ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας στην Ρωσική πόλη Γκελεντζίκ του Ευξείνου Πόντου)

ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ

Χιλιετίες πριν οι πρόγονοι μας έκαναν με τον πολιτισμό την οικονομία, την οικολογία, το εμπόριο, την καλλιέργεια, την φιλοκαλία τους τον άξενο, αφιλόξενο Πόντο εύξεινο, φιλόξενο. Τον ονόμασαν Ευξείνια Θάλασσα, Εύξεινο Πόντο. Αν αφαιρέσεις τους Ποντίους από τον Εύξεινο, ο Εύξεινος Πόντος δεν έχει ιστορία και πολιτισμό, φτωχαίνει.

Αιώνες μετά ορδές ερχόμενες από την κεντρική Ασία την ξαναέκαναν με τη βία Μαύρη Θάλασσα. Ήταν επόμενο κάποια στιγμή να την κάνουν κόκκινη, ερυθρά θάλασσα. Όχι με φυσικά χρώματα αλλά με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων Αρμενίων και Ποντίων. Εκατοντάδες χιλιάδες από την Σινώπη έως την Ριζούντα σφαγιάστηκαν και πετάχτηκαν στα νερά της βάφοντας τα κόκκινα την περίοδο 1915 – 1923. Τα νερά των ποταμών του Πόντου έφταναν κόκκινα στην Ευξείνια Θάλασσα από τις εκατόμβες των θυμάτων στην Αμάσεια, την Σεβάστεια, την Μερζιφούντα, την Τρίπολη, το Ερζερούμ, τη Σάντα. Δεν τιμά τους Ποντίους αλλά και όλους τους λαούς που ζουν σ’ αυτή τη θάλασσα η απουσία ενός τάφου, ενός σήματος, ενός μνημείου μνήμης και τιμής προς τους νεκρούς. Μπορεί να ανεγερθεί σε μια από τις πόλεις του Ευξείνου. Τι θα συμβολίζει; Τις μούσες, την μνήμη, την μουσική. Θα είναι υπερήφανος γ’ αυτό ένας ειλικρινής συναθλητής του αγώνα μου, ο μεγάλος Οδυσσέας Δημητριάδης. Η μουσική έρχεται από τις μούσες.

Το μνημείο θα επαναφέρει την έννοια, τις αξίες της φιλανθρωπίας, του φιλάνθρωπου που γέννησε το Αγαπάτε Αλλήλους, το Αγάπα τον Πλησίον σου. Όταν η φιλανθρωπία επιστρέψει μετά από πέντε – έξη αιώνες στον Πόντο, στην Σινώπη, την Αμισό, την Τραπεζούντα, θα έχουμε και εκεί μνημεία των Μουσών και όχι των σειρήνων, των τεράτων δηλαδή. Τα μνημεία μίσους που λερώνουν σήμερα την ιερή γη του Πόντου. Η στιγμή της επιστροφής των Μουσών, του ανθρωπισμού στον Πόντο είναι κοντά.

МИХАЛИС ХАРАЛАМПИДИС
(речь в российском городе Геленджике на Чёрном море)


ПАМЯТНИК ЖЕРТВАМ ГЕНОЦИДА В ОДНОМ ИЗ ЧЕРНОМОРСКИХ ГОРОДОВ

Тысячи лет назад наши предки своей культурой, экономикой, экологией, торговлей, земледелием и вкусом сделали из Понта Аксинского (негостеприимного моря), море гостеприимное, которое так и назвали Понт Эвксинский. Если убрать понтийцев, Понт Эвксинский не будет имеет культуры и истории и обеднеет.

Спустя века, орды, пришедшие из центральной Азии, силой сделали это море Чёрным. В какой-то следующий момент они сделали это море красным. Но не натуральными красками, а кровью миллионов армян и понтийских греков. Десятки тысяч людей от Синопа до Ризе были уничтожены и брошены в море, ставшее красным в период с 1915 по 1923 год. Воды рек Понта, красные от крови жертв в Амасии, Севастии, Мерзифунде, Триполи, Эрзруме, Санте впадали в Понт Эвксинский. Всем народам и понтийцам, проживающим сегодня на этом море не делает чести тот факт, что не существует ни одного памятника или мемориального знака в память о погибших. Он может быть создан в одном из городов Понта Эвксинского. Что он будет символизировать? Музы, память, музыку. Этому будет очень благодарен один из моих соратников по борьбе великий Одиссей Димитриади. Музыка приходит от муз.

Этот памятник возвратит смысл и ценности человеколюбия, филантропа, родившего «Любите Друг Друга», «Возлюби Ближнего Своего». Когда гуманность спустя пять шесть веков возвратиться в Понт, в Синоп, в Амисос, в Трапезунд, и там появятся памятники Музам, а не сиренам и чудовищам. Памятники ненависти, которые оскверняют сегодня священную землю Понта. Момент возвращения Муз и гуманизма в Понт близок.