Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ
ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
ΕΝΟΧΩΝ
ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ
ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
Η συνεδρίαση
της Επιτροπής του Κοινοβουλίου αποτελεί
μια άλλη θλιβερή θεσμική στιγμή για την
Ποντιακή υπόθεση μετά την Μεγάλη στιγμή
του Φεβρουαρίου του 1994. Μικροί άνθρωποι
που ευτελίζουν μια μεγάλη υπόθεση.
Πάντοτε μια συνάντηση Ενόχων Ένθεν και
Εκείθεν βουλευτών και «εκπροσώπων»
παράγει μια παρακμιακή ατμόσφαιρα,
εικόνα παρακμιακού καφενείου.
Αυτό γιατί
απουσιάζει ο Λόγος, η Ερμηνεία, η Πολιτική,
η Ηθική, η Αλήθεια, η Μνήμη, η Συγνώμη, η
Μετάνοια. Τα θεμέλια του Πολιτισμού μας
της ύπαρξης μας ως Έλληνες.
Εξεπλάγην με
την χυδαιότητα, το ψέμα, την αυτογελοιοποίηση.
Όλος αυτός ο μαύρος παρακμιακός καπνός,
για να μην αποκαλυφθούν, ομολογηθούν
οι ένοχες πράξεις τους. Αυτές που
κατέγραψε η σύγχρονη πολιτική ιστορία
και οι οποίες δεν παραχαράσσονται. Μετά
το 1996 έως την δεκαετία του 2000 υπήρξε ένα
πολιτικό Πογκρόμ, ένας βρώμικος πόλεμος
εις βάρος της Ποντιακής υπόθεσης και
των ανθρώπων που την υπερασπίσθηκαν.
Συστηματικές
και συνεχείς απόπειρες κατάργησης της
19ης Μαΐου. Δεν είμαι υπερήφανος
τόσο που την επέβαλα, όσο που την
διατήρησα. Ήμουν πολύ μόνος αλλά τους
νίκησα.
Ακύρωση του
Νομοσχεδίου για την δημιουργία μιας
νέας πόλης στην Θράκη, της Ρωμανίας. Η
Ρωμανία δεν ήταν μόνο μια Πόλη, ήταν μια
μεγάλη Πολιτική. Κλείσιμο των νέων
προσφύγων στα γκέτο της Αττικής, της
Θράκης, της Θεσσαλονίκης. Επιστροφή των
Ποντίων στην κακή λαογραφία και τα
ανέκδοτα. Πολιτικός Εξανδραποδισμός
με μέσα την τρομοκράτηση, τους διορισμούς,
την αγορά ψήφων ειδικά στις εκλογές του
2000. Το ανέφερε ένας βουλευτής στην
συνεδρίαση. Παλινόρθωση της Κεμαλολαγνίας,
της Κεμαλικής ρατσιστικής μορφωτικής
και πολιτικής κυριαρχίας μετά την ήττα
του Φεβρουαρίου του 1994 με την καθιέρωση
της 19ης Μαΐου ως ημέρας Μνήμης.
Στήθηκε ένας
μηχανισμός που η γεωμετρία και η γεωγραφία
του δεν περιορίζονταν στον Ελλαδικό
χώρο. Αποτελούνταν από Κυβερνήσεις,
Υπουργεία, Μ.Μ.Ε., κόμματα, καλυμμένους
πράκτορες έως εγχώριους έμμισθους
Ποντίους Εσατζήδες, το Λούμπεν. Δέστε
την επίθεση γνωστού Ποντίου Εσατζή,
αριστεροφανούς μάλιστα, εναντίον μου.
Υπάρχει στο διαδίκτυο. Η την χαφιέδικου
τύπου επίθεση σε εφημερίδα την ημέρα
μάλιστα της περιπέτειας μου στο Σικάγο
τον Μάιο του 2008.
Ούτε η χούντα,
ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Στάλιν, ούτε ο
Μπέρια θα τα έκαναν.
Καμία θετική
συμβολή δεν είχε αυτή η άθροιση βουλευτών
και «εκπρόσωπων» στις μεγάλες νίκες
της Ποντιακής υπόθεσης. Καμία. Είχαν
μια αρνητική συμβολή που χαρακτηρίζονταν
από εχθρότητα και ασέβεια προς μια ιερή,
ανθρωπιστική υπόθεση. Τα παραδείγματα
είναι διαρκή και άπειρα. Η ίδια η
συνάθροιση τους, το τι ειπώθηκε, μαρτυρεί
την άγνοια, την απουσία, την αδιαφορία
τους για αυτήν.
Γιατί οργανώθηκε
αυτή η συνάντηση καφενείου τον μήνα της
Μνήμης αποδεικνύοντας ότι δεν σέβεται
ούτε τον Θεσμό του Κοινοβουλίου, ούτε
την ημέρα Μνήμης.
Για να
αποκαταστήσουν, να επανανομημοποιήσουν
την σχέση τους με την Ποντιακή εκλογική
πελατεία. Να νομιμοποιήσουν τους
ελεγκτικούς χειραγωγικούς μηχανισμούς,
παλιούς και νέους των Ποντίων. Να
στρατολογήσουν νέους Καπό. Γιατί η
Ποντιακή υπόθεση προχώρησε και οι ένοχοι
είναι εκτεθειμένοι. Δέστε την επιστολή
του Προέδρου του Κοινοβουλίου της Βάδης
Βυτεμβέργης. Την πρώτη παρέμβαση στο
Σουηδικό Κοινοβούλιο του Τάσου Σταφυλίδη.
Την εισαγωγή του Ποντιακού στο
Ευρωκοινοβούλιο* το 2004. Πού ήταν όλοι
αυτοί; Ήταν μαζί μου;
Όχι ήταν απέναντί
μου.
Παρατηρώ ότι
ακόμη και τα κομμάτια της γραφειοκρατίας
του ΚΚΚΑΣΟΡ που μεταγράφηκαν στον
ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν κήρυκες της Ποντιακής
υπόθεσης στην πλέον μάλιστα εχθρική
προς αυτήν εφημερίδα «Αυγή». Όταν όμως
ο υιός προσκυνούσε τον Κεμάλ και άνοιγε
τον δρόμο της επιστροφής στην Κεμαλολαγνία
σιώπησαν. Είχαν ρόλο στο ομαλό πέρασμα,
την αποδοχή αυτής της βαρβαρότητας από
τους Έλληνες.
Έχουμε το χρόνιο
στην χώρα μας όπως σε όλες τις υποανάπτυκτες
πολιτικά κοινωνίες Φαινόμενο του
Πολιτικού, Πολιτικάντικου Μεταμορφισμού
που λέει ο Γκράμσι.
Η ανακύκλωση
του Τέρατος η Τερατογονία θα έλεγα.
Χωρίς την
Πολιτική Μνήμη, χωρίς την Πολιτική και
Ηθική Κάθαρση, χωρίς την Δημόσια Συγνώμη
δεν υπάρχει Πολιτική Αναγέννηση. Δεν
υπάρχει μια συγχρονισμένη με την ιστορία
έκφραση, των Εθνικών, Ευρωπαϊκών και
Ανθρωπιστικών δυναμικών που περικλείει
η Ποντιακή υπόθεση.
Μέχρι σήμερα
δεν άκουσα μια ειλικρινή συγνώμη για
τα Πέτρινα χρόνια, το Πογκρόμ των
προηγούμενων δεκαετιών. Όταν μετά όλα
αυτά αρνείσαι την συγνώμη στοχεύοντας
στην λήθη των πράξεων σου, τότε κατατάσσεσαι
σε μια άλλη κατηγορία και ανοίγεις τον
δρόμο στον ολοκληρωτισμό.
Τότε καθήκον
της αληθινής πολιτικής είναι να στείλει
τα σκουπίδια της ιστορίας στην χωματερή
της ιστορίας.
* Στο
The Pontian Question in the Unites Nations. Michalis Charalambidis
Ed. International League for the Rights and Liberacion of Peoples.
Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ.
Παρασκευή 24 Μαΐου 2013
Polis-agora.blogspot.com
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
