Σε ομιλίες μου στην αίθουσα «Αργοναύται» στην Καλλιθέα
Αττικής της 8ης Μαρτίου 1994 και στην αίθουσα της Εταιρείας
Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του ιδίου έτους αναδείκνυα το
ζήτημα της Γυναικοκτονίας στον Πόντο.
Επρόκειτο για ένα νέο πεδίο επιστημονικής ανάλυσης αλλά και πολιτικού αγώνα. Η
σχέση επιστήμης και πολιτικής χαρακτήριζε πάντοτε την δράση της Διεθνούς Ένωσης
για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών. Πολλοί λαοί στον κόσμο τους
οφείλουν πολλά.
Οι ομιλίες
περιλαμβάνονται στον τόμο Το Ποντιακό
Ζήτημα Σήμερα Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα , 7η έκδοση,
ΣΤΡΑΒΩΝ, στην αγγλική The PONTIAN QUESTION IN THE UNITED NATIONS, στην ιταλική La Nuova Questione Orientale , στην τουρκική PONTOS ANTIKBIR KIMLIĞIN GERI DÖNÜŞÜ. Επέτρεψα την προβολή της τουρκικής
μετάφρασης στην ιστοσελίδα www.devrimcikaradeniz.com λόγω του ονόματός τους.
Την 8η
Μαρτίου του 1996 χιλιάδες γυναίκες από την Κύπρο και την Ελλάδα διαδήλωναν
ενάντια στον τουρκικό ρατσιστικό στρατό έξω από την τουρκική πρεσβεία στην
Αθήνα. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών συναντιόνταν γυναίκες και μητέρες αγνοουμένων
από την Νότιο Αμερική, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Κουρδία.
Αυτή ήταν η άλλη
Ελλάδα, η ελληνική γυναικεία αξιοπρέπεια. Η άλλη η μη Ελλάδα προσκυνούσε τον
Κεμάλ και υπαγόρευε στη Ρεπούση να γράψει το ‘συνωστίζονταν στην Σμύρνη’. Τα κομματικά πλήθη σιωπούσαν.
Τους τελευταίους
χρόνους με αυτές τις ιδέες συναντιόνται οι γυναίκες Γεζίντι της Κουρδίας. Είναι
οι νέες πρωταγωνίστριες. Η ιστορία δεν αφήνει κενά.
