Στουτγάρδη 21.05.2016
Αγαπητέ πρόεδρε των Πρασίνων
Bündnis 90/ Die Grünen
Herr Cem Özdemir,
Πολλές φορές είναι η
ιστορία η οποία επαναφέρει ζητήματα τα οποία σκεπάστηκαν, κρύφθηκαν, έμειναν
χωρίς κανένα σεβασμό καμία ιερότητα κανένα Σήμα. Αυτή νομίζουμε είναι η
ιστορική περίοδος που διανύουμε. Είναι η ιστορία η οποία πιέζει την πολιτική να
μιλήσει, να βάλει Σήματα Μνήμης, πολιτικής Μνήμης και Δικαίου στους Άταφους
νεκρούς των γενοκτονιών της Μικράς Ασίας και της Μεσοποταμίας.
Πριν τρία χρόνια (2/5/13)
με επιστολή μας προς τις ηγεσίες των Γερμανικών πολιτικών κομμάτων τόσο σε
επίπεδο Βάδης-Βυδεμβέργης όσο και εθνικό εκθέσαμε τις πολλές διαστάσεις του ποντιακού Δράματος. Κυρίως
το αίτημα του σεβασμού προς τους νεκρούς
μας οι οποίοι γνώρισαν την συστηματικά οργανωμένη γενοκτονική βία των
Νεότουρκων και των Κεμαλικών. « Κόψαμε τα κριθάρια » έλεγαν οι Κεμαλικοί στον
πόντο αναφερόμενοι στους Αρμενίους « και
τώρα θα κόψουμε τα σιτάρια », αναφερόμενοι στους ποντίους. Το έκαναν με μεγάλη
επιτυχία.
Στη Βάδη – Βυρτεμβέργη
την επιστολή μας ακολούθησαν συναντήσεις με αντιπροσωπίες ορισμένων πολιτικών
κομμάτων.
Με αφορμή την προσεχή
συνεδρίαση και το ψήφισμα αναγνώρισης των γενοκτονιών της Μικράς Ασίας και της
Μεσοποταμίας του Γερμανικού κοινοβουλίου επαναφέρουμε την διατυπωμένη τότε
επιστολή μας. Τα αποστελλόμενα συνοδευτικά της νέας επιστολής μας βιβλία
αναφέρονται σε πολλές πλευρές του ποντιακού δράματος αλλά και στην πλούσια πολιτιστική
κληρονομιά του πλέον μαρτυρικού κομματιού του ελληνισμού, των ποντίων. Περιέχουν
επίσης κατάλογο ψηφισμάτων περιφερειακών και εθνικών κοινοβουλίων και διεθνών θεσμών οι οποίοι αναγνώρισαν το έγκλημα το
οποίο διαπράχθηκε είς βάρος των απογόνων του Διογένη, του Ηρακλείδη, του Στράβωνα,
του Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου, της Μαρίας Κομνηνής.
Η αναγνώριση της
γενοκτονίας των ποντίων δεν αποτελεί μόνον έκφραση σεβασμού προς τους νεκρούς
μας δεν αποτρέπει μόνο την συνέχεια της προς τους ζώντες σήμερα στον πόντο
εξισλαμισμένους ποντίους. Είναι ο σεβασμός προς την ιστορία, των πολιτισμό ενός
επώνυμου και όχι ανώνυμου κομματιού του ελληνισμού του οποίου η ατομική
και συλλογική πολιτισμική επωνυμία όχι μόνο επηρέασε αλλά επέδρασε καταλυτικά στην διαδρομή και
διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και
της ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Η αναφορά επομένως στους
νεκρούς μας αποτελεί έκφραση σεβασμού προς την ίδια την Ευρώπη και τις αξίες οι οποίες αποτελούν τα θεμέλια της
οικοδόμησης της.
Μεγάλος εκφραστής, σε μια
μάλιστα ιστορική μεταβατική περίοδο, αυτήν της Αναγέννησης, αυτών των
ανθρωπιστικών αξιών ήταν ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος.
Πολλά σημεία της Ευρώπης
, Ιστορικοί χώροι, Μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, έργα τέχνης, ιστορικές Ευρωπαϊκές Βιβλιοθήκες
συντηρούν την μνήμη, την παρουσία, το πρόσωπο του. ( Michalis Charalambidis: The Pontian Question In The
United Nations)
Στον Πόντο οι Νεότουρκοι
και οι Κεμαλικοί δεν δολοφονούσαν μόνο
τους ανθρώπους, δολοφονούσαν έναν Ευρωπαϊκό και οικουμενικό πολιτισμό.
Με αυτές της διαστάσεις
κρίνεται, μετριέται, η στάση, το ψήφισμα των μελών του Γερμανικού Κοινοβουλίου.
Εκ μέρους των Δώδεκα
Ποντιακών Συλλόγων:
Δημήτριος Οξιζίδης Πέτρος Τσακιρίδης Ιωάννης Ιντζές
« Ποντιακή Εστία « «Ένωσης Ποντίων» « Αργοναύτες «
Stuttgart
Esslingen Waiblingen
*Η επιστολή γράφθηκε από
τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη
μετά από αίτημα των δώδεκα συλλόγων της Βάδης
- Βυδεμβέργης
