Όταν μία γυναίκα, μία μητέρα μάλιστα, η πρόεδρος ενός
συλλόγου η κ. Καραβάνου οργανώνει
στα Χανιά μια συζήτηση με θέμα «Το Τουρκικό πρόβλημα» τότε σημαίνει ότι η
κοινωνία πολιτών προηγείται της πολιτικής κοινωνίας, των κυβερνήσεων, των
λεγόμενων κομμάτων αλλά και των πανεπιστημιακών σχολών.
Γιατί οι επιτυχίες του Αρμενικού;
Γιατί το μικρό Αρμενικό κράτος, όλες οι κυβερνήσεις του, τα
αρμόδια υπουργεία, τα πολιτικά κόμματα, τα πανεπιστήμια δεν θα σκέφτονταν ποτέ
να αγνοήσουν, να υποβαθμίσουν, να υπονομεύσουν την υπόθεση τους όπως έγινε εδώ.
Σοβαρά διδακτορικά μπορούν να γίνουν για το πώς έδρασαν και δρουν εδώ οι
κρατικοί κυβερνητικοί και παρακυβερνητικοί μηχανισμοί. Με επέλεξαν ως στόχο
αλλά γελοιοποιήθηκαν και γελοιοποιούνται.
Τώρα επειδή η ιστορία προχωρά, τρέχουν υποκριτικά και δεν
φθάνουν. Αυτό το «χούϊ» αυτού του παράξενου προσωπικού, το περιγράφει πολύ καλά
ο Ίων Δραγούμης έναν αιώνα πριν. Δημοσίευσα ένα απόσπασμα του στο βιβλίο ʺ Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ-Ο Εκφυλισμός ενός Ιστορικού
Εγχειρήματος ʺ όπως και ένα σχετικό απόσπασμα του Νίκου Σβορώνου. Για τις εδώ υπονομεύσεις
αναφέρομαι στο βιβλίο που άλλαξε και υπεράσπισε την Ιστορία και τους νεκρούς μας.
ʺ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ-Αγώνας και
Νίκες σε Δύο Μέτωπα ʺ. Στο Ερεβάν θα το διδάσκονταν στα πανεπιστήμια. Δεν
θα χρειάζονταν να γραφεί το δεύτερο μέρος.
