ΔΕΚΑΕΤΕΣ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗΣ – ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
Συνήθως κάθε χιονισμένο Φεβρουάριο το ζήτημα της υπαίθρου και των πληθυσμών που την κατοικούν μπαίνει στην ημερήσια διάταξη.
Έχουμε όρκους, πυροτεχνήματα αγάπης, εξαγγελίες, παροχές.
Το γνωστό επαναλαμβανόμενο δεκαετίες τώρα φιλμ με τους ίδιους κομπάρσους.
Όταν έπρεπε και πρέπει να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο.
Η Ελληνική Ύπαιθρος θέλει δεκαετίες τώρα ένα Σχέδιο Αναζωογόνησης – Αναγέννησης της. Όπως το περιγράφω στην νέα έκτη διευρυμένη έκδοση του βιβλίου μου “ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ – ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΓΕΝΗΣΗ – ΝΕΑ ΑΓΡΟΤΙΚΟΤΗΤΑ”.
Αν εφαρμόζονταν δεκαετίες πριν θα ήμασταν αλλού. Δεν θα είχαμε επανάληψη της ίδιας κακόγουστης ταινίας.
Επειδή η Πολιτική είναι Μνήμη, να σημειώσω ότι το πρότεινα πρώτη φορά το 1977 σε μία σύνοδο ερχόμενος στην Αθήνα από την Ρώμη, φοιτητής ακόμη.
Η επεξεργασία, πρόταση, οι προτεραιότητες αυτού του σχεδίου θα είναι έργο των Αγροτών, των Επιμελητηρίων, του Σ.Ε.Β., της (Ελληνικής Παραγωγής), του Σ.Β.Β.Ε., των Εργαζομένων, των Δήμων, των Περιφερειών.
Η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι “τα κόμματα μη κόμματα, χωρίς αρχηγό και χωρίς κόμμα” στο - Η Δολοφονία της Πολιτικής - δεν μπορούν να συμβάλουν σε αυτό. Δεν το έκαναν δεκαετίες τώρα. Εξάλλου δεν μπορείς να διακρίνεις κάποιον τομέα στον οποίο είναι ειδικευμένοι. Πολύ περισσότερο στο ζήτημα της υπαίθρου. Όταν μάλιστα η Ελληνική ύπαιθρος συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και διεκδικεί την Κεντρικότητα της.
Αυτήν την συζήτηση, την πρόταση, το σχέδιο επαναφέρω στην νέα ανανεωμένη έκδοση του “ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ”.
Δεν μου προκύπτει κάτι άλλο τόσο από τα κόμματα μη κόμματα, τις κυβερνήσεις παρ’ όλη την δημόσια χρηματοδότηση τους αλλά και τις πανεπιστημιακές σχολές.
Διαφορετικά θα έχουμε κάθε χιονισμένο Ιανουάριο ή Φεβρουάριο τις ίδιες παρακμιακές εικόνες, επαναλαμβανόμενης ακινησίας, στασιμότητας και ανακύκλωσης πολιτικαντισμών εις βάρος ενός δυναμικού τομέα και του μέλλοντος της χώρας.
Το κενό σχεδίου είναι ορατό στις συμπολιτεύσεις και τις αντιπολιτεύσεις, στην δεξιά και την αριστερά σε όλα τα ζητήματα. Από την Ύπαιθρο και τις Πόλεις έως την Άμυνα και την Εξωτερική Πολιτική.
Ακολουθούν, έπονται των γεγονότων, των εξελίξεων. Συλλαμβάνονται απαράσκευοι. Καταλήγουν σε θλιβερούς ή οργισμένους επίλογους αντί να προλέγουν και να προνοούν.
Έτσι όταν “φουσκώνει το ρέμα” όπως έλεγε ο Ίων Δραγούμης καταφεύγουν στο “απόψε αυτοσχεδιάζουμε” των Υπουργών όχι του Πιραντέλλο.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Φεβρουάριος 24
