Δημοσιεύουμε το έγγραφο του τ. Αμερικανού πρέσβη στην
Αθήνα Νίκολας Μπέρνς που αναφέρεται στους Σημίτη και Πάγκαλο για την υπόθεση
Οτζαλάν.
(Από την προσωπική σελίδα του Μιχάλη Ιγνατίου).
Σχόλιο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΩΤΕΡΗ ΤΕΧΝΗ
Η ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ
ΚΑΙ ΠΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ
Η ΔΕΝ ΤΗΝ
ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΣ ΣΤΙΣ ΖΟΥΓΚΛΕΣ
Η πρόταση για πρόσκληση του
Οτζαλάν στην Ελλάδα από Ελληνικό Πανεπιστήμιο έγινε την 19η Μαρτίου
του 1997 κατά την ομιλία μου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Συνομιλητής μου
ήταν μια ηγετική ηθική μορφή του αγώνα των λαών ο Βάσος Λυσσαρίδης. Την πρόταση
υπέγραψαν 186 Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Επρόκειτο για μια καλά
επεξεργασμένη, βελούδινη στρατηγική κίνηση. Στην κατάθεση μου στο δικαστήριο
φάρσα που ήθελε να καταδικάσει τον Οτζαλάν για την είσοδο του στην Ελλάδα έδωσα
τον εξής τίτλο σε αυτήν την πρόταση:Μια μεγάλη ιδέα – Μια μεγάλη πολιτική.
Το κείμενο της κατάθεσης μου στο
δικαστήριο είναι δημοσιευμένο στο «Από το ΠΑ.ΣΟΚ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ – Ο Εκφυλισμός
Ενός Ιστορικού Εγχειρήματος». Εκεί εξηγώ αυτήν την πολιτική.
Είναι γνωστό ότι ο Σημίτης και ο
Πάγκαλος ήταν ανεπαρκή ανίκανα πολιτικά πρόσωπα. Κανέναν τομέα δεν ήξεραν να
διαχειρισθούν. Πόσο μάλλον αυτά τα ζητήματα. Έτσι κατέληξαν μαζί με ορισμένους
άλλους στο ρόλο του μούτσου που ανέλαβε την βρώμικη δουλειά. Αυτός ήταν ο
τίτλος άρθρο μου στην Ελευθεροτυπία ένα χρόνο μετά το έγκλημα της 15ης
Φεβρουαρίου του 1999. Εξεπλάγην που το έβαλε η Ελευθεροτυπία γιατί τότε ήταν
πολύ δεμένη με το καθεστώς.
Αν εφαρμόζονταν η μεγάλη και
βελούδινη πολιτική που πρότεινα ο Οτζαλάν σήμερα δεν θα ήταν στο Ίμραλι. Αλλά
θα ήταν στις πλατείες κάτω από την Ακρόπολη, στην πλατεία Πάνθεον της Ρώμης,
στο Πάνθεον του Παρισιού και στο Στρασβούργο.
Πολλές φορές το έχω τονίσει και οφείλω να το επαναλάβω
για να γίνει κατανοητό ότι η πολιτική είναι η ανώτερη τέχνη. Ή την εφαρμόζεις
και είσαι στο Πάνθεον ή δεν την εφαρμόζεις και πηγαίνεις στις ζούγκλες, στην
κόλαση και καταλήγεις στον ρόλο του μούτσου.
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
