ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(μιλώντας σε Ρ/Σ)
Ο ΜΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΩΝ
ΤΗΝ 19η ΜΑΐΟΥ 2022 ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΔΥΟ ΚΕΡΙΑ – ΔΥΟ ΛΑΜΠΑΔΕΣ
ΣΤΕΦΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΝΤΑΧΑΟΥ
ΤΩΝ ΑΜΦΙΒΙΩΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Ποια ήταν η ευγενής επιδίωξη μου, ο ευγενής στόχος μου προτείνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας τον Αύγουστο του 1988. Το Σεπτέμβριο του 2004 πρότεινα στις Βρυξέλλες την προέκταση της ως Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Τότε η Εργκενεκόν και οι Αλβανοί πριν επιστρέψω στην Ελλάδα κατέστρεψαν την ιστοσελίδα μου. Παρ΄ όλο που δεν ασχολήθηκα με τους δεύτερους.
Αυτή ήταν η διαδρομή της μετατροπής, της μεταμόρφωσης μιας ημέρας Θανάτου σε Ημέρα Ζωής. Είναι η Νίκη της Ζωής επί του Θανάτου είπα στο συμβολικό Χαϊδάρι το 1990 μιλώντας για την σημασία, τον συμβολισμό της ημέρας.
Ορισμένοι, ένας υπόκοσμος επίσημων και ανεπίσημων, προσπάθησαν βρώμικα να ιδιοποιηθούν την πατρότητα της, να περιορίσουν το ισχυρό μήνυμα της ημέρας. Άλλοι όπως κόμματα και κυβερνήσεις, το ΥΠΕΞ, συντονισμένοι μαζί τους, να την καταργήσουν.
Πολλοί έχουν χάσει τον ύπνο τους από αυτό το ιστορικό τρόπαιο μου.
Η Ιστορία όμως δεν ασχολείται με τα σκουπίδια. Έμμισθα μάλιστα σκουπίδια.
Η 19η Μαΐου είναι ο δικός μας Ανθρωπιστικός Δρόμος. Από το Σεν Μισέλ, τον Όλυμπο, τον Βόσπορο, τον Ευφράτη έως το Αραράτ. Είναι η Οικουμενική Λεωφόρος μας.
Την 19η Μαΐου 2022 ημέρα Πέμπτη θα συνεχίσουμε τον δρόμο που ανοίξαμε πριν ένα χρόνο ανάβοντας Δύο Κεριά, Δύο Λαμπάδες στους Ναούς της του Θεού Σοφίας.
Το ένα είναι για τους νεκρούς της γενοκτονίας των ετών 1914 – 1923. Των γυναικών, των παιδιών, των γερόντων, των αντρών. Η Κεμαλική μηχανή του θανάτου λειτούργησε αδηφάγα στον Πόντο.
Το δεύτερο για τα θύματα της πολύμορφης γενοκτονίας, της Εθνοκτονίας των ετών 1923 – 2022 στον Ιστορικό Πόντο. Μέχρι την 19η Μαΐου του 2021 τα κεριά για αυτούς, τα θύματα της συνεχιζόμενης γενοκτονίας ήταν άναφτα. Τα θύματα αυτής ομιλούν την πλησιέστερη προς την Αρχαία Ελληνική ομιλούμενη σήμερα γλώσσα.
Στην επικαιρότητα και την σημασία της επικέντρωσης της πρωτοβουλίας μας στους Ναούς της του Θεού Σοφίας αναφέρομαι στο βιβλίο μου το “Νέο Ανατολικό Ζήτημα Το Τουρκικό Πρόβλημα Η Ανθρωπιστική Ελλάδα”.
Στις πόλεις, στους τόπους όπου δεν υπάρχουν Ναοί της του Θεού Σοφίας, η ατομική και συλλογική έκφραση, ο εξαγνισμός της ψυχής μας μπορεί να επικεντρωθεί στους Μητροπολιτικούς Ναούς των πόλεων και των οικισμών.
Αν την προσεχή 19η Μαΐου ήμουν στην Ελλάδα θα άναβα δύο κεριά στον Ναό της του Θεού Σοφίας στην Άνω Πόλη της Μονεμβασίας. Όπως έκανα τον προηγούμενο χρόνο στην Αγία Σοφία στα Μανιάτικα του Πειραιά.
Πρόκειται για μια προσωπική έκφραση, κατάθεση Μνήμης, Νου και Ψυχής όλων των Ελλήνων, όλων των Ελληνίδων, όλων των Παιδιών. Όταν μάλιστα τα αρμόδια Υπουργεία, το Παιδείας και του Πολιτισμού παρουσιάζονται διαχρονικά ανάξια, δουλικά και ανήθικα.
Η δεύτερη δράση μας επικεντρώνεται στην Θάλασσα, στις άκρες της Θάλασσας, τα Θαλασσάκρια στην Ποντιακή.
Την 19η Μαΐου θα στεφανώσουμε εκ νέου τους νεκρούς μας, τα θύματα των θαλάσσιων Νταχάου, των αμφίβιων Άουσβιτς του Πόντου. Όταν η Ευξείνια Θάλασσα έγινε κόκκινη από το αίμα τους. Στην Θεσσαλονίκη, την Μακεδονία, την Κρήτη, τον Σαρωνικό, στην ίδια την Ευξείνια Θάλασσα.
Οι πρωταγωνιστές αυτού του ευγενούς ανθρωπιστικού κινήματος δεν είναι Πόντιοι. Δεν είναι μόνον Πόντιοι.
Είναι όλοι οι Έλληνες. Είναι η “Ποντιακή Φιλόμουσος” όλων των Ελλήνων.
Τώρα βάζουμε τα Πρώτα Θεμέλια του, τις Πρώτες Πέτρες αυτού του κινήματος. Εξάλλου ο Πολιτισμός μας είναι ο Πολιτισμός της Πέτρας και του Μαρμάρου.
“Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα” λέει ένας στίχος.
Η Ιστορία και οι Νεκροί είναι μαζί μας.
Μάιος 22
