσεις Στράβων
2
Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ελληνική Ποιότητα
και Ανάπτυξη Η Νέα Συμμαχία. Εκδόσεις
Στράβων
3
Όπως πριν
4
Όπως πριν
